του Μ. Κούτρα
Τι μειώνεται με δραματικούς ρυθμούς στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια; Οι μισθοί, οι συντάξεις, οι ευκαιρίες απασχόλησης, τα έσοδα των πολιτών γενικότερα, οι κοινωνικές δαπάνες , η κατανάλωση και το βιοτικό επίπεδο. Τι αυξάνεται την ίδια περίοδο; Τα τιμολόγια της ΔΕΗ, τα διόδια, οι τιμές στα προϊόντα, οι φόροι, η χρηματοδότηση των τραπεζών με λεφτά των φορολογουμένων και οι επιχορηγήσεις στα κόμματα! Με οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς όρους μοιάζει εξωφρενικό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η ντιρεκτιβά της τρόικας σύμφωνα με την οποία η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας περνάει απαραίτητα από την εσωτερική υποτίμηση, που πρώτος εξέφρασε σε ανύποπτο χρόνο ο Ντομινίκ Στρός Κάν φαίνεται πως αφορά μόνο τους πολίτες. Τα κρατικά μονοπώλια, οι εργολάβοι και το πολιτικό σύστημα εξακολουθούν να κινούνται με προκλητικό τρόπο στην αντίθετη κατεύθυνση χρησιμοποιώντας αστείες δικαιολογίες που δυστυχώς ο λαός εξακολουθεί να αποδέχεται σιωπηλός και τρομαγμένος.
Τελευταίο παράδειγμα η αύξηση στα διόδια των εθνικών δρόμων. Μικρή μεν, όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός αλλά προκλητική, αν σκεφτούμε ότι μεγάλα τμήματα είναι εγκαταλειμμένα εργοτάξια, στα οποία η οδήγηση ισοδυναμεί με παιχνίδι ζωής και θανάτου και τα οποία ήδη πληρώνουμε πανάκριβα, χωρίς να υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές όπως συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου.
Η ενοχή του πολιτικού συστήματος είναι ακόμη βαρύτερη γιατί από 1,5 χρόνο «έπαιξε» με δήθεν μειώσεις στα διόδια. Τρεις υπουργοί πέρασαν από το αρμόδιο υπουργείο, κανένας δεν τόλμησε να προχωρήσει στις μειώσεις και ξαφνικά φτάσαμε στις αυξήσεις. Με ποιο επιχείρημα; Ήταν συμβατική υποχρέωση είπε ο κ. Βορίδης! Μα ποιόν νομίζουν ότι δουλεύουν τελικά; Η διατήρηση των μισθών και των συντάξεων σ΄ ένα αξιοπρεπές επίπεδο δεν είναι άραγε «συμβατική υποχρέωση»; Η τήρηση του Συντάγματος που έγινε κουρελόχαρτο; Η εθνική κυριαρχία που όλοι ομολογούν ότι χάθηκε; Ακόμη και μερικές εκατοντάδες τράπεζες από ολόκληρο τον κόσμο είναι έτοιμες να δεχθούν το «κούρεμα» των ομολόγων , δηλαδή την μη τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων από την πλευρά της χώρας μας. Μόνο οι «συμβατικές υποχρεώσεις» απέναντι στις εταιρίες των διοδίων αποτελούν θέσφατο;
Ανάλογα προκλητική ήταν και η επιχειρηματολογία του κ. Παπακωνσταντίνου για να περάσει η αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, την στιγμή που στους λογαριασμούς ρεύματος ενσωματώθηκε και το απαράδεκτο χαράτσι για τα ακίνητα. Επικαλέστηκε τον κίνδυνο κατάρρευσης της ΔΕΗ όταν μέχρι πέρυσι η εταιρεία εμφάνιζε τεράστια κέρδη και μοίραζε μισθούς και μπόνους στα στελέχη. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει πάλι να πληρώσει ο πολίτης, τη στιγμή που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του, την κακή διαχείριση στην δημόσια επιχείρησης και να χρηματοδοτήσει τους επιχειρηματίες που κάνουν μπίζνες στην ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Και για να μην μείνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του πολιτικού συστήματος, η Βουλή αποφάσισε προχθές να διατηρήσει και το 2012 την ίδια χρηματοδότηση στο κόμματα. (Η αλήθεια είναι ότι εμμέσως όχι μόνο την διατηρεί αλλά στο τέλος θα την αυξήσει κιόλας). Είχε προηγηθεί μια γενναία αύξηση στην πριμοδότηση των κομμάτων για το 2011 την χρονιά δηλαδή που κατέρρευσαν τα εισοδήματα των πολιτών και το 30% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Με ευθύνη των πολιτικών η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση. Οι πολίτες έδειξαν απίστευτη υπομονή, στα όρια του ραγιαδασμού και δέχθηκαν όλα τα επαίσχυντα μέτρα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου με την στήριξη των τριών κομμάτων μπορεί να είναι «μεταβατική» , ή «ειδικού σκοπού», αλλά είχε την δυνατότητα να λάβει στοιχειώδη πρόνοια ώστε τα σκληρά μέτρα να είναι τουλάχιστον δικαιότερα κατανεμημένα. Δεν το έπραξε δικαιώνοντας όσους υποστήριξαν πως οι μεταβατικές κυβερνήσεις είναι η καλύτερη περίοδος για «τακτοποίηση υποθέσεων» με διακομματική κάλυψη. Τελικά «λεφτά υπάρχουν»ακόμη για το πολιτικό σύστημα, τη στενή πελατεία του και τα κυκλώματα που το στηρίζουν.