Νὰ σᾶς διηγηθῶ μιὰ ἐμπειρία μου, αφού εξηγήσω ότι δὲν ἔχω κάποια ὀργανικὴ σχέση μὲ τὴν ΝΔ (πρὸ Σαμαρᾶ δὲν τὴν ψήφιζα κιόλας), μάλιστα στὸ ἐξωτερικὸ καταψηφίζομαι συνεχῶς ἀπὸ τὴν ἐδῶ τοπική της. Τὴν προτελευταία ἑβδομάδα πρὸ τῶν ἐκλογῶν τῆς 6ης Μαΐου πῆγα στὴν ΝΔ γιὰ νὰ βοηθήσω μὲ ὅποιον τρόπο μπορῶ ὡς ἐθελοντής. Πολλοὶ πολλοὶ ἄνθρωποι ἐκεῖ δὲν εἶχαν ἰδέα πῶς θὰ μποροῦσα νὰ βοηθήσω, μὲ τὰ πολλὰ παραπέμφθηκα στὴν Γραμματεία Νέων Τεχνολογιῶν (καὶ social media), φέροντας ἐξαιρετικὲς συστάσεις. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἄκουσα «ναί, χρειαζόμαστε κόσμο» καὶ τοὺς εἶπα ποιός εἶμαι καὶ τί κάνω (π.χ. ὅτι ἐνίοτε γράφω στὸ Antinews), τὸ μόνο ποὺ μοῦ εἶπαν ὡς πιθανὴ συνεισφορά μου εἶναι νὰ… πατάω τὸ κουμπάκι τοῦ share στὸ facebook ἀπὸ τὴν ἐκεῖ σελίδα τῆς ΝΔ (ἄντε καὶ κάνα σχόλιο σὲ μπλὸγκ)… Ὅταν τοὺς εἶπα ὅτι τὰ κάνω ἤδη αὐτά, μὲ τὸν δεύτερο λογαριασμό μου, μοῦ ἀπάντησαν… «ὡραῖα!» καὶ μὲ ἀπέπεμψαν. Δὲν χρειάζονταν ἄλλη βοήθεια, καταπῶς φαίνεται.
Τὴν ἴδια ὥρα, στὸ facebook καὶ στὸ twitter γίνονται συνεχῶς μάχες χαρακωμάτων καὶ μεταξὺ φυτευτῶν καὶ μεταξὺ ἀφύτευτων ὅπου ἡ ΝΔ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον (…ἀλλὰ πολὺ πλεῖστον!) ἀπουσιάζει, ἐνῷ ὅπως παρατήρησε σχολιαστὴς ἐδωπέρα:
- ἂν πληκτρολογήσεις «ΣΑΜΑΡΑΣ» στὸ youtube καὶ ρυθμίσεις τὰ ἀποτελέσματα στὴν τελευταία ἑβδομάδα, ἐμφανίζονται 27 ἀποτελέσματα, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ περισσότερα εἶναι καταγγελτικὰ/ὑβριστικὰ ἢ σχετικὰ μὲ ἄλλα κόμματα καὶ ἄσχετα μὲ τὸν Σαμαρᾶ.
- ἂν πληκτρολογήσεις «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» στὸ youtube καὶ ρυθμίσεις τὰ ἀποτελέσματα στὴν τελευταία ἑβδομάδα (μιλᾶμε γιὰ κόμμα ποὺ δὲν ἔχει τὸν μηχανισμὸ ἐνὸς ΣΥΡΙΖΑ ἢ ἑνὸς ΠΑΣΟΚ), βγαίνουν 194 ἀποτελέσματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὰ συντριπτικὰ περισσότερα εἶναι ἐμφατικῶς θετικά.
Λοιπόν, δυὸ κουβέντες γιὰ τὸ τί εἶναι social media. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἡ ἀναμετάδοση κομματικῶν ἀνακοινώσεων εἶναι ἕνα ἐλάχιστο καὶ μὴ ἀντιπροσωπευτικὸ πολλοστημόριο τοῦ τί σημαίνει «δραστηριοποιοῦμαι στὰ social media». Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀρκετὰ πολυσύνθετο πεδίο, καὶ δὲν ἀποκτᾶς ἐπιφάνεια ἐκεῖ ἁπλῶς καὶ μόνον ἀνοίγοντας μιὰ κυψέλη στὴν Συγγροῦ.
Ἡ βασικὴ διαφορὰ τῶν social media ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι πῶς πρόκειται γιὰ ἀμφίδρομη ἐπικοινωνία καὶ ὄχι μονῆς κατεύθυνσης. Ὅταν αὐτὸ δὲν γίνεται κατανοητὸ ἢ δὲν ἐκτελεῖται σωστά, τότε ὁποιαδήποτε πράξη εἴτε εἶναι ἀναποτελεσματικὴ εἴτε δίνει τὴν αἴσθηση πὼς ὑποτιμᾶς τὸν κόσμο. Τὰ social media δὲν εἶναι «μία ἀκόμα διαφήμιση». Ἂν τὰ χειριστεῖ κανεὶς ὡς ἁπλῆ διαφήμιση, θὰ ἔχει ἐν μέρει τὰ ἀντίθετα ἀποτελέσματα, γιατί ὁ κόσμος ἀντιδρᾶ σὲ τόσο προφανῆ «κομματικὴ ἐπέλαση».
Τὰ social media δίνουν τὴν δυνατότητα νὰ διεισδύσει κανεὶς σὲ νέα ἀκροατήρια, στὰ ὁποία δὲν θὰ εἶχε εἰδάλλως πρόσβαση. Καὶ τὸ μήνυμά του νὰ ἔχει πολλαπλασιαστικὴ ἰσχὺ λόγῳ τῆς ἀναμετάδοσης πολὺ πέρα ἀπὸ τὸν δικό του ἔλεγχο.
Αὐτὸ ὅμως ἀπαιτεῖ νὰ ὑπάρχει σαφὴς διάκριση ἀνάμεσα στὴν ἀναμετάδοση καὶ τὴν δημιουργία νέου περιερχομένου, τὸ λεγόμενο content creation. Πρέπει νὰ ὑπάρχει μιὰ ὁμάδα content creation, ἡ ὁποία θὰ δημιουργεῖ μήνυμα πρὸς ἀναμετάδοση άπὸ προσωπικοὺς λογαριασμοὺς πραγματικῶν ἀνθρώπων, μήνυμα ΑΛΛΟ ἀπὸ τὰ κομματικὰ ἀνακοινωθέντα: εὐφυῆ καὶ εὐρηματικὰ σχόλια, δηκτικὲς τοποθετήσεις, ἔξυπνα χιουμοριστικὰ μοντὰζ εἰκόνων, κάποτε εὐθεῖες ἐπιθέσεις. Οἱ εἰκόνες «παίζουν» πολύ, καὶ μὲ μεγάλη ἀποτελεσματικότητα: δεῖτε τὰ προσκείμενα στὸν ΣΥΡΙΖΑ μπλὸγκς antistachef καὶ wonderjlawwall. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, μὲ μιὰ καλὴ δικτύωση τὸ μήνυμα ἀναμεταδίδεται ἀπὸ μόνο του. Ἐπίσης, ἄνθρωποι ποὺ νὰ μποροῦν νὰ ἐμπλακοῦν στὶς διαδικτυακὲς συζητήσεις ΠΑΝΤΟΥ, σὲ facebook, twitter, blogs, σχολιασμὸ ἱστοσελίδων κλπ. Αὐτὲς οἱ συζητήσεις γίνονται συνεχῶς μὲ ἔντονα διαδικτυακὰ πυρά, ἀλλὰ ἡ ΝΔ ἀπουσιάζει. Προφανῶς καὶ ὑπάρχουν κάθε εἴδους φυτευτοὶ ἐκεῖ, οἱ ἄλλοι πολιτικοὶ χῶροι δὲν πηγαίνουν γιὰ πουρνάρια! Βεβαιώνω ὅτι τὸν ἀντισυριζαϊκὸ «τοῖχο» μου στὸ facebook τὸν ἔχουν μαρκάρει στενὰ δυὸ-τρεῖς ἀπὸ τὸν ΣΥΡΙΖΑ μὲ τρόπο ποὺ παραπέμπει εὐθέως σὲ ἐσωκομματικὸ καταμερισμὸ ἐργασίας (ἡ δεύτερη ἐναλλακτικὴ ἐξήγηση εἶναι νὰ τυγχάνουν… ἐρωτευμένοι μαζί μου). Φυσικά, ὁ πολιτικὸς λόγος αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ θὰ ἀναλαμβάνουν τὴν ὑπεράσπιση τῆς ΝΔ σὲ διαδραστικοὺς διαδικτυακοὺς διαλόγους καὶ λοιπὲς σφαγὲς θὰ πρέπει νὰ εἶναι κάποιου ἐπιπέδου: ὅπως δὲν μπορεῖς νὰ βάζεις τὸν ἐν δυνάμει content creator νὰ πατᾶ τὸ κουμπάκι share στὰ κομματικὰ ἀνακοινωθέντα, ἔτσι δὲν μπορεῖς νὰ βάζεις τὸν μέσο ΔΑΠίτη νὰ κάνει τὴ δουλειὰ τοῦ content creator.
Οἱ «σφαγὲς φυτευτῶν», σπάνια ἔμμισθων ἀλλὰ κυρίως ἐνθουσιωδῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν ὅμως κάποια ἐπικοινωνία μὲ τοὺς μηχανισμούς, εἶναι ἕνα φαινόμενο μὲ χαρακτήρα πανδημίας στὸ διαδίκτυο- καί, φυσικά, πολλαπλασιαστικὴ ἰσχύ. «Φυτευτὸς» δὲν σημαίνει κατ’ ἀνάγκην «ἔμμισθος» ἢ «ἀναμένων ἀντίδωρα»: ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ θέλουν νὰ ὑπερασπιστοῦν στὸ διαδίκτυο ἐνεργὰ καὶ μὲ παρρησία ἰδέες, πολιτικὰ προτάγματα, τὸ κόμμα ποὺ ὑποστηρίζουν τέλος πάντων. Κάποιοι τὸ κάνουν μόνοι τους στὰ κουτουροὺ (π.χ. ΝΔκράτες), σὲ ἄλλους παρέχεται τεχνογνωσία ἀπὸ τὸ ἕτερο κόμμα, ἐνδεχομένως ἐντάσσονται καὶ σὲ σχετικὸ ὀργανόγραμμα καὶ μετέχουν στὸν ἐσωκομματικὸ καταμερισμὸ ἐργασίας (π.χ. …ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι). Τὸ πιὸ ἁπλὸ πρᾶγμα στὸν κόσμο: νὰ ὑπάρχει μιὰ καθημερινὴ ἢ σχεδὸν καθημερινὴ mailing list μὲ θέσεις καὶ δηλώσεις τοῦ κόμματος ἢ ἀντιθέσεις σὲ δηλώσεις ἄλλων, ἢ «ξεμπροστιάσματα» καὶ τέτοια. Ἔ, δὲν ὑπάρχει. Ἤ, ἂν ὑπάρχει, τόσο τὸ χειρότερο, γιατί φαντάσου πῶς εἶναι ἅμα δὲν φτάνει οὔτε στὸ δικό μου mailbox.
Δραστηριοποίηση στὰ social media σημαίνει καὶ διοργάνωση ἐκδηλώσεων καὶ events ὄχι στενὰ κομματικοῦ χαρακτήρα, ὅπου ὅμως ἠ ἐκδήλωση… «πρόσκειται» αὐτονοήτως λόγῳ περιεχομένου. Διοργάνωση ἀκόμα καὶ μὲ τὸν τρόπο τοῦ flash-mob (flash mobility, ταχύτατη κινητικότητα) δηλαδὴ twitter παντοῦ καὶ μηνύματα παντοῦ ὅτι «αὔριο (ἢ καὶ σὲ μιάμιση ὤρα) συναντιόμαστε ἐκεῖ γιὰ τὸν τάδε σκοπὸ/θέμα», ὅπου θὰ παρίστανται καὶ στελέχη. Αὐτὸ συνεπάγεται συμμαχίες μὲ κοινότητες τοῦ διαδικτύου. Τέτοιες συμμαχίες ὄντως ἔκανε ὁ ΓΑΠ: τὸ 2007 εἶχε ἤδη ἁλώσει σαφέστατα κάποιους μὴ ἀμιγῶς πασοκικοὺς χώρους, ὅπως τὸ ἱστολόγιο τῆς «γενιᾶς τῶν 700 Εὐρὼ» καὶ ἄλλα ἱστολόγια, ἱστοσελίδες καὶ «πύλες». Δηλαδή, εἶχε διαπράξει συμμαχίες μὲ ὑπάρχουσες διαδικτυακὲς κοινότητες. Καὶ ὅταν λέμε «διαδικτυακὴ κοινότητα», ἀναφερόμαστε σὲ πραγματικοὺς ἀνθρώπους-πολίτες ποὺ συγκροτοῦν διαδικτυακὲς παρέες, ὄχι στὸν κάθε δημοσιογράφο ποὺ ἄνοιξε ἕνα διαδικτυακὸ «μαγαζὶ» καὶ πορεύεται καὶ ἐμπορεύεται ἐκβιάζοντας ἢ διαφημίζοντας ἐμμίσθως. Ὧρες ὧρες ἀναρωτιέμαι ἂν κάποιοι τὰ συγχέουν στὸ μυαλό τους.
Φυσικά, τὸ μήνυμα ποὺ διαχέεται στὰ social media δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι «ψηφίστε τὸ τάδε» ἢ ἁπλῶς καὶ μόνον «ὁ τάδε ἐπισκέφτηκε σήμερα τὶς κλωστοϋφαντουργικὲς βιοτεχνίες τῶν Κάτω Μαχαλάδων». Τὸ μήνυμα εἶναι πολιτικό, εἶναι σαφὲς καὶ συγκεκριμένο, εἶναι φρέσκο καὶ εὐρηματικό, δὲν ντρέπεται νὰ εἶναι δηκτικό, παρέχει προοπτικὴ καὶ πρόσκληση σὲ συμμετοχὴ καὶ ὄχι σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν συνάρτηση τῆς εὐφυίας καὶ τοῦ ταλέντου τῶν content creators, εἰδάλλως εἶναι εὐχολόγια.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐκπληκτικὰ χαμηλοῦ κόστους καὶ ἀσύμμετρα μεγάλης ἀποτελεσματικότητας σὲ δύσκολα γιὰ τὴ ΝΔ ἀκροατήρια ὅπως τὸ νεανικό. Ἄλλο «χαμηλοῦ κόστους» καὶ ἄλλο «τζάμπα» ὅμως, διότι ἀκόμα κι ἂν δὲν «παίρνεις ὅ,τι πληρώσεις», ἂν δὲν πληρώσεις τίποτα ἐνδέχεται νὰ μὴν πάρεις καὶ τίποτα.
Πάντως καὶ ἀντιθέτως, ἡ εἰλικρινὴς (ἀλλιῶς, ἀφῆστε το) ἀναγνώριση τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσπάθειας ἑνὸς ὁσοδήποτε μεγάλου ἢ μικροῦ διαδικτυακοῦ πομποῦ ἀπὸ πλευρᾶς κόμματος, εἴτε μέσῳ διὰ ζώσης συναντήσεων εἴτε μὲ ἄλλους αὐστηρὰ ἄμισθους τρόπους ἀναγνώρισης, δίνει μιὰ ἠθικὴ δικαίωση καὶ ὤθηση ποὺ ὑποτιμᾶται συστηματικά. Ἐδῶ ἔπαιξε πολὺ ὁ Καμμένος, μὲ ἐπιτυχία.
Γενικά, σὲ μιὰ πρόταση: social media δὲν σημαίνει ἀρχίζω ἀπὸ κομματικοὺς πομποὺς μὲ κομματικὸ λόγο γιὰ νὰ φτάσω σὲ κομματικὰ ἀκροατήρια. Σημαίνει ἀρχίζω ἀπὸ πολιτικοποιημένους πομποὺς μὲ φρέσκο καὶ εὑρηματικὸ λόγο γιὰ νὰ φτάσω σὲ εὐρύτερα ἀκροατήρια.
Στὸ ἐπίπεδο τοῦ κεντρικοῦ σχεδιασμοῦ τῆς στρατηγικῆς social media ἑνὸς κόμματος, ὅλα αὐτὰ χρειάζονται ἁπλῶς καὶ μόνον λίγους ἀνθρώπους μὲ ζῆλο νὰ φέρουν εἰς πέρας τὴν ἀποστολή τους μὲ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο. Οὔτε κἂν πρότερες γνώσεις δὲν χρειάζονται: μὲ μιὰ ἁπλῆ ἀναζήτηση στὸ google, «social media political strategy» ἀποκαλύπτεται ἔνας συναρπαστικὸς κόσμος 124.000.000 ἀποτελεσμάτων καὶ στρατηγικῶν, τὸν ὁποῖον ἡ ΝΔ ἀγνοεῖ πεισματικά.
Ἡ προαιώνια κατάρα τῆς (κεντρο)Δεξιᾶς εἶναι ὁ ριζοσπαστικὸς φραξιονισμός τῶν στελεχῶν της. Κάθε ἄτομο καὶ ἕνα νανοφέουδο. Τοὐλάχιστον οἱ ἀριστεροὶ μποροῦν νὰ βάλουν τὸν κοινὸ στόχο (ἀκόμη καὶ ἰδιοτελέστατο, ἀλλὰ κοινό, π.χ. τὴ νίκη τοῦ κόμματος) πάνω ἀπὸ τὸ προσωπικό τους γινάτι. Ὅμως, ὁ μέσος κεντροδεξιὸς διαδρομιστὴς ἐνδιαφέρεται ἀποκλειστικὰ γιὰ τὴν δική του προσωπικὴ ἀνέλιξη ἢ περαιτέρω ἀξιοποίηση, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἑκάστοτε δουλειὰ ποὺ τοῦ ἀνατίθεται νὰ εἶναι ἕνα πρόσχημα καὶ ἔνα ἄλλοθι γιὰ νὰ «ἔχει ρόλο» (γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν γίνονται ὑπουργοί, συνήθως δίνουν ρεσιτὰλ ραθυμίας). Πῶς νὰ γίνει δουλειὰ ἔτσι;
Καὶ στὸ Βιλαμπάχο κάνουν ἀκόμα share.
Κωνσταντῖνος Λ. Μαστακουνᾶς
http://www.antinews.gr/2012/06/05/164412