Του Δημητρη Ρηγοπουλου
Πόση τελικά σημασία έχει τι είπε και τι δεν είπε η Κική Δημουλά στην εκδήλωση των atenistas για την Κυψέλη την Κυριακή των Βαΐων; Πολύ πιο ανησυχητικό από την ίδια τη δήλωση είναι η τρομακτική ετοιμότητα να επιτεθούμε σε οτιδήποτε ξεφεύγει από την «κατεστημένη» άποψη «για τα πράγματα».
Αυτό συνέβη προχθές το απόγευμα στα κοινωνικά δίκτυα του Ιντερνετ όταν οι ηλεκτρονικοί εισαγγελείς έπεσαν πάνω στην ερμηνεία (περί αυτού επρόκειτο) της αρθρογράφου των «Νέων» για τα λεγόμενα της Κικής Δημουλά σε σχολείο της Κυψέλης. Μόνο δημόσιος λιθοβολισμός στην πλατεία Συντάγματος δεν διατάχθηκε από τους εγχώριους ιεροκήρυκες της πολιτικής ορθότητας.
Οι τόνοι κατέβηκαν κάπως μόνο χθες το πρωί, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα το απομαγνητοφωνημένο κείμενο. Στα δύο «επίμαχα» σημεία του λόγου της Δημουλά γίνεται αρχικά αναφορά σε περιστατικά παραβατικότητας με θύματα συγγενικά της πρόσωπα. «Περιορισμένα περιστατικά ναι, αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές», σχολιάζει η Κική Δημουλά.
Και το δεύτερο σημείο: «Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι -πολύ φυσικό βέβαια, πώς να περάσουν την ώρα τους- και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος. Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγαπάμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για να έλθουν και να ζήσουν, να δουλέψουν, αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι». Οσο ρατσισμό διακρίνεται εσείς στα ψύχραιμα αυτά λόγια μιας γυναίκας 82 ετών άλλον τόσο διακρίνω κι εγώ.
Πάντως, η ιλαρή αυτή ιστορία μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλώς διδακτική. Πρώτον, ας περιμένουμε μέχρι να έχουμε ολόκληρη την εικόνα. Από τη στιγμή, τουλάχιστον, που δεν ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες στα γεγονότα. Δεύτερον, ας αναγνωρίσουμε στους άλλους να είναι ο εαυτός τους. Ναι, ένας άνθρωπος στα 82 του μπορεί να μιλάει διαφορετικά σε σχέση με τον στρογγυλεμένο και πολιτικά ορθό λόγο των νεότερων που εκπαιδευτήκαμε να είμαστε πιο προσεκτικοί (και, δυστυχώς, πιο αναμενόμενοι). Και, τρίτον, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις. Ευτυχώς.