Ωστόσο, υπάρχουν πολλές απορίες που δημιουργούνται κάθε φορά που συμβαίνουν περίεργα γεγονότα, όπως π.χ. τα σοβαρά επεισόδια και οι εμπρησμοί στο κέντρο ή το θέμα με τη βόμβα στο μετρό.
Πώς γίνεται δηλαδή κάθε φορά που η κοινωνία είναι στα κάγκελα να εμφανίζεται ένα γεγονός που στόχο έχει μόνο να εκφοβίσει, να προκαλέσει σοκ στον κόσμο και να κάτσει όσο μπορεί στα αυγά του;
Η βόμβα που δεν έσκασε και που, σύμφωνα με την αστυνομία, ήταν προσπάθεια για τυφλό χτύπημα, μπάζει από παντού. Δηλαδή οι τρομοκράτες άφησαν τη βόμβα σε εμφανή θέση στο τελευταίο βαγόνι που θα πήγαινε ο μηχανοδηγός για να ξεκινήσει το δρομολόγιό του;
Τόσο ηλίθιοι είναι αφενός να κάνουν λάθος στη συνδεσμολογία και αφετέρου να την αφήσουν σε κοινή θέα;
Εν πάση περιπτώσει, πολύ δύσκολο κάποια τρομοκρατική οργάνωση θα επέλεγε να χτυπήσει το μετρό και να προκαλέσει μαζική σφαγή. Αν λοιπόν δεν πρόκειται για κάποιο τρελάρα, τότε πρόκειται για κάποια προβοκάτσια, για κάποιο στημένο παιχνίδι που εξυπηρετεί το σύστημα που σιγά – σιγά αργοπεθαίνει εν μέσω της χρεοκοπίας.
Ο φόβος της τρομοκρατίας είναι παραλυτικός και αυτοί που μπορεί να στήνουν τέτοιες προβοκάτσιες το γνωρίζουν καλά.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα επεισόδια στο κέντρο. Διαλύεται η Αθήνα πολύ ύποπτα, κανείς δεν αντιδρά και την άλλη μέρα όλοι μετρούν τις στάχτες και τα αποκαΐδια και συζητούν γι’ αυτό παρά για το Μνημόνιο.
Βολεύονται πολλοί όλοι εκείνοι που θέλουν να δείξουν ότι κόλαση είναι η καθημερινότητα και η ανασφάλεια κι όχι οι άδειες τσέπες. Καθαρά αποπροσανατολιστική κίνηση που «βρομάει» πολύ.
Και το ερώτημα είναι ένα: Ποιος είναι πιο… τρομοκράτης; Η τρόικα ή οι γιαλατζί βομβιστές;
http://www.antinews.gr/2012/02/27/149408