Στο πρώτο μέρος, αν εξαιρέσει κανείς το πρώτο τέταρτο, η Ελλάδα έκανε, πράγματι, το παιχνίδι της. Εχοντας αρκετή ώρα την μπάλα στα πόδια της, η ομάδα του Κώστα Τσάνα δημιούργησε προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα, έφερε μπάλες στη μεγάλη περιοχή των Αγγλων και δικαιώθηκε για την προσπάθειά της. Στη φάση του 39'ο Τζόνστοουν έπιασε αέρα στο κόρνερ του Σταφυλίδη και ο Μπουγαϊδης διαμόρφωσε εύκολα το 1-0.
Οι διεθνείς επιχείρησαν να μπουν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του ημιχρόνου με το υπέρ τους αποτέλεσμα, όμως μία κάθετη πάσα στην πλάτη της ελληνικής άμυνας και μία κακή (συνάμα και άδικη) απόφαση του διαιτητή Κεν Χάνσεν άλλαξε τα αριθμητικά δεδομένα του ματς. Ο Καπίνο ουδέποτε ανέτρεψε τον Αφόμπ, άρα ουδέποτε υπήρξε το πέναλτι που σφύριξε ο Δανός ρέφερι (μαζί με την αποβολή του Ελληνα πορτιέρο).Ευτυχώς, ο αντικαταστάτης του Καπίνο, Σωκράτης Διούδης απέκρουσε το πέναλτι του Χολ, ωστόσο το 1-0 διατηρήθηκε με βαριές απώλειες.
Στην επανάληψη οι Αγγλοι πίεσαν ασφυκτικά εκμεταλλευόμενοι το αριθμητικό πλεονέκτημά τους. Ηταν μάλιστα και σχετικά τυχεροί αφού αμέσως μετά το στημένο του Σταφυλίδη στο 55' που λίγο έλειψε να φέρει το 2-0, σκόραραν με τον Αφόμπ και έφεραν το παιχνίδι στα ίσια.
Από εκεί και πέρα τα "λιοντάρια" κυριάρχησαν και έχασαν ευκαιρίες για τη νίκη αλλά στις δύσκολες αυτές στιγμές κράτησε όρθια την Εθνική ομάδα ο Διούδης με τρεις τουλάχιστον εξαιρετικές επεμβάσεις. Το 1-1 δεν άλλαξε και το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση.
Εκεί χρειαζοταν έξτρα πάθος και πολύ μεγάλη θέληση και οι 10 Ελληνες διέθεταν και τα δύο αυτά στοιχεία. Χρειαζόταν όμως και ένα λάθος από τον αντίπαλο αφού αλλιώς δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα. Η αγγλική άμυνα έκανε το ...θαύμα της στο 109', ο Λυκογιάννης επωφελήθηκε και με ωραία λόμπα έγραψε το 2-1!
Τα δέκα λεπτά που απέμεναν φάνταζαν αιώνας αλλά εν τέλει πέρασαν και η Εθνική πήρε το εισιτήριο για τον τελικό μέσα σε αποθέωση.