Της Δήμητρας Καδδά
Η χθεσινή ανάλυση του ΚΕΠΕ που δείχνει ότι μόνο σε 1 από τα 8 σενάρια το χρέος είναι βιώσιμο είναι, σύμφωνα με αρμόδια στελέχη, μόνο μία από τις «παραγγελίες» που έχει κάνει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας σε οικονομολόγους εντός και εκτός οικονομικού επιτελείου για το συγκεκριμένο ζήτημα. Νέες μελέτες αναμένεται να φτάσουν στο γραφείο του τις επόμενες ημέρες με στόχο να βρεθούν αυτές που... θα προωθούν τα ελληνικά συμφέροντα.
Το θέμα της έκθεσης βιωσιμότητας μπορεί να φαίνεται πολύ «τεχνικό» τη στιγμή που η κυβέρνηση κόβει 11,5 δισ. ευρώ δαπανών ακόμη και από τα πλέον φτωχά στρώματα του πληθυσμού. Ωστόσο, αν δεν λυθεί, εμποδίζει την καταβολή της δόσης «μαμούθ» των 31 δισ. ευρώ (όπως έχει ήδη αναφέρει το Capital.gr) ακόμη και το ίδιο το αίτημα επιμήκυνσης του μνημονίου.
Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη τις ημέρες που απομένουν έως το Eurogroup η κυβέρνηση θα συνεχίσει να επιχειρεί παράλληλα και προς τα δύο μέτωπα:
* να ολοκληρώσει το πακέτο μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ και να αποδείξει με πράξεις (π.χ. αποκρατικοποίηση έκπληξη, συγχωνεύσεις φορέων, παρεμφάσεις στα έσοδα κλπ.) ότι μπορεί να εφαρμόσει το μνημόνιο και
* να διαπραγματευθεί νέες παρεμβάσεις που θα κάνουν το χρέος βιώσιμο: με παράταση του προγράμματος, με νέο «κούρεμα» του χρέους, με επαναδιαπραγμάτευση επιτοκίων, με μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης και με στήριξη ξένων επενδυτών για τις αποκρατικοποιήσεις.
Η περίφημη Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους (DSA) συνοδεύει κάθε αναθεώρηση του μνημονίου. Γράφεται συνήθως από το ΔΝΤ το οποίο βάσει καταστατικού είναι υποχρεωμένο να έχει θετική DSΑ για να αποδεσμεύσει τις δόσεις. Δηλαδή, ακόμη και αν η πορεία του μνημονίου είναι... «ΟΚ», αν το χρέος δεν φαίνεται «βιώσιμο» η δόση δεν δίδεται...
Η Κομισιόν είναι πιο... διαλλακτική θεσμικά, αλλά από τη στιγμή που το ΔΝΤ έχει αυτόν τον κανόνα, η κατάσταση πολιτικά περιπλέκεται, με δεδομένο ότι ήδη κράτη – μέλη κρατούν αρνητική στάση για την Ελλάδα. Ο δείκτης που έχει οριστεί είναι το χρέος το 2020 να μην ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, μετά το PSI ο δείκτης ικανοποιούταν οριακά. Πλέον, τα δεδομένα –όπως πιστοποιούνται και από το ΚΕΠΕ– έχουν αλλάξει άρδην με το χρέος στο 166% του ΑΕΠ το 2020 χωρίς αλλαγή πολιτικής. Η ύφεση είναι οξύτερη και η προοπτική για έσοδα αποκρατικοποιήσεων πολύ μικρότερη.
Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι πλέον ακόμη και αν υπάρξει πολιτική στήριξης του ΑΕΠ και των αποκρατικοποιήσεων (με βοήθεια από την ΕΕ για την αποδέσμευση κονδυλίων και την αλλαγή του επενδυτικού κλίματος) το χρέος και πάλι παραμένει μη βιώσιμο.
Έτσι, η Ελλάδα, με τα σενάρια βιωσιμότητας ανά χείρας ζητά και 3 επιπλέον βήματα: επιμήκυνση κατά 2 έτη, μείωση των επιτοκίων των ανεξόφλητων δανείων στο 3,5% αλλά και νέο κούρεμα του χρέους κατά 50 δισ. ευρώ περίπου.
Το ΚΕΠΕ εκτιμά ότι μόνο έτσι το χρέος θα είναι «βιώσιμο» το 2020. Δηλαδή, και πάλι θα βρίσκεται λίγο κάτω από το δυσθεώρητο ύψος του 120% του ΑΕΠ.
Εξηγεί μάλιστα ότι ως «κούρεμα» στην ανάλυσή του υπολογίζει μόνο την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών άμεσα μέσω του EFSF/ESM (όπως αναμένεται να γίνει για την περίπτωση των Ισπανικών Τραπεζών), αντί μέσω του ελληνικού δημόσιου χρέους, λέγοντας ότι υπάρχει και το περιθώριο (που δεν συνυπολογίζεται), κουρέματος του χρέους που βρίσκεται στην κατοχή του επίσημου τομέα (δηλ. το OSI).
Και σε αυτή τη περίπτωση όμως, σύμφωνα με το ΚΕΠΕ, τα δημοσιονομικά θα είναι άσχημα και «η απαιτούμενη δημοσιονομική προσαρμογή προϋποθέτει την δημιουργία σημαντικού ύψους πρωτογενών πλεονασμάτων σε όλη την διάρκεια του χρονικού ορίζοντα προσαρμογής». Δηλαδή σφιχτή δημοσιονομική πολιτική έως το 2020...
Πηγή:www.capital.gr