Μια είδηση που ξεχώρισε χθες ήταν η επιστολή του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών, στον κ. Σαμαρά, προκειμένου να ασκήσει βέτο σε πιθανή υπουργοποίηση του κ. Λοβέρδου, τον οποίο αποκάλεσε «νεκροθάφτη» της Υγείας.
Λογικά σήμερα, αύριο θα πρέπει να αναμένουμε τον κ. Λυμπερόπουλο των ταξί, τον κ. Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ, τον κ. Μπαλασόπουλο, τους εφοριακούς και τα συνδικάτα των υπαλλήλων της πολεοδομίας, τον άτυπο σύνδεσμο φοροφυγάδων για τον ποιον προτιμούν στα υπουργεία που τους εποπτεύουν...
Ίσως να έχει συμβεί και αυτό, και απλά να μην έχουν δημοσιοποιηθεί οι επιστολές. Ενδεχομένως οι προτροπές και οι συμβουλές να έχουν προωθηθεί μέσω των κατάλληλων ιμάντων του συνδικαλισμού και του λοιπού πελατειακού συστήματος.
Έχει κανείς καμιά αμφιβολία για το ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο είτε με Σημίτη, είτε με Καραμανλή, είτε με Παπανδρέου, είτε με Σαμαρά και ενδεχομένως προσεχώς είτε με Τσίπρα;
Η περίπτωση του προέδρου του ΦΣΑ όμως είναι χαρακτηριστική της μερίδας της Ελλάδας που μετείχε στο πάρτι της χρεοκοπίας της χώρας και δεν έκανε πίσω ούτε όταν αυτή περιήλθε μέχρι τελευταίας «ρανίδας» δυνητικής δαπάνης.
Δημοσίως τουλάχιστον, δεν φαίνεται να προτείνει ο πρόεδρος των Φαρμακοποιών ποιον υποδεικνύει για Υπουργό Υγείας. Προφανώς οι προτιμήσεις του κλάδου βρίσκονται μεταξύ προσώπων όπως του κ. Κακλαμάνη ή Αβραμόπουλου, κατά την διάρκεια της θητείας των οποίων η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύθηκε στα ύψη...
Έχουμε ξαναγράψει τα στοιχεία. Η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη μεταξύ 2000 και 2009 αυξήθηκε από το περίπου 1 δισ. ευρώ στα 5,2 δισ. ευρώ.
Αν κατανείμουμε το ποσό αυτό στα 11.000 φαρμακεία της χώρας σημαίνει πως το 2009 κάθε φαρμακείο εισέπραξε περί τις 470.000 ευρώ, χωρίς να προσπαθήσει να προσελκύσει πελάτες από τον ανταγωνισμό.
Αν ακόμη υπολογίσουμε πως το 2009 τα φαρμακεία δούλευαν με περιθώριο κέρδους σταθερό 25% τότε έχουμε καθαρό κέρδος περί τις 117.000 μόνο από τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη, αλλά και τα έσοδα από τα μη φαρμακευτικά προϊόντα που προωθούν τα φαρμακεία και ορθώς το πράττουν.
Οι συνδικαλιστές των φαρμακοποιών δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ούτε με τις τελευταίες αδυναμίες του κράτους να καλύψει τα φάρμακα ασφαλισμένων με βαριές ασθένειες πως, όπως και σε άλλους πλείστους τομείς το δίλημμα είναι ή λιγότερα έσοδα με περισσότερη δουλειά ή καθόλου έσοδα υπό καθεστώς πλήρους κατάρρευσης...
Φυσικά δεν μετείχαν μόνο οι φαρμακοποιοί στο «πάρτι» κατασπάραξης του πτώματος της πατρίδας και οι γιατροί μέλη των προοδευτικών αντιμνημονιακών συνδικάτων με τις υπερσυνταγογραφήσεις, αλλά και οι φαρμακέμποροι κέρδισαν μέσα σε μια δεκαετία όσα θα κέρδιζαν τα επόμενα 200 χρόνια μιας λογικής και νοικοκυρεμένης δωρεάν υγείας.
Είναι πολλά τα διαφυγόντα κέρδη του μνημονίου, αλλά είναι ακόμη περισσότερα αυτά της κατάρρευσης και της δραχμής.
Οι απώλειες της κατάρρευσης κυρίως εδράζονται στην ανασφάλεια των πολιτών, των συνδικαλιστών και λοιπών κρατικοδίαιτων προνομιούχων συμπεριλαμβανομένων...
Αν δεν αλλάξουμε τροχιά και η εξουσία περάσει από το ειδικό συμφέρον των συντεχνιών και των πελατών σε αυτούς που εκφράζουν το γενικότερο συμφέρον, η μοίρα της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένη Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Τσίπρας, Μιχαλολιάκος...
Το ευρώ δεν είναι η σημαντικότερη απώλεια αυτής της καταστροφής.
Πηγή:www.capital.gr