22 Μαΐου 2013

Πώς γίνεται παλιοσίδερα ένα παλιό αεροπλανοφόρο;

Η πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας, το αεροπλανοφόρο Ark Royal, ξεκίνησε για το τελέυταίο της ταξίδι: θα ρυμουλκηθεί από το Πόρτσμουθ σε διαλυτήριο πλοίων της Τουρκίας, κοντά στη Σμύρνη.

Το Ark Royal παροπλίστηκε το 2011. Παρότι υπήρχαν εναλλακτικές προτάσεις για την αξιοποίηση του, όπως η εκμετάλλευση του ως πλωτό καζίνο στο Χονκ - Κόνγκ, η βύθιση και μετατροπή του σε ορμητήριο καταδύσεων ή ακόμα και η χρήση του ως πλωτό ελικοδρόμιο στο Λονδίνο, πρόσφατα το βρετανικό υπουργείο Αμύνης έκανε συμφωνία με μία βρτετανική εταιρεία, η οποία με τη σειρά της συμφώνησε η διάλυση να γίνει σε ναυπηγείο της Σμύρνης. Το βρετανικό δημόσιο θα λάβει 3,4 εκατομμύρια ευρώ για την παραχώρηση του πλοίου.

Έτσι, το Ark Royal, η «πανίσχυρη κιβωτός» όπως αποκαλείτο στις δόξες του, σύντομα δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά 20.000 τόνοι παλιοσίδερα. Ο διευθύνων σύμβουλος της Able, Άντριου Ζάκς, αναφέρει ότι θα χρειαστούν 300 εργάτες οι οποίοι θα δουλεύουν εφτά ημέρες την εβδομάδα, επί 12 ώρες την ημέρα σε βάρδιες. Πρόκειται δηλαδή για μια επίπονη διαδικασία την οποία περιγράφει ως εξής:

Πρώτο βήμα είναι η μεταφορά του αεροπλανοφόρου στο διαλυτήριο πλοίων της Σμύρνης. Έπειτα πρέπει να εντοπισθούν και να απομακρυνθούν όλες οι βλαβερές για το περιβάλλον ουσίες που υπάρχουν στο σιδερένιο κουφάρι. Το βρετανικό υπουργείο Άμυνας έχει ήδη φροντίσει από το 2011 να αφαιρέσει όλο τον οπλισμό και τον εξοπλισμό, καθώς και τα απόβλητα, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων ποσοτήτων αμίαντου.

Ό,τι έχει απομείνει έχει προσεκτικά καταγραφεί ώστε η Able να μπορέσει να εκπονήσει τα τελικά σχέδιά της. Σειρά έχει μια πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερής περιβαλλοντολογική μελέτη. Μόλις αυτή ολοκληρωθεί, 150 εργάτες θα ασχοληθούν τόσο με την απομάκρυνση του εναπομείναντος αμιάντου όσο και με την άντληση των υπόλοιπων βλαβερών υλικών και ουσιών που πιθανόν να υπάρχουν.

Ο αμίαντος θα καταλήξει σε ένα χώρο υγειονομικής ταφής στις εγκαταστάσεις της εταιρείας ενώ απόβλητα διαφορετικού είδους όπως πετρέλαιο ή μολυσμένο νερό θα συγκεντρωθούν για περαιτέρω επεξεργασία.

Σύμφωνα με τον Ζακς μόνο η διαδικασία καθαρισμού θα διαρκέσει περίπου ένα χρόνο. Η εταιρεία έχει σχετική εμπειρία αφού το 2009 ανέλαβε τη διάλυση του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Κλεμανσό».

Επόμενο και αρκετά περίπλοκο βήμα είναι η σταδιακή διάλυση ώστε να διαπιστωθούν τα «κρυφά» μέρη που περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Για το λόγο αυτό η διαδικασία γίνεται παράλληλα με τον καθαρισμό, χρησιμοποιώντας ένα τρισδιάστατο μοντέλο του πλοίου. Οι εργάτες ξεκολλούν από 50 έως 200 τόνους κομματιών από τις δύο πλευρές του πλοίου.

Αφού ολοκληρωθεί η διάλυση, εκσκαφείς βάρους 150 τόνων μεταφέρουν τα κομμάτια σε ένα άλλο κοντινό χώρο όπου θα κοπούν σε ακόμη μικρότερα κομμάτια, μεγέθους οικιακής κουζίνας το καθένα. Προτού «φύγουν» για το χαλυβουργείο θα γίνει μια διαλογή όσων υλικών μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Τέτοιου είδους εξαρτήματα είναι για παράδειγμα σωλήνες και αντλίες, τα οποία αφαιρούνται και πωλούνται.


Στην περίπτωση του «Κλεμανσό» το ποσοστό των ανακυκλώσιμων και επαναχρησιμοποιηθέντων μερών έφτασε το 98.2% ! Στην περίπτωση του Ark Royal, η διαδικασία διάλυσης θα ξεκινήσει από τη μπροστινή πλευρά του πλοίου με την αφαίρεση 20 τόνων από την επάνω πλευρά της κατασκευής και τα ψηλότερα καταστρώματα.

«Το προσωπικό που θα απασχοληθεί καλείται να αντιμετωπίσει μια κουραστική δουλειά που θα περιλαμβάνει εργασία σε τμήματα με πολλή ζέστη, εκκωφαντικούς θορύβους καθώς επίσης αναθυμιάσεις αερίων και πετρελαίου», αναφέρει ο Άντριου Ζάκς,

Το Ark Royal έφερε το ένδοξο όνομα ενός διάσημου πλοίου που καθελκύστηκε το 1587 ως ναυαρχίδα του αγγλικού στόλου και συνέβαλε τα μέγιστα στην βύθιση της ισπανικής αρμάδας. 'Ηταν ένα γαλόνι που το πλήρωμά του αποτελείτο από 268 ναύτες, 32 χειριστές κανονιών και 100 στρατιώτες.

Εκείνο το πρώτο Ark Royal ( μεσολάβησαν και άλλα, στα νεότερα χρόνια ) είχε άδοξο τέλος μετά από πεντηκονταετή ευδόκιμη υπηρεσία: τον Απρίλιο του 1636, ενώ εκτελούσε ελιγμό στον ποταμό Μέντγουεϊ κοντά στο Κεντ, επλήγη από την ίδια του την άγκυρα και βυθίστηκε. Το ανέλκυσαν δύο χρόνια αργότερα, με σκοπό να το επισκευάσουν. Ομως διαπίστωσαν ότι το κόστος της επισκευής θα ήταν απαγορευτικό και το διέλυσαν - όχι για παλιοσίδερα, όπως θα συμβεί τω΄ρα με τον απόγονό του, αλλά για...παλιόξυλα.

parapolitika.gr