Το δεύτερο πακέτο διάσωσης είναι αναμφίβολα σαφώς καλύτερο από το πρώτο, αφού αναγνωρίζονται τα λάθη που υπήρχαν και καθιστά ηπιότερους τους στόχους για το έλλειμμα του 2012, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση σε διαρθρωτικές αλλαγές που αφορούν την ανάπτυξη, εκτιμά το Economist.
Σημαντικό θεωρεί επίσης το γεγονός ότι την 1η Μαρτίου οι ηγέτες της ΕΕ θα συνεδριάσουν για ν' αποφασίσουν για την διεύρυνση του Ταμείου Διάσωσης ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις, η ύφεση στην Ευρωζώνη αναμένεται να είναι ελαφρώς χαμηλότερη από την περσινή.
Όλα αυτά όμως τα αισιόδοξα μηνύματα μπορούν ν' ανατραπούν ανά πάσα στιγμή, επισημαίνεται στο άρθρο. Οι βασικοί λόγοι είναι δύο.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχίσουν να εφαρμόζονται πιστά. Αυτό όμως σημαίνει ότι συνεχώς θα κλονίζεται η αντοχή των πολιτών στα σκληρά μέτρα λιτότητας, με κίνδυνο να προκληθούν κοινωνικές εξεγέρσεις.
Ο δεύτερος λόγος, σύμφωνα πάντα με το Economist, είναι ότι η πρόσφατη ρευστότητα που προσέφερε η ΕΚΤ στις τράπεζες, ίσως αποδεχτεί μόνο ένα καταπραϋντικό φάρμακο αλλά όχι αυτό που θα θεραπεύσει την ασθένεια, γιατί είναι πολύ πιθανό να υπάρξει ένας εθισμός στο εύκολο χρήμα και ν' ανακοπεί η αναπτυξιακή πορεία. Αυτές οι εκτιμήσεις, καταλήγει το δημοσίευμα, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ευρώ-κρίση είναι ακόμα μακριά από την οριστική επίλυση της.