Διότι, ... αν κρίνω από το «μέγεθος» των κινητοποιήσεων κατά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα, αλλά και την «γενική απεργία – συλλαλητήριο» του Σεπτεμβρίου, δε νομίζω ότι τα δείγματα ήταν ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά.
Η, κατά γενική ομολογία (όποιος έχει μάτια βλέπει) μικρή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, μάλλον θα πρέπει να έχει θορυβήσει τον «εν αναμονή Πρωθυπουργό» Αλέξη, καθώς, αν μη τι άλλο, ο όγκος των πολιτών που κατέβηκε στους δρόμους είναι αντιστρόφως ανάλογος της επερχόμενης φορομπηχτικής λαίλαπας αλλά και της εν γένει επαναστατικής ρητορικής των αριστερο-δεξιών «αντιμνημονιακών» δυνάμεων.
Όλους μας, βέβαια, πρέπει να μας βάλει το φαινόμενο αυτό σε περίσκεψη. Τι άραγε σηματοδοτεί η «αντίσταση» του καναπέ προχθές ή της παραλίας τον Σεπτέμβριο;
Μάλλον ότι ο λαός το έχει πάρει απόφαση ότι, όσο κι αν πονάει, άλλη οδός δεν υπάρχει.
Ο Alexis δεν έχει πείσει ότι έχει το μαγικό ραβδάκι στα χέρια του. Αντιθέτως, ενώ μέχρι πρότινος ο κόσμος τρόμαζε από τις παραφωνίες των διαφόρων ακραίων συνιστωσών, σήμερα μάλλον φοβάται ακόμα περισσότερο την αναβίωση της πασοκοκρατίας στη χειρότερη μορφή της, διά της προϊούσας μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε «σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα ή «κόμμα της δημοκρατικής αριστεράς» ή όποια άλλη παπαριά κατεβάζει ο νους των επικοινωνιακών φωστήρων της Κουμουνδούρου.
Ίσως να είναι και μια απόδειξη ωριμότητας ότι ο λαός δεν μπορεί να ταυτίζεται με τους κάθε είδους Φωτόπουλους που έχει αγκαλιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τις τακτικές του «δεν πληρώνω» και της «κατάληψης».
Ίσως, τελικώς, εν όψει και της πλήρους κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, λόγω και της εκ θεμελίων αποδόμησης του ηγετικού προφίλ του Μπένυ (ελέω λίστας Λαγκάρντ), είναι ευκαιρία για τον Σαμαρά να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Αρκεί, βέβαια, την ισχύ αυτή να τη χρησιμοποιήσει με σωφροσύνη και παρρησία…
Ίδωμεν!
Υ.Γ.1ο. Που είναι οι «αγανακτισμένοι», οεο;;;
Υ.Γ. 2ο. Τον Τέρενς, βρε; Τον Τέρενς; Ευτυχώς που ο Πρόεδρος - Καμμένος ήταν εκεί !!!
Σεμνός & Ταπεινός