Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου (προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, κατά το Ορθόδοξο ημερολόγιο) η Εκκλησία μας μαζί με τα γενέθλια της Θεοτόκου έφερε στη μνήμη της και τους μάρτυρες της μικρασιατικής καταστροφής. Ανάμεσά τους και τον «Τριγλιανό» Χρυσόστομο.
Η ζωή του λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Μετά τη Δράμα βρέθηκε στη Σμύρνη. Το έργο του ανυπολόγιστο. Πέρα από τους στενούς εκκλησιαστικούς ορίζοντες, πέρα από τα στενά όρια του χριστιανισμού. Αγκάλιασε το εμπόριο, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, έδωσε δουλειά, ψωμί, ελπίδα και όνειρα στους πληθυσμούς της Ιωνίας, Έλληνες και Τούρκους. Με τη βοήθεια του αδελφού του Ευγένιου αλλά και του γαμπρού του Φίλιππου Καβουνίδη. Το μένος όμως του τουρκικού όχλου, καθοδηγούμενο από τους κεμαλικούς αξιωματικούς, τους τσέτες και κάθε φανατικό ανθέλληνα Τούρκο, βεβήλωσε, με όποιο τρόπο μπορεί να σκεφτεί ή να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, το άγιο σώμα του Έλληνα μητροπολίτη, τις τραγικές στιγμές της καταστροφής. Τι κι αν οι «ξένες δυνάμεις» του πρόσφεραν οδό διαφυγής, τι κι αν ευρωπαίοι και αμερικανοί απλώς «παρατηρούσαν» από κοντά τα αποτρόπαια βασανιστήρια που υπέστει. Ο θαρραλέος μητροπολίτης Σμύρνης έμελε να μείνει στην ιστορία για την ηρωική του θυσία. Την άρνηση αποχώρησης από την αγαπημένη του πατρίδα, φάρο στην ιστορία του έθνους, σημείο αναφοράς της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας.
Μπορεί να πέρασαν 91 χρόνια από εκείνα τα γεγονότα, μπορεί σύγχρονοι «Εφιάλτες» να επιχειρούν την αποδόμηση κάθε ιερού και όσιου, ορόσημα στην πορεία της Ελλάδας μέσα στο χρόνο και στην συνύπαρξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, όμως οι μνήμες και οι αναμνήσεις έχουν τέτοια θεμέλια που είναι ικανά να αντέξουν κάθε μάταια και απεγνωσμένη επίθεση. Οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, έχουν βαθειά ριζωμένη στην καρδιά τους τη σχέση τους με τον Χριστό και την Παναγιά που όσο κι αν για κάποια διαστήματα το λησμονούν, έρχονται στιγμές που αναθερμαίνουν την πίστη τους και επικαλούνται τη βοήθειά τους.
Η Εκκλησία δεν είναι μόνο δυσφήμιση, σκάνδαλα και συκοφαντίες. Όπως αλλού, έτσι κι εκεί, πάντα θα υπάρχει διαφθορά και σαπίλα. Αρκεί όμως αυτό για να καταδικάσουμε το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα και διδασκαλία όπως εκφράζεται, απ’ ευθείας από το λόγο του Ιησού Χριστού, μέσω του Ευαγγελίου; Αξίζει να εμμένουμε σε πρόσωπα και καταστάσεις που διασείρουν το όνομα του Θεού και όχι σε λαμπρά παραδείγματα όπως αυτό του αλησμόνητου μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου;
Ξέρω πως πάντα η ίντριγκα «πουλάει». Πως προσφέρει «κέρδη» και γι αυτό προβάλλεται. Γνωρίζω όμως επίσης πολύ καλά πως το θεάρεστο έργο που γίνεται από πολλούς ιερωμένους μένει στην αφάνεια. Κατ’ επιλογή. Σύμφωνα με την υπόδειξη του Θεανθρώπου, Κύριου και Θεού μας, Ιησού Χριστού. Εγώ σε αυτό πιστεύω!
http://ysterografa.gr