Το βράδυ της Κυριακής, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Γαλλίας François
Hollande, ανακοίνωσε πως ξεκινάει πόλεμο εναντίον της λιτότητας. Στην Ελλάδα, οι ψηφοφόροι τον πήραν τοις μετρητοίς, και εξέλεξαν
κόμματα με σαφή τους θέση την επαναδιαπραγμάτευση, ή και ακύρωση του
μνημονίου. Έτσι, ο Hollande έχει να αντιμετωπίσει τώρα ένα δίλημμα: Θα
στηρίξει τους Έλληνες εναντίον της λιτότητας, ή θα στηρίξει το ΔΝΤ και
το Βερολίνο, επιμένοντας στην αναγκαιότητα του ελληνικού μνημονίου;
Η επιλογή του θα είναι μοιραία για τη Γαλλία και την Ευρώπη. Πιθανώς,
ο Γάλλος πρόεδρος να ηγηθεί ενός αντάρτικου του Νότου. Ήδη, οι Ιταλοί
και οι Ισπανοί πανηγυρίζουν την νίκη του. Θέλουν κι αυτοί κάποιον που θα
αντιταχθεί στην γερμανική δημοσιονομική πειθαρχία.
Οποιαδήποτε όμως προσπάθεια της Γαλλίας να απομονώσει εντός της ΕΕ
την Γερμανία, θα αποτελέσει μεγάλη ιστορική μετατόπιση στην μεταπολεμική
εξωτερική πολιτική της Γαλλίας. Η παράδοση θέλει την Γαλλογερμανική
συνεργασία, στην ηγεσία της Ευρώπης. Αν οι Γάλλοι συνταχθούν με τον
ευρωπαϊκό Νότο, θα πλήξουν την εικόνα τους ως μια ισχυρή οικονομία. Θα
αλλάξει και η αντίληψη των αγορών για αυτούς. Τέλος, μια κόντρα με την
Γερμανία, θα προκαλέσει τεκτονικά προβλήματα στο οικοδόμημα της ΕΕ, και
της ευρωζώνης.
Για αυτό και οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως τελικά ο
Hollande. θα τα βρει με το Βερολίνο, το οποίο θα του επιτρέψει να πει
κάποια λόγια για αναπτυξιακή στροφή της ΕΕ, κλπ. αλλά στο τέλος θα
συνταχθεί μαζί του.
Μια νέα συμφωνία μεταξύ Hollande-Merkel θα συμπεριλαμβάνει ένα ασαφές
πλαίσιο δημοσιονομικής συμφωνίας. Το Βερολίνο σίγουρα θα απορρίψει την
απαίτηση για ευρωομόλογα, αλλά ίσως συμφωνήσει στην έκδοση κάποιων
«ομολόγων έργου», που θα χρηματοδοτήσουν τις υποδομές. Μπορεί να
συμφωνηθεί και δανεισμός εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων,
κάτι που θα αποτελούσε θόλωμα του νερού από πλευράς Παρισιού και
Βερολίνου, και που θα επέτρεπε στους συμμετέχοντες να σώσουν την τιμή
τους, χωρίς απώλειες.
Το ελληνικό όμως ηφαίστειο, μπερδεύει τα πράγματα. Το πρόβλημα της
Ελλάδας είναι τόσο οξύ, που δεν μπορεί λυθεί με κάποιες πονηρές ρήτρες,
που θα προστίθεντο στην σύμβαση της ΕΕ. Η λύση του απαιτεί σοβαρές και
επικίνδυνες αποφάσεις. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορέσει η Ελλάδα να
προχωρήσει σε γενναίες περαιτέρω περικοπές δαπανών, όπως απαιτείται;
Αν δεν το κάνει, το ΔΝΤ ξεκαθάρισε ότι δεν θα της χορηγήσει άλλη
οικονομική βοήθεια. Αυτό σημαίνει πως το ελληνικό δημόσιο θα ξεμείνει
από χρήματα. Έτσι, η οδυνηρή, πλην όμως διαχειρίσιμη, μείωση μισθών και
συντάξεων θα αντικατασταθεί από κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Η πιθανότητα
εξόδου της χώρας από το ευρώ θα αυξηθεί.
Το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα μας λέει πως κάτι τέτοιο είναι πλέον
πολύ πιθανό. Τα δυο μεγάλα μνημονιακά κόμματα (Πασόκ, και ΝΔ) πήραν
μόλις το 1/3 των ψήφων. Η Ελλάδα μάλλον οδεύει προς νέες εκλογές.
Επιπλέον, ο Α. Σαμαράς, που είναι ο πιθανός επόμενος πρωθυπουργός θα
ζητήσει αλλαγές στην ελληνική δανειακή συμφωνία. Γνωρίζει πως η πολιτική
κατάσταση είναι επικίνδυνη, εξαιτίας της επιβεβλημένης από τους ξένους
λιτότητας, και οι μόνοι που ωφελούνται πολιτικά είναι οι δεξιοί και
αριστεροί ακραίοι παράγοντες.
Πιο συγκεκριμένα, ο Σαμαράς πιστεύει στην ανάγκη χαμηλότερης
φορολόγησης των ελληνικών επιχειρήσεων. Κάτι τέτοιο όμως δεν αρέσει στην
Angela Merkel, με την οποία οι σχέσεις του είναι κακές. Αν γίνει
πρωθυπουργός, θα είναι ένας «λογικός αντάρτης», που θα αντιπαλεύει την
αυστηρή γερμανική πολιτική λιτότητας. Αυτό τον καθιστά φυσικό σύμμαχο
του Hollande.
Βέβαια, αν οι Γάλλοι κληθούν να επιλέξουν μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, θα επιλέξουν την δεύτερη.
Αυτή όμως η επιλογή θα ξεσκεπάσει την επαναστατική ρητορική του
Hollande, ως απλά και μόνο λόγια. Ότι χλιαρό μέτρο και αν πάρει, δεν θα
είναι τίποτα μπροστά στην γαλλική στήριξη του ΔΝΤ και της Γερμανίας,
στην επιβολή αυστηρών περικοπών στην Ελλάδα, την ώρα που η οικονομία της
χώρας συρρικνώνεται, και η ανεργία φουντώνει.
Ο συνδυασμός πολιτικού χάους στην Ελλάδα, με την ανελαστικότητα του
ΔΝΤ, μας κάνει να περιμένουμε μια νέα ελληνική κρίση μέσα στο καλοκαίρι.
Η ΕΕ θα έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη επιλογή. Θα βοηθήσει την
Ελλάδα, άσχετα αν βγει απ έξω το ΔΝΤ; Ή θα αρνηθεί κάθε βοήθεια,
αποδεχόμενη τα πολιτικά και οικονομικά ρίσκα που θα προκύψουν από μια
τέτοια άρνηση;
Για όλα αυτά, και αντιμέτωπος με μια τέτοια κρίση, η ασαφής και
ενθαρρυντική» ρητορική του Hollande, αναφορικά με την σωτηρία της
Ευρώπης, και την ακύρωση της λιτότητας, μοιάζει εντελώς αδιάφορη, και
εκτός θέματος.
ft.com
S.A.
http://www.antinews.gr/2012/05/09/160162/