Ή μάλλον, θύμισε τον πολιτικό που φάνταζε ως η αυτονόητη “εναλλακτική λύση” για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, την εποχή που το imperium του Γιώργου Παπανδρέου είχε αρχίσει να δέχεται τις πρώτες σημαντικές, και όπως αποδείχτηκε αργότερα καθοριστικές ρωγμές του.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εκμεταλλεύτηκε πλήρως την αυτονόητη συμπάθεια που αισθάνεται κάποιος για όποιον βρίσκεται σε θέση απολογούμενου, πόσο μάλλον κατηγορουμένου. Πέρασε στην αντεπίθεση, σήκωσε τους τόνους ιδίως απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, περιχαράκωσε την εσωτερική συνοχή του ΠΑΣΟΚ, και εμφανίστηκε με μεγαλύτερη “σκιά” από τα εκλογικά ποσοστά και τη συρρικνωμένη κοινωνική απήχηση που μοιάζει να απολαμβάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία.
Το “μπρα-ντε-φερ” με τον Αλέξη Τσίπρα τον ανέδειξε νικητή στα σημεία. Κέρδισε τις εντυπώσεις. Και μαζί με αυτές, το δικαίωμα να προσδοκά βάσιμα ότι το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει να ανακάμψει μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Αν όχι ολοκληρωτικά, μια προοπτική που κάθε άλλο παρά πιθανή φαντάζει, τουλάχιστον σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, που θα του επιτρέψει να έχει μεγαλύτερη παρεμβατικότητα στις εξελίξεις.
http://ysterografa.gr