Με το να αξιοποιεί κανείς σε έντυπη μορφή, στο διαδίκτυο ή σε συνεντεύξεις τέτοιες γενικεύσεις, τροφοδοτεί το έργο μιας ανόητης μειοψηφίας στην Αθήνα που με περιβραχιόνια με αγκυλωτούς σταυρούς βάζει δόλωμα σε γερμανούς πολιτικούς και σχολιαστές.
Και εδώ στη Γερμανία υπάρχουν φαινόμενα που είναι ‘πολύ γερμανικά’, τα οποία όμως δεν αντιπροσωπεύουν ‘τους’ Γερμανούς. Ούτε οι φόνοι των ναζί του Τσβίκαου είναι τυπικοί για τη Γερμανία, αλλά ούτε και οι ειδήσεις της Bild και οι μεθυσμένοι μεταμφιεσμένοι του Oktoberfest (σσ. γιορτή της Μπύρας στο Μόναχο). Πρόκειται μόνον για ορισμένες γερμανικές πτυχές που προκαλούν ανησυχία, που κάνουν κάποιον να σκεφτεί ή και να χαμογελάσει αμυδρά. Οι προβοκάτορες απλοποιούν, καθώς απλά μηνύματα με σαφή σύμβολα εντείνουν την επίδραση μιας πρόκλησης. Αυτό αξιοποιείται από τον γ.γ.των Χριστιανοκοινωνιστών όσο και από τον Έλληνα αρχηγό της Αριστεράς. Όποιος όμως προσδίδει χαρακτηριστικές ιδιότητες σε λαούς και κατηγοριοποιεί χώρες σε καλές και κακές, δεν έχει μάθει τίποτα από την ιστορία του 20 αιώνα».
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η αυστριακή Der Standard: «Η Ελλάδα θα ήταν σε πολύ πιο δεινή θέση χωρίς τα χρήματα της ΕΕ που σε μεγάλο μέρος τους είναι γερμανικά χρήματα. Αυτοί που φωνάζουν περισσότερο –ακροαριστεροί από τον υπέρογκο δημόσιο τομέα- είναι εκείνοι που έζησαν περισσότερο σε βάρος του περιορισμένου παραγωγικού τομέα και των εξωτερικών δανείων. Το να παρουσιάζουν τη Μέρκελ ως ναζί, είναι το τελευταίο και χειρότερο όπλο τους».