Η αδελφή του Δημήτρη Μπουρζούκου, ο οποίος συνελήφθη στη Βέροια για τη διπλή ληστεία τραπεζών στο Βελβεντό Κοζάνης με λάφυρα κάτι λιγότερο από 200.000 ευρώ, εξιστορεί τη διαδικασία προσαγωγής και ανάκρισής της από την αστυνομία.
Η ίδια καταγγέλλει ότι προσήχθη και παρέμεινε για ανάκριση πολλές ώρες στην αντιτρομοκρατική.
Με επιστολή της στο athensidymedia, η Αγγελική Μπουρζούκου, υποστηρίζει ότι την επόμενη μέρα της ληστείας, στις 2 Φεβρουαρίου 2013, και ενώ δεν έχουν δημοσιοποιηθεί τα στοιχεία των δραστών, περικυκλώθηκε από 10 «κουκουλοφόρους» στην πυλωτή της πολυκατοικίας που διαμένει.
Η Αγγελική Μπουρζούκου μιλά για «βίαιη αρπαγή» της ίδιας και οικογενειακού φίλου που ήταν μαζί της. Ισχυρίζεται ότι οι αστυνομικοί τους έριξαν στο έδαφος, ενώ τον φίλο της τον πατούσαν στο κεφάλι και την πλάτη.
Αφού μεταφέρθηκαν στα γραφεία της Αντιτρομοκρατικής, ακολούθησε ο σωματικός έλεγχος και παραμονή της για τουλάχιστον 7,5 ώρες σε ένα γραφείο επιτηρούμενη από δύο «κουκουλοφόρους». Το πρωί, όπως αναφέρει, μπήκε ένας άνδρας και άρχισε τις παρακάτω ερωτήσεις: Αν έχω αδελφό; Που μένω; Από πού γνωρίζω τον οικογενειακό μου φίλο; Πού είναι ο αδελφός μου; Πόσο καιρό έχω να τον δω; Πώς επικοινωνώ μαζί του;
Η Αγγελική Μπουρζούκου υποστηρίζει στην επιστολή της πως στα κενά των απαντήσεών της, δεχόταν προσβολές και επισημάνσεις πως μέχρι στιγμής της είχαν συμπεριφερθεί καλά, και αν δεν συνεργαστεί της επεσήμαναν πως «υπάρχει κι άλλη οδός». Μετά από περίπου 9 ώρες παραμονής στο αστυνομικό κτίριο της έδωσαν τα πράγματά της και την οδήγησαν εκτός κτιρίου.
Επισημαίνει, ότι σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν της δόθηκε κανένα έγγραφο που να αιτιολογεί την προσαγωγή της, ενώ δεν της επέτρεψαν να επικοινωνήσει με οικείους της. Αργότερα ενημερώθηκε από τους γονείς της ότι η δικηγόρος στην οποία απευθύνθηκαν για να διερευνήσει την «απαγωγή» μας μέσα από τον προαύλιο χώρο του σπιτιού μου, είχε τηλεφωνήσει στην ΓΑΔΑ και της είχαν πει ότι δεν κρατείται κανένα άτομο με αυτό το όνομα.
Η Αγγελική Μπουρζούκου, αναφέρει πως γυρνώντας σπίτι είδε να γίνεται έρευνα παρουσία εισαγγελέα, και πληροφορήθηκε από τους γονείς της τη σύλληψη του αδερφού της. Στον επίλογο της επιστολής της διερωτάται αν «η επιβολή της κρατικής βίας και καταστολής στο ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, συνιστά ή όχι τη χειρότερη μορφή τρομοκρατίας;». Επισημαίνει ότι τέτοιες αστυνομικές ενέργειες παρατηρήθηκαν στην περίπτωση της Κερατέας και τώρα σε χωριά της Χαλκιδικής, και θεωρεί ότι όλα αυτά έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν. «Τρόμο και βία σπέρνουν, φόβο και υποταγή δεν βρίσκουν να θερίσουν. Η ανυπότακτη βούληση και το ελεύθερο πνεύμα είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, δεν χειραγωγούνται»...
Όλο το κείμενο
Το Σάββατο 2/2/2013 γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα -και ενώ έχουν ήδη συλληφθεί 4 άτομα που εμπλέκονται σε ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, των οποίων τα στοιχεία δεν είχαν ακόμα δημοσιευθεί –μόλις βγαίνω από την είσοδο της πολυκατοικίας στην πιλοτή μαζί με οικογενειακό μου φίλο, ακούω ποδοβολητά και περικυκλωνόμαστε από 10 με 12 άτομα με καλυμμένα τα πρόσωπα τους (full face).
Η διαδικασία της βίαιης αρπαγής μας, η οποία διήρκησε περίπου πέντε λεπτά ήταν η ακόλουθη :
· Μας ρίξανε στο έδαφος φωνάζοντας “ασφάλεια μην κουνηθείτε”.
· Μας ακινητοποίησαν μπρούμυτα 3 άτομα τον καθένα περνώντας μας χειροπέδες πίσω. Τον φίλο μου, τον πατάγανε σε κεφάλι και πλάτη, βρίζοντας τον και χτυπώντας τον στα πλευρά.
Στα πέντε αυτά λεπτά ο πατέρας μου ακούγοντας την φασαρία κατέβηκε στην πιλοτή και σοκαρισμένος από το σκηνικό απευθυνόμενος στα άτομα της ασφάλειας ρωτούσε : “Που τους πάτε;” χωρίς να παίρνει απάντηση. Με συνοπτικές(για άλλη μια φορά)διαδικασίες μεταφερθήκαμε με διαφορετικά οχήματα ο καθένας, σε 6-7 λεπτά στο κτήριο της ΓΑΔΑ και σε ξεχωριστά δωμάτια, του 12ου ορόφου. Ακολούθησε ο “τυπικός” σωματικός έλεγχος σε ένα γραφείο και από τη 01:15 μέχρι τις 08:45 ήμουν κρατούμενη και επιτηρούμενη πάντα από δύο κουκουλοφόρους. Στις 08:45 μπήκε στο γραφείο ένας άνδρας (χωρίς κουκούλα) και μεταξύ των άλλων, μου έκανε τις παρακάτω ερωτήσεις :
· Αν έχω αδελφό
· Που μένω
· Από πού γνωρίζω τον οικογενειακό μου φίλο
· Πού είναι ο αδελφός μου
· Πόσο καιρό έχω να τον δω
· Πώς επικοινωνώ μαζί του κτλ.
Στα κενά των απαντήσεων, μου επισήμανε με βρισιές και προσβολές ότι μέχρι στιγμής μου έχουν συμπεριφερθεί καλά κι αν δεν συνεργαστώ όπως αυτοί επιθυμούν “υπάρχει κι άλλη οδός” .Ποια άραγε άλλη “νόμιμη” οδός υπάρχει;
Η διαδικασία των ερωτήσεων επαναλήφθηκε άλλη μια φορά μέχρι τις 10:30 όπου ο ίδιος άνδρας μου ζήτησε να μαζέψω τα προσωπικά μου αντικείμενα και να τον ακολουθήσω μέχρι την έξοδο του κτηρίου στο ισόγειο. Εδώ έχω να αναφέρω ότι για την παραμονή μου, των 10 ωρών στην ΓΑΔΑ και την διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν μου χορηγήθηκε κανένα σχετικό έγγραφο που να αιτιολογεί την προσαγωγή μου, ούτε μου επετράπη να επικοινωνήσω με τους οικείους μου, αν και το ζήτησα. Αργότερα ενημερώθηκα από τους γονείς μου ότι η δικηγόρος στην οποία απευθύνθηκαν για να διερευνήσει την “απαγωγή” μας μέσα από τον προαύλιο χώρο του σπιτιού μου, είχε τηλεφωνήσει στην ΓΑΔΑ και της είχαν πει ότι δεν κρατείται κανένα άτομο με αυτό το όνομα. Γυρνώντας σπίτι είδα να γίνεται έρευνα παρουσία εισαγγελέα και πληροφορήθηκα από τους γονείς μου ότι ο αδελφός μου είχε συλληφθεί στην Κοζάνη.
Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα και αδιευκρίνιστοι οι στόχοι της προσαγωγής μας στην ΓΑΔΑ.
· Ψυχική καταπόνηση και συναισθηματική φόρτιση με χρήση βίας ;
· Απόσπαση με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο πληροφοριών και δεδομένων ;
· Βασανιστήρια και εκφοβισμός στους οικείους οποιουδήποτε συλληφθέντα;
· Διασυρμός, στοχοποίηση και καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνταγματικά κατοχυρωμένων ;
Συνοψίζοντας εννοιολογικά τους προβληματισμούς μου, θέτω στο σκεπτόμενο κοινωνικό σύνολο το ερώτημα:
Η επιβολή της κρατικής βίας και καταστολής στο ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, συνιστά ή όχι τη χειρότερη μορφή τρομοκρατίας ;
Θεωρείται πλέον «νόμιμη» διαδικασία, δεν διερευνάται ποτέ από την δικαιοσύνη αλλά αποσιωπείται και επαναλαμβάνεται με όλο και χειρότερη μεθοδολογία.
Η περίπτωση μου δεν αποτελεί μια πρωτοεμφανιζόμενη τακτική της ΕΛ.ΑΣ. Συνέβη σε μένα, συμβαίνει καθημερινά σε πολλούς συνανθρώπους μου, συνέβη στην Κερατέα, συμβαίνει σε χωριά της Χαλκιδικής. Το αποτέλεσμα άκρως αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν. Τρόμο και βία σπέρνουν, φόβο και υποταγή δεν βρίσκουν να θερίσουν. Η ανυπότακτη βούληση και το ελεύθερο πνεύμα είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, δεν χειραγωγούνται.
Με κάθε μέσο αντιστέκονται, αγωνίζονται.