Θάνος Οικονομόπουλος
Θα είχε πλάκα (μ' όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα που επιφυλάσσει η νεοελληνική εκδοχή της πλάκας...) να ανακοίνωνε ξαφνικά η κυβέρνηση ότι παραιτείται της εξουσίας και την παραδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου ν' αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης-έτσι για να γλυτώσουμε και την χρονοτριβή των εκλογών. «Αφού λέτε ότι είστε κυβέρνηση εν αναμονή κι' έχετε έτοιμη λύση για όλα τα προβλήματα που εμείς αδυνατούμε να διαχειρισθούμε, ορίστε, αναλάβετε να ξεμπερδεύουμε...»!
Το πιθανότερο είναι πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θ' αρνιόταν την προσφορά, θα κατήγγειλε την... προβοκάτσια της τρόικα και του ντόπιου κατεστημένου και θα καλούσε τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους για ν' ακυρώσει μαχητικά τα νέα σχέδια αντιλαϊκής συνωμοσίας που επινόησαν τα ξένα και εγχώρια κέντρα! Χαζοί είναι; Άλλο πράγμα να είσαι έξω από τον χορό και να τραγουδάς όποιο τραγούδι σου καπνίσει, κι' εντελώς διαφορετικό ν' αναλάβεις να βγάλεις τα κάστανα από την φωτιά και να τσουρουφλίσεις τα χέρια σου...
Εδώ που φθάσαμε, εξ αιτίας της παγκόσμιας κρίσης αλλά και των χρόνιων εθνικών παθογενειών μας που την επιβάρυναν με πρόσθετα βάρη και δυσχεραίνουν τις προσπάθειες εξόδου οικονομικά και χρονικά, εύκολες και χωρίς κόστος λύσεις δεν υπάρχουν. Το γεγονός ότι από το 2008 μέχρι και σήμερα ακόμη ανεπαρκείς, άτολμοι, δειλοί και μοιραίοι κυβερνήτες μας παραμύθιασαν ότι υπάρχουν, δεν σημαίνει πως έχουμε περιθώρια για περισσότερα παραμύθια και καταστροφική αδράνεια μέχρις ότου κάποιος... Θεός βάλει το χέρι του και μας σώσει δια μαγείας.
Όλα αυτά που είμαστε αναγκασμένοι (και μας επιβάλλουν οι δανειστές...) να κάνουμε σε χρόνο μηδέν και με μεγάλες θυσίες και πόνο, μπορούσαμε να τα έχουμε δρομολογήσει ήρεμα και σταδιακά από τις... «παλιές καλές μέρες» της άφρονος και επίπλαστης «ευημερίας» μας. Κάποιοι έβλεπαν και προειδοποιούσαν για το τσουνάμι που έρχεται (και θα' ρχόταν νομοτελειακά, άσχετα με την κρίση...) και πίεζαν για αλλαγή πορείας, προκειμένου η Ελλάδα να γίνει μια σύγχρονη και ευνομούμενη, ορθολογική χώρα. Το κόστος, το πραγματικό, θα ήταν απείρως μικρότερο και εύκολα διαχειρίσιμο. Όχι όμως (για τα μυαλά των κυβερνώντων μας...) και το κομματικοπολιτικό. Γι' αυτό και άφηναν τις επιταγές της λογικής σ' ένα απροσδιόριστο «αύριο». Ακόμη και μετά το ξέσπασμα της κρίσης (όταν οι Καραμανλο-Αλογοσκούφηδες επέμεναν ότι «η χώρα είναι θωρακισμένη», κι' αργότερα ο Γιωργάκης μας διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν»), είχαμε περιθώρια άμεσων και αποφασιστικών κινήσεων για ν' αποσοβήσουμε τα χειρότερα. Και να κάνουμε τις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις και διορθώσεις ημαρτημένων και στρεβλών, ήπια, κλιμακωτά, σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Αλλά δεν κάναμε τίποτε. Από αναβολή σε αναβολή (άνοιγμα επαγγελμάτων, εξορθολογισμός του δημοσίου, λειτουργικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, αδιάφθορη πολιτική υγείας και φαρμάκου, ορθολογική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού κ.λ.π), με αποτέλεσμα το βάρος της δημοσιονομικής ελάφρυνσης να προέλθει μόνο από τις οριζόντιες και εν πολλοίς άδικες μειώσεις εισοδημάτων. Δεν θέλει πολύ μυαλό: ότι δεν κάνεις προγραμματισμένα στην ώρα του, θα υποχρεωθείς να το κάνεις αργότερα υπό απείρως δυσμενέστερους όρους. Το... αυτονόητο, το μάθαμε με δραματικό και άνισο τρόπο....
Το μάθαμε, όμως; Όλοι; Γιατί η αντιπολίτευση δείχνει ν' αρμενίζει ανέμελα σε φανταστικά νερά. Δεν θέλει περιορισμό του σπάταλου και αναποτελεσματικού κράτους, δεν θέλει μετατάξεις και μετακινήσεις πλεοναζόντων σε κενές θέσεις, δεν θέλει ιδιωτικοποιήσεις εκεί που το κράτος αποδείχθηκε όχι μόνο ανίκανο αλλά και εκτροφέας διαφθοράς και διαπλοκής, υπόσχεται («με το νου πλουτίζει η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα...») προσλήψεις στο δημόσιο και αυξήσεις του κατώτατου μισθού στα 1.400 ευρώ. Δεν θέλει έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης, θεωρεί την πάταξη της παραβατικότητας «αντιλαϊκή πολιτική», λέει όχι σε κάθε είδους αξιολόγηση (από τους πανεπιστημιακούς μέχρι τους αργόσχολους της τοπικής αυτοδιοίκησης...) αντιμάχεται τις πολιτικές πάταξης της εισιτηριοδιαφυγής .Θεωρεί κάθε επίδομα (ακόμη και αυτό της... «έγκαιρης προσέλευσης»!) λαϊκό κεκτημένο, αρνείται και αυτή την διόρθωση σ' ότι αφορά την κατάργηση πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας (που εξασφαλίζει τους πραγματικά αδύναμους και πλήττει τους «έξυπνους» που έχουν καταθέσεις αλλά δεν πληρώνουν τα τοκοχρεολύσιά τους)! Με λίγα λόγια: όχι σε όλα. Και από πού θα προέλθει η εξυγίανση και η προσπάθεια νέας πορείας; Θα... δούμε!
Δεν μαθαίνουμε από τα διδάγματα της ιστορίας που αποδεικνύουν πώς η σταθερότητα και η βεβαιότητα στις κοινωνίες των ανθρώπων, είναι μια πραγματικότητα παροδική. Είναι το αενάως ζητούμενο και επιθυμητό (για το οποίο πρέπει να δουλέψεις...) όχι το βέβαιο και διαρκές. Η ζωή κύκλους κάνει. Και δεν διαμορφώνεται με θεωρίες και σε συνθήκες εργαστηρίου. Ο Αριστοτέλης, το διατύπωσε άψογα με την ετερογονία των σκοπών. Η προσαρμοστικότητα, η ευελιξία, η προσαρμογή στις επιταγές των εξελίξεων είναι τα εργαλεία για να επιβιώνει και να κινείται μια κοινωνία-πόσο μάλλον στις περίπλοκες και απαιτητικές σύγχρονες συνθήκες- όχι η αδράνεια, η στατικότητα, η εμμονή σε παγιωμένες συνήθειες, η αποστροφή σε κάθε νέο και κάθε ανάγκη αλλαγής...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εννοεί να το καταλάβει. Παραμένει προσκολλημένος στο παλαιοκομμουνιστικό «κι' αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με την γραμμή του κόμματος, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα...»-ή έτσι δείχνει τουλάχιστον, στο πλαίσιο μιας οπορτουνιστικής παλαιοκομματικής λογικής φθοράς της αποδοχής των αντίπαλων κομμάτων εκμεταλλευόμενος την αγωνία και την απελπισία του κόσμου...
«Πλάκα» δεν θα είχε να του προσφέρουν εδώ και τώρα την εξουσία, να δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος; ΣΥΡΙΖΑ και... «ψεκάσαμε, σκουπίσαμε, τελειώσαμε»!
http://www.iefimerida.gr/node/119283#ixzz2csYf5Hwt