Προφανώς και ο ίδιος κουράστηκε από αυτό το ανούσιο παζάρι που γινότανε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι ψηφοφόροι των κομμάτων του κυβερνητικού σχηματισμού. Ο πρωθυπουργός με αυτή του την απόφαση ξεκαθάρισε ότι το παιχνίδι έχει ξεφύγει πλέον από τα στενά κομματικά όρια και κινείται σε επίπεδο «σωτηρίας της πατρίδας» όσο και αν αυτό φαντάζει για κάποιους υπερβολή. Δεν μπορεί να συνεχίζεται μία διαπραγμάτευση όταν έχει γίνει γνωστό προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης. Τέλος, αυτό είναι. Take it or leave it λέει η τρόικα. Αυτοί έχουν τα λεφτά και αυτοί ορίζουν την ατζέντα. Ομως και πίσω να κάνουν οι δανειστές μας σε ένα ή δύο σημεία, μικρή σημασία θα έχει για το συνολικό πλάνο. Δεν θα κάνει διαφορά, άρα δεν το ρισκάρεις.
Δεν είναι "chiken game" αυτό που πρέπει να παίζει η χώρα. Είναι το απόλυτο "survivor". Αυτό είναι το στόρι. Οχι τι θα πουν Βενιζέλος και Κουβέλης στις κοινοβουλευτκές τους ομάδες. Δεν μπορεί να είσαι και μαζί με την κυβέρνηση και χώρια. Δεν μπορείς να λες στηρίζω την κυβέρνηση αλλά δεν ψηφίζω το ένα ή το άλλο μέτρο. Δεν έχει λογική όταν η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Δεν είμαστε χώρα που έχει πολλά περιθώρια. Το γνώριζαν από την πρώτη μέρα. Αν θεωρείς ότι η συνταγή είναι σωστή χορηγείς το φάρμακο στον ασθενή. Αν θεωρείς ότι είναι λάθος την πετάς. Δεν του δίνεις μισή δόση. Χειρότερα θα γίνει.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Α. Σαμαράς έδειξε ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλει να το «παίζει» πρωθυπουργός. Θέλει να ΕΙΝΑΙ και να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αν του βγει θα γίνει ήρωας και θα ενισχύσει την αξιοπιστία του στο διεθνές περιβάλλον, που αν μη τι άλλο, έχει χτίσει τους τελευταίους μήνες με πολύ κόπο, πολλές συναντήσεις και πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Ομως αυτό δε φτάνει. Ο Σαμαράς πρέπει να δείξει ότι μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Διότι με την συνταγή που ακολουθούμε και την οποία μας έχουν επιβάλλει, οδεύουμε ολοταχώς προς την καταστροφή. Πρέπει,να πάρει τα λεφτά, ίσως και παραπάνω από τα 31,5 δις. ευρώ, να εξασφαλίσει την επιμήκυνση των 2 ετών, την αναδιάρθρωση του χρέους, με όποιο τρόπο και αν αυτή γίνει, τους πόρους του ΕΣΠΑ, για να τρέξει κάπως η οικονομία και βέβαια να κινηθεί άμεσα και στοχευμένα προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσης των οικονομικά ασθενών.
Την ίδια ώρα. ο Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά ότι με αυτή του την κίνηση ανέλαβε παράλληλα και ένα σημαντικό ρίσκο. Το ρίσκο μιας ενδεχόμενης ανατροπής πολιτικού σκηνικού στο εσωτερικό, ικανής, στο ακραίο της σενάριο, να μας οδηγήσει ακόμη και σε εκλογές ή στη χρεοκοπία. Αν δεν του βγει, τότεθεωερείι ότι κανείς δεν θα του φορτώσει το βάρος της αποτυχίας του όλου εγχειρήματος. Θα μπορεί να πει ότι προσπάθησε.
Πάντως άσχετα από το αν είναι καλός ή κακός Πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς,θέλει «χοντρά καρύδια» για να πάρεις μία τέτοια απόφαση.