Του Στέφανου Κασιμάτη
«Σώσαμε τις συντάξεις του ΤΕΒΕ!». Ηταν το περιεχόμενο του sms που έστελνε το ΠΑΣΟΚ σε διαφόρους αποδέκτες την περασμένη Πέμπτη, θριαμβολογώντας για την τροπολογία που ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης αναγκάστηκε να αποσύρει ηττημένος από τις δημοκρατικές δυνάμεις. Εστω! Σώσαμε, λοιπόν, τις συντάξεις της προνομιακής πρώτης ταχύτητας του ΤΕΒΕ, εκείνες που...
έχουν ποσοστό αναπλήρωσης 130% - διότι αυτές και μόνον επρόκειτο να περικοπούν κατά 30% και η περικοπή θα αφορούσε τις μελλοντικές, όχι τις υπάρχουσες. Με την τρύπα, όμως, των 450 εκατομμυρίων του ΟΑΕΕ τι γίνεται, παιδιά; Υποθέτω ότι τη σώσαμε και αυτήν-―σωστά; Αυτό όμως δεν μας συμφέρει να το πανηγυρίζουμε. Ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας και, στην πορεία, βλέπουμε τι θα κάνουμε...
Ο ορυμαγδός που ξεσηκώθηκε για την περιβόητη τροπολογία Βρούτση ήταν το αποτέλεσμα ενός -όχι και τόσο πρωτότυπου- συνδυασμού δολιότητας και άγνοιας. Η άγνοια ήταν, ως επί το πλείστον, όλων εκείνων (με τους «λειτουργούς του Τύπου» πρώτους και καλύτερους...) για τους οποίους η υπεράσπιση της όποιας σύνταξης, αδιακρίτως, λειτουργεί όπως το κόκκινο πανί στον ταύρο: ορμάνε χωρίς να ξέρουν πού πάνε και τι υπερασπίζονται. Η δολιότητα όμως δεν ήταν του Βρούτση. Αυτός επιχείρησε να εφαρμόσει την προβλεπόμενη από το καταστατικό του ΟΑΕΕ ρύθμιση, σχετικά με τις προνομιακές συντάξεις, η οποία περιελήφθη στο καταστατικό του οργανισμού επειδή την υπαγόρευε το δίκαιο και η ανάγκη, αλλά κανείς δεν τολμούσε να προχωρήσει στην εφαρμογή της τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια, με αποτέλεσμα το σημερινό έλλειμμα του οργανισμού.
Για την κάλυψη του ελλείμματος αυτού θεσπίσθηκε επί υπουργίας Γιώργου Κουτρουμάνη του ΠΑΣΟΚ η επιβολή φόρου 0,2‰ επί του τζίρου των επιχειρήσεων. Φόρος ασύλληπτος ακόμη και για τη Βολιβαριανή Δημοκρατία του μακαρίτη, ο οποίος θεσπίσθηκε τότε με τη λογική να μπαλώσουμε τώρα τα πράγματα και αύριο «έχει ο Θεός». (Ο Θεός της Ελλάδος, πάντα, αυτός με τη φουστανέλα και τα φυσεκλίκια...). Θεσπίσθηκε, δηλαδή, για να κερδίσουμε χρόνο. Ε λοιπόν, ο χρόνος τελείωσε! Διότι κάποτε τελειώνει ο χρόνος - πάντα τελειώνει, για όλους. Μολονότι η ισχύς του φόρου θα ξεκινούσε από την πρώτη του 2013, αποφασίστηκε από όλους (κυβέρνηση, τρόικα κ.λπ.) να μην εφαρμοστεί, ως κατ’ εξοχήν αντιαναπτυξιακός ειδικά την τρέχουσα περίοδο, και αντ’ αυτού να εφαρμοστεί η πρόβλεψη του καταστατικού του ΟΑΕΕ. Τόσο απλά!
Η τροπολογία που αποσύρθηκε δεν ήταν μόνον η δίκαιη, αλλά και η γενναία λύση του προβλήματος. Με την απόσυρσή της, κέρδισαν χρόνο και εντυπώσεις οι δυνάμεις που αντιστέκονται στον εξορθολογισμό του κράτους. Θα επανέλθει, γιατί ο εξορθολογισμός είναι όρος επιβίωσης· και έως ότου εφαρμοσθεί, απλώς θα χάνουμε χρήματα όλοι μαζί, συντηρώντας «μαύρες τρύπες»...
Διαφορετικές όψεις
Ενα τμήμα της κοινωνίας μας -εκπροσωπούμενο επαρκώς και διακομματικώς στη Βουλή- βαυκαλίζεται με το όραμα μιας περήφανης Ελλάδας του τσαμπουκά, η οποία μπορεί να διεκδικήσει αποτελεσματικά το δίκιο της (και -γιατί όχι;- τον περίφημο πλούτο των «υδατανθράκων» της...), αρκεί να τολμήσει να πιστέψει στη λεβεντιά που έχουν πάντα οι φαντασιώσεις των καφενόβιων. Υπό την προϋπόθεση ότι η πραγματικότητα θα μπορούσε να διαπεράσει το τείχος της φαντασίας τους, θα ήταν χρήσιμο σε όλους αυτούς να γνωρίζουν ότι, για να φθάσει την περασμένη Παρασκευή η Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής να εγκρίνει την προμήθεια ανταλλακτικών για τα Μιράζ της Πολεμικής Αεροπορίας, χρειάσθηκε μια Οδύσσεια τεσσάρων χρόνων, από το 2009 όταν διαπιστώθηκε η ανάγκη και αποφασίστηκε στο ΥΕΘΑ η προμήθεια ώς την περασμένη Παρασκευή που εγκρίθηκε από τη Βουλή. (Υπόψη ότι υπολείπεται η έγκριση του ΚΥΣΕΑ). Μεσολάβησαν, βέβαια, τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Ομως η καθυστέρηση οφείλεται πρωτίστως στη γραφειοκρατική περιπλοκότητα των διαδικασιών. Την τελευταία έχει επιβάλει η ευθυνοφοβία, που κερδίζει έδαφος στον πολιτικό κόσμο έναντι της αποτελεσματικότητας, εξαιτίας της μονίμως επικρεμάμενης καχυποψίας εις βάρος της εντιμότητας των πολιτικών. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που ονειρεύονται εθνικούς τσαμπουκάδες είναι οι ίδιοι που κατηγορούν συλλήβδην του πολιτικούς και επισείουν «κρεμάλες», είναι επίσης οι ίδιοι που θα ήθελαν δημοψήφισμα κάθε εβδομάδα και εκλογές ανά τρίμηνο: διαφορετικές όψεις της ίδιας βλακείας...