Τι κάνουμε για να μην ιδιωτικοποιηθεί ένας δημόσιος οργανισμός; Συλλαλητήρια.
Τι κάνουμε όταν μας κόβουν τον μισθό; Συλλαλητήρια.
Τι κάνουμε όταν δε θέλουμε να μπούμε σε διαθεσιμότητα; Συλλαλητήρια.
Τι κάνουμε για να μην ανοίξουν κλειστά επαγγέλματα; Συλλαλητήρια.
Τι κάνουμε για να πούμε όχι στον ρατσισμό; Συλλαλητήρια.
Η λίστα δεν έχει τέλος και θα μπορούσε να γραφτεί ένα ολόκληρο άρθρο με αφορμές που βρίσκουμε για να κλείσουμε δρόμους, να ταλαιπωρήσουμε τους συμπολίτες μας δηλώνοντας την αντίθεσή μας σε κάτι που διαφωνούμε ως μονάδα, ως κλάδος, ως κοινωνία.
Η είδηση, όμως, ήταν τραγική για να μπορέσει να δει κανείς με συμπάθεια την αγωνιώδη προσπάθεια κάποιων να καπηλευτούν ένα γεγονός για να μαζέψουν ψήφους ή να κερδίσουν συμπάθεια. Πέντε νέα παιδιά, φοιτητές ηλικίας από 20 έως 23 ετών στην Λάρισα έφτιαξαν αυτοσχέδιο μαγκάλι από κομμένο θερμοσίφωνα, αρχικά για να το χρησιμοποιήσουν ως ψησταριά έξω από το σπίτι, στη συνέχεια όμως το μετέφεραν μέσα για να ζεστάνουν τον χώρο, με αποτέλεσμα να δηλητηριαστούν από το μονοξείδιο του άνθρακα. Οι δύο χάνουν τη ζωή τους και οι άλλοι τρεις νοσηλεύονται στο νοσοκομείο.
Η είδηση του τραγικού θανάτου των δύο παιδιών συγκλονίζει. Στην Ελλάδα του 2013 δύο νέοι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή διότι δεν είχαν λεφτά για πετρέλαιο!
Και ενώ θα περίμενε κανείς από οποιονδήποτε μετέχει στο πολιτικό σύστημα, καθοιονδήποτε τρόπο, να βάλει το κεφάλι κάτω, να σιωπήσει και να αναλογιστεί τις δικές του ευθύνες, γίναμε μάρτυρες ενός πάρτι δηλώσεων και αντιδηλώσεων, το οποίο μάλιστα λίγη σχέση είχε με το γεγονός αυτό καθεαυτό.
Λίγοι θα διαφωνήσουν ότι η ιστορία με το πετρέλαιο θέρμανσης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της κυβέρνησης. Όχι μόνο γιατί έχει φτάσει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας να ξεπαγιάζει μέσα σε κρύα σπίτια, σχολεία και χώρους εργασίας, αλλά και διότι με δεδομένο ότι ελάχιστοι έβαλαν τελικά πετρέλαιο, το προσδοκώμενο οικονομικό όφελος από την αύξηση του φόρου τινάχθηκε στον αέρα.
Λίγο, όμως, ενδιέφερε το πασίδηλο διπλό φάουλ της κυβέρνησης τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, τους συνδικαλιστές και πάσης φύσεως δημοσιολογούντες. Άλλωστε, έχουμε άλλο θέμα. Την ανατροπή της κυβέρνησης, το να πάρουμε την εξουσία, α φανούμε οι πιο κοινωνικά ευαίσθητοι -έστω κι αν αυτό γίνει με την καπηλεία του πιο τραγικού γεγονότος. Του θανάτου δύο νέων παιδιών.
Πρώτη κίνηση: Συλλαλητήριο από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και την ΟΛΜΕ.
Δεύτερη, ο πόλεμος δηλώσεων.
«Η κυβέρνηση της τρόικας, μετενσαρκώνοντας τη μυθολογική Λάμια, σκοτώνει τα παιδιά των Ελλήνων. Η ενεργειακή φτώχεια στην οποία οδήγησαν τα λάθη των ξένων και ντόπιων συγκυβερνητών μαστίζει τις οικογένειές μας. Μικρά παιδιά καίγονται από ξυλόσομπα στην Καβάλα και νέοι άνθρωποι βρίσκουν τραγικό θάνατο από αναθυμιάσεις αυτοσχέδιου μαγκαλιού στη Λάρισα».
Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (πάντα με κεφαλαία γράμματα στη ανακοίνωση του ονόματος του κόμματος, μη και δε δει κανείς ποιος εκφράζει τον πόνο του λαού) εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη στους συγγενείς των θυμάτων».
Γιατί αν δε βρεις ως αφορμή έναν θάνατο για να μιλήσεις κατά της τρόικας, πότε θα τη βρεις;
«Αυτά είναι τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής της συγκυβέρνησης. Καταδικάζοντας τον Έλληνα πολίτη σε σκληρή φτώχεια, ουσιαστικά του στερεί ακόμα και αγαθά πρώτης ανάγκης όπως είναι η θέρμανση», σχολίασε η Χρυσή Αυγή.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε πως «αυτό το τραγικό συμβάν είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή στις ζωές των περισσότερων Ελλήνων». Χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε στο twitter: «2 νέοι νεκροί, 3 κινδυνεύουν από μαγκάλι στην Ελλάδα του 2013. Ώρα για εγρήγορση, αλληλεγγύη και αγώνα, κόντρα στην αναισθησία του χορτάτου».
Ο Θάνος Τζήμερος προκάλεσε έκρηξη στο διαδίκτυο όταν, μέσω twitter, έκανε μία τουλάχιστον ατυχή για την τραγικότητα της στιγμής επισήμανση: «Οι άτυχοι νέοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου και της παιδείας. Κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα» Στην πορεία, βέβαια, έδωσε μέσω facebook, τη δική του εξήγηση, αλλά ήταν μάλλον αργά.
Ο άλλοτε κωμικός Χάρυ Κλιν προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας την μέθοδο της στοχοποίησης του υπουργού Οικονομικών. Προέτρεψε τους «Έλληνες» (όχι τους Ανεξάρτητους, τους άλλους) να μην του το συγχωρέσουν. Συγκεκριμένα, αναρτώντας μία φωτογραφία του κ. Γιάννη Στουρνάρα έγραψε με κεφαλαία κίτρινα γράμματα: «Αυτό το αδάκρυτο καθίκι είναι ο ηθικός αυτουργός του θανάτου των άτυχων φοιτητών στη Λάρισα. Έλληνες μην του το συγχωρέσετε» και από πάνω σε σχόλιο: «Πίσσα και πούπουλα στο αδάκρυτο μνημονιακό καθίκι»…-.
— «Καταλαβαίνετε τι κάνετε;» του αντέτεινε με μήνυμα στο twitter ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Γιατί να καταλάβει;
Στη χώρα που ο καθένας μπορεί να εκβιάζει, να συκοφαντεί, να βρίζει όποιον και όποτε το θελήσει χωρίς καμία επίπτωση, γιατί να λείπει η στοχοποίηση; Στη χώρα που αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο λαϊκισμός, που δίνει το δικαίωμα σε αυτόκλητους πολίτες να δικάζουν ή να τιμωρούν, οδηγεί στον φασισμό, δηλώσεις σαν του κ. Χάρυ Κλιν είναι ψιλά γράμματα. Άλλωστε, το έχουμε μάθει.
Στη σάτιρα όλα επιτρέπονται. Στην Ελλάδα, βέβαια, που σάτιρα σημαίνει να λοιδωρείς τους φιλομνημονιακούς. Ποτέ τους αριστερούς, γιατί τότε είσαι υβριστής.
Κόντρα στο κρεσέντο λαϊκισμού, κόντρα στις απέλπιδες προσπάθειες καπηλείας για κομματικά ή άλλα συμφέροντα, ο κ. Δημήτρης Πολυχρόνης πατέρας του άτυχου Νίκου, ενός εκ των δύο φοιτητών που έφυγε από τη ζωή δήλωσε: «Μέσα σε μία στιγμή, το όνειρο έγινε στάχτες. Τα παιδιά μήπως είχαν ιδέα από μαγκάλι; Εδώ δεν έχω εγώ που είμαι 50 χρόνων. Δεν είχα ανάψει ποτέ μαγκάλι στο σπίτι της μάνας μου. Πού να ξέρουν τα παιδιά. Σου λέει, φωτιά βγάζει, ζέστη βγάζει, θα ζεσταθούμε λιγάκι». Ενώ όταν ρωτήθηκε για την οικονομική δυσχέρεια που οδήγησε στο τραγικό γεγονός, αντί να βγάλει πύρινο αντιμνημονιακό λόγο αρκέστηκε να πει: «Είχαμε προβλήματα με την επιχείρηση που δουλεύω. Τα οικονομικά τα ξέρεις τώρα, σε όλη την Ελλάδα είναι. Δεν είναι μόνο σε μένα. Κι εγώ ήμουν από τους τυχερούς, είχα και δουλίτσα. Είναι άλλος κόσμος που δεν έχει, όχι δουλειά, ούτε επίδομα ανεργίας».
Γιατί ο κ. Πολυχρόνης έμαθε τι σημαίνει τραγωδία. Και όταν πραγματικά τη βιώνεις, τη συναισθάνεσαι, δε βρίσκεις αφορμή να μιλήσεις για την τρόικα.
Κατερίνα Παναγοπούλου
aixmi.gr