Σε άρθρο του στα ΝΕΑ ο Γιάννης Πρετεντέρης γράφει με τίτλο «Κόκκινες μπίζνες»:
Πληροφορηθήκαμε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι «εναντιωνόμαστε στις πειρατικές επενδύσεις». Καμία αντίρρηση. Κι εγώ μαζί του.
Αλλά πώς θα ξέρουμε ποιες επενδύσεις είναι πειρατικές για να εναντιωθούμε;
Θα ρωτάμε την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ; Θα βαράμε πέναλτι; Ή μήπως θα κάνουμε δημοψήφισμα μεταξύ των περιοίκων;
Και τότε ποιος επενδυτής θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα αν γνωρίζει ότι ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας διεκδικεί την ευχέρεια να χαρακτηρίσει την επένδυσή του «πειρατική», μέσα από εντελώς απροσδιόριστα κριτήρια και διαδικασίες;
Το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορικό.
Ακουσα προσφάτως τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει την επένδυση στις Σκουριές» - θέλω να ελπίζω όταν γίνει κυβέρνηση...
Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία έγκυρη άποψη, ούτε καμία αρμοδιότητα για την όποια επένδυση στις Σκουριές ή αλλού. Υποθέτω ούτε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς πώς θα καταργήσει μια επένδυση που δεν του αρέσει αν γίνει κυβέρνηση; Με ποια ακριβώς διαδικασία; Θα αρχίσει συλλήψεις; Θα προχωρήσει σε δημεύσεις; Κι αν ναι, μήπως θα αποχωρήσει και από την Ευρωπαϊκή Ενωση;
Διότι η αυθαίρετη παρεμπόδιση ή κατάργηση κάθε επιχειρηματικής ή επενδυτικής δραστηριότητας είναι ευθέως αντίθετη με την κοινοτική νομοθεσία - ο Σκουρλέτης θα μπορούσε να ρωτήσει σχετικά και τους παλαιότερους φωστήρες που είχαν βάλει στο Σύνταγμα τον «βασικό μέτοχο»...
Με άλλα λόγια, και για να μην κοροϊδεύουμε την κοινωνία, όποια επιχειρηματική δραστηριότητα ασκείται στο πλαίσιο του νόμου προστατεύεται ευθέως (ενίοτε και υπερβολικά...) από την κοινοτική νομοθεσία, η οποία υπερισχύει κάθε συνταγματικής ή εθνικής πρόβλεψης.
Και αυτό ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις. Είτε βγάζουν χρυσό είτε έχουν τηλεοράσεις. Είτε τους συμπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν τους συμπαθεί.
Οσο νωρίτερα, λοιπόν, συνειδητοποιήσουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι ότι σε μια σειρά θεμάτων απαντούν μη ερωτώμενοι τόσο καλύτερα για τη χώρα - προφανώς και για τους ίδιους...
Αν όμως η ρητορική τους είναι ουσιαστικά μετέωρη και τελικώς ανίσχυρη, τότε τι ακριβώς εξυπηρετεί;
Εδώ το πράγμα αποκτά ενδιαφέρον.
Επιθυμεί άραγε να καλλιεργήσει επιχειρηματική αβεβαιότητα και να αποθαρρύνει τις επενδύσεις στην Ελλάδα; Δεν θέλω να το πιστέψω, ιδίως όταν ακούω πόσο κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τους ανέργους και τα εισοδήματα.
Ή μήπως προσπαθεί να γίνει ο ίδιος παράγοντας στο επιχειρηματικό παιχνίδι; Αλλά αν ένα πολιτικό κόμμα διατηρεί επιχειρηματικές φιλοδοξίες ή προτιμήσεις ή απόψεις, τότε αυτό έχει ένα όνομα: ονομάζεται διαπλοκή.
Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, προτιμώ καλοπροαίρετα να δεχτώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται να κάνει κόκκινες μπίζνες.
Και ότι απλώς μιλάει για πράσινα άλογα...