Έτσι, λοιπόν, άπαξ και (δήλωσε πως) ήρθε ως εντεταλμένος της Μέρκελ και των τρισκατάρατων Γερμανών, παύει να είναι ο πρωτεργάτης της ιστορικής, αλησμόνητης -και σίγουρα χωρίς πιθανότητα επανάληψης- κατάκτησης του Ευρωπαϊκού κυπέλλου. Συνεπώς, μπορούμε να ξεχάσουμε τις συγκινήσεις που μας πρόσφερε, τις ιαχές "Όττο είσαι Έλληνας", τους γύρους του θριάμβου, τα τόσα θετικά που προέκυψαν για τόσους αθλητές μας στη μετά Euro 2004 εποχή και να γίνουμε κάφροι.
Ως αθλητές, αρνούμαστε να τον συναντήσουμε. Ποιοι εμείς, που εξαργυρώσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την απόφασή του να μπει στο τιμόνι της Εθνικής μας ομάδας. Ως βουλευτές, καθοδηγούμε και επικροτούμε την παραπάνω ενέργεια. Ποιοι εμείς, που ως θεατές τότε βγαίναμε στους δρόμους και πανηγυρίζαμε. Ως πολίτες, εκτονώνουμε τα αντιγερμανικά, αντιμνημονιακά και παρανοϊκά μας αισθήματα σ' έναν άνθρωπο που ουδέποτε μας έβλαψε, κάθε άλλο μάλιστα. Ποιοι εμείς, που τότε θέλαμε να τον κάνουμε Έλληνα. Άσε που πολλοί στήσαμε επιχειρήσεις και θησαυρίσαμε. Ας τα λέμε κι αυτά.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που θα παραφράσω το περιβόητο ρητό του Αϊνστάιν. Στην Ελλάδα, δεν είναι (μόνο) η ηλιθιότητα απέραντη. Από κοντά έρχεται και η αχαριστία. Να τις χαιρόμαστε. Και τις δύο..
Παρατηρητήριο Δηλώσεων Τσίπρα - Κανέλλη και λοιπών παρανοικών / facebook.com