Κωστας Στουπας
Μια εβδομάδα μετά τις δηλώσεις Πούτιν που απέτρεπαν ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα στελέχη της Gazprom έφτασαν χθες στην Αθήνα προκειμένου να συζητήσουν το ελληνικό αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση των τιμών με τις οποίες η χώρα μας προμηθεύεται φυσικό ρωσικό αέριο.
Όπως είναι ήδη γνωστό η Ελλάδα πληρώνει το ακριβότερο φυσικό αέριο σε όλη την Ε.Ε. Στις ήδη υψηλές τιμές προμήθειας προστίθεται και ο υψηλότερος ειδικός φόρος κατανάλωσης της Ευρώπης.
Τα δυο αυτά στοιχεία δημιουργούν ένα ασφυκτικό βρόγχο γύρω από τον λαιμό των ελληνικών νοικοκυριών και της ελληνικής βιομηχανίας. Τα πρώτα απειλούνται με φυσικό αφανισμό από το κρύο το χειμώνα και η δεύτερη με οικονομικό στραγγαλισμό και μετανάστευση.
Τις αρχικές διαπραγματεύσεις για την διαμόρφωση των τιμών προμήθειας από τους Ρώσους είχε ξεκινήσει η κ. Βάσω Παπανδρέου ως αρμόδιος υπουργός, αλλά και όσοι ακολούθησαν δεν αποδείχτηκαν καλύτεροι. Η Συμφωνία αυτή λήγει το 2016 και υπάρχει και η οψιόν να επεκταθεί και άλλα δέκα χρόνια. Περιμένατε κάτι καλό από την «ιέρεια» του ελληνικού παρασιτικού σοσιαλισμού που είχε ορθώσει το ανάστημα στην εξαγορά της τουρκικής τράπεζας που εξασφάλισε στη συνέχεια την επιβίωση της Εθνικής;
Οι πολιτικοί μας στο σύνολο απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα και όσο λιγότερο εμπλέκονται σε οικονομικές αποφάσεις τόσο το καλύτερο είναι για όλους μας.
Η συμφωνία αποπνέει την ανικανότητα του εγχώριου πολιτικού προσωπικού να διαπραγματευτεί στοιχειωδώς τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας σε συνδυασμό με την αδιαφορία που είχε ενσταλάξει η περίοδος της ευημερίας με δανεικά, για οτιδήποτε άλλο πέραν του εύκολου δανεισμού για την πρόσληψη πελατών στο δημόσιο και τη δημιουργία ανάπτυξης μέσω της αύξησης της ζήτησης και των εισαγωγών... Ήτοι, η ελληνική εκδοχή του παρασιτικού σοσιαλισμού την οποία υποστηρίζει ακόμη το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας πολιτικής σκηνής.
Οι Ρώσοι από την πλευρά τους υποστηρίζουν πως είναι το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς και η γεωγραφική της απομόνωση που απαιτεί υψηλότερες τιμές για την απόσβεση του κόστους πρόσβασης.
Η αλήθεια είναι πως η απουσία ανταγωνισμού και η δεσπόζουσα θέση του ρώσικου αερίου δημιουργεί συνθήκες μονοπωλιακής εξάρτησης και άρα αδυναμίας διαπραγμάτευσης χαμηλότερων τιμών.
Η Βουλγαρία που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά κατάφερε να επαναδιαπραγματευθεί και να μειώσει τις τιμές.
Ανάπτυξη του... παρασιτισμού
Αυτό που είναι ακόμη περισσότερο παράλογο στο ζήτημα των υψηλών τιμών του πετρελαίου είναι η προσθήκη από το ελληνικό κράτος σε αυτές του υψηλότερου Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης της Ευρώπης.
Το αποτέλεσμα είναι η ελληνική βιομηχανία να πληρώνει για ενέργεια τιμές υψηλότερες περισσότερο από 30% σε σχέση με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό αρκεί να κοιτάξουμε την κοστολογική σύνθεση ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος π.χ. της υαλουργίας Γιούλα, όπου το 25% αφορά το κόστος προμήθειας πρώτων υλών, το 20% το εργατικό κόστος και το κόστος ενέργειας -όπως είχε δηλώσει πριν λίγους μήνες στέλεχος της εταιρείας στον Τάσο Τέλογλου για την εκπομπή των "Νέων Φακέλων"- 40%.
Έχοντας αυτά τα μεγέθη υπόψη μπορούμε να αντιληφθούμε πως το εργατικό κόστος μικρή συμμετοχή μπορεί να έχει στην επίτευξη ανταγωνιστικότητας.
Αν δε υπολογίσουμε ότι πληρώνουμε τον υψηλότερο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στην Ευρώπη, αυτό που επί της ουσίας κάνουμε, είναι να αφαιρούμε πόρους από τον ιδιωτικό τομέα που είναι σε θέση να δημιουργήσει βιώσιμες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και ειδικά τις εξαγωγές για να συντηρούμε τις υψηλές δαπάνες του δημόσιου τομέα προκειμένου να πληρώνει πλεονάζον προσωπικό και συνταξιούχους των ΔΕΚΟ στην ηλικία πέριξ των 50 ετών.
Με απλά λόγια και στο φυσικό αέριο μιλάμε για ανάπτυξη στα λόγια, αλλά στην πράξη στραγγαλίζουμε οποιαδήποτε πιθανότητα...
Το νεκρό κεφάλαιο των πόρων που αναλώνει το δημόσιο εξοντώνει το ζωντανό κεφάλαιο των πόρων που χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας.
Πηγή:www.capital.gr