Κέζα ΛώρηΤο Μαξίμου κοντεύει να γίνει κομμωτήριο της γειτονιάς. Δεν αναφερόμαστε στα κουρέματα της οικονομίας αλλά στα ξεμαλλιάσματα μεταξύ συγκυβερνητών. Ο ανταγωνισμός μεταξύ μελών της κυβερνητικής τριπλέτας συμπυκνώνεται σε φράσεις όπως «εγώ ειμί το φως του κόσμου», «σιγά καλέ που είσαι εσύ ο αρχηγός», «χωρίς εμάς δεν θα ήσουν τίποτα».
Το ξεμάλλιασμα, όπως είθισται στα κομμωτήρια, δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους. Τι αξία έχει μια αψιμαχία από μόνη της; Αποκτά αξία δια της αφήγησης, με τα ψου ψου ψου. Στην πολιτική οι ανάρμοστες διαδόσεις ταπεινού περιεχομένου ονομάζονται «διαρροές» και τις τελευταίες ημέρες από όλες τις πλευρές αφέθηκαν να διαρρεύσουν τα παράπονα, οι γκρίνιες, οι ενστάσεις για τον τρόπο που ασκείται το κυβερνητικό έργο. Προσοχή όμως: οι διαρροές δεν αφορούν την ουσία, δηλαδή το αν θα βγει η χώρα από την κρίση με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Οι διαρροές επικεντρώνονται στο ποιος έχει το πάνω χέρι.
Η ατάκα που έγινε αφορμή για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ήταν ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς σηκώνει όλο το βάρος της διάσωσης. Οι άλλοι δυο αρσιβαρίστες θύμωσαν_ σου λένε εμείς τι κάνουμε εδώ, είμεθα διακοσμητικοί; Ξεκίνησε λοιπόν ένας κύκλος μιλημένων δημοσιευμάτων_ ξέρετε από αυτά που γράφονται όταν κάποιος εκπρόσωπος τύπου τηλεφωνεί στον κολλητό του και του ζητεί να δημοσιεύσει κάτι. Θύμωσε η κυρία Φώφη Γεννηματά με τον κ. Σίμο Κεδίκογλου. Φανταζόμαστε τη στιχομυθία: «Τι είναι αυτά τα πράγματα, ντροπή συνάδελφε, διαρροές αναμεταξύ μας…». Το ΠΑΣΟΚ απάντησε με τον αγαπημένο τρόπο του προέδρου του, με έναν δεκάλογο, ένα κείμενο δηλαδή με μετρημένα σημεία.
Το ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι η πλειοψηφία των τριών κομμάτων σηκώνει το βάρος για την πορεία της χώρας. Πράγματι αλλά διαφορετικά το σηκώνει το 6%, διαφορετικά το 12%, διαφορετικά το 29%. Οι εκλογές ανέδειξαν νικητή, εκείνος είναι μπροστά, οι υπόλοιποι στηρίζουν τις επιλογές του. Αν τα νούμερα ήταν ανάποδα, αν δηλαδή το μεγάλο ποσοστό το είχε η Δημοκρατική Αριστερά, τότε μοιραία ο κυρίως υπεύθυνος θα ήταν ο κ. Κουβέλης και οι άλλοι δυο θα τον επικουρούσαν για να στηρίξουν τη δική του πολιτική. Στη συνέχεια ο δεκάλογος μπαίνει σε πρακτικά ζητήματα, επισημαίνοντας ότι δεν συναντήθηκαν οι τρεις αρχηγοί ενόψει του άτυπου Γιούρογκρουπ (την επόμενη εβδομάδα) και καταγγέλλει ότι δεν λειτούργησε η Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, ενώ είχαν συμφωνήσει ότι θα λειτουργήσει. Το ερώτημα είναι γιατί από το ΠΑΣΟΚ δεν σηκώνουν ένα τηλέφωνο, να τα ρωτήσουν όλα αυτά, να τα μιλήσουν αλλά επιλέγουν το ξεμπρόστιασμα με εκφράσεις όπως «η αμηχανία του Μαξίμου»;
Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να δείξει προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι και μαζί και χώρια από τη Νέα Δημοκρατία. Δυστυχώς έτσι δεν γίνεται δουλειά. Η συγκυβέρνηση εκτός από κοινή πολιτική χρειάζεται και διακριτικότητα. Δεν ωφελεί κανέναν να γίνεται γνωστό πως υπάρχει φαγωμάρα. Ισα ίσα είναι ανησυχητικό να μαθαίνουμε ότι ασχολούνται ολημερίς με τρίχες.
ΤΟ ΒΗΜΑ