Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Αλήθεια πιστεύει ο κ. Φώτης Κουβέλης ότι με τη μετεγγραφή του Χάρη Καστανίδη στη ΔΗΜΑΡ θα επαυξήσει τα ποσοστά του, όταν γίνουν εκλογές; Αλλά και ο κ. Ευ. Βενιζέλος εκτιμά ότι η παρουσία -στο Συνέδριο που διοργανώνει- της Βάσως Παπανδρέου, του Κώστα Σκανδαλίδη και του Δημήτρη Ρέππα θα εκπέμψει μήνυμα ανανέωσης; Την πεποίθηση, δηλαδή, ότι το ΠΑΣΟΚ διδάχθηκε από τα λάθη του και επιστρέφει δριμύτερο για να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ;
Η επίκληση των εν λόγω στελεχών είναι ενδεικτική και τυχαία. Αλλά αποδεικνύει -νομίζω- πόσο αδιέξοδη και ξένη προς τους πολίτες είναι όλη αυτή η ανούσια συζήτηση για την «ανάγκη» επανασύστασης της κεντροαριστεράς.
Ενα παράδειγμα από την επικαιρότητα είναι ικανό για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι ειδικώς η ΔΗΜΑΡ τελεί πλέον εκτός τόπου και χρόνου. Ο κ. Κουβέλης απαγόρευσε στα στελέχη του να εμφανίζονται στη νέα Δημόσια Τηλεόραση μέχρις ότου συζητηθεί στη Βουλή η κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που ήταν η αιτία αποχώρησής του από την κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεστε, δηλαδή, τι επιθυμεί ο κ. Κουβέλης; Να αναγνωρίσουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ -ύστερα από τέσσερις μήνες- το λάθος τους, να επανασυστήσουν την ΕΡΤ, να επαναπροσλάβουν όλους τους εργαζομένους, να ματαιώσουν το σχέδιο του κ. Παντ. Καψή και να αρχίσουν εκ νέου την εξυγίανση σε... συνεννόηση με τον αρχισυνδικαλιστή της ΠΟΣΠΕΡΤ κ. Καλφαγιάννη.
Ουδείς ισχυρίζεται βέβαια ότι η Ν.Δ. χειρίστηκε με τον πρέποντα τρόπο την ΕΡΤ. Αλλά δεν βλέπει άραγε ο κ. Κουβέλης ότι από τον Μάιο που είχε διατυπώσει αυτή τη θέση έχουν μεσολαβήσει κάποια γεγονότα που αναγνωρίζονται ως νόμιμα ακόμη και για την πανευρωπαϊκή ένωση ραδιοτηλεοπτικών μέσων; Και τι μήνυμα θα έστελνε η Αθήνα στους εταίρους της, αν ξαναλειτουργούσε την ΕΡΤ, όπως θέλει ο κ. Κουβέλης;
Για να επιστρέψουμε, όμως, στο κυρίως θέμα, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γίνει σήμερα μια δημοσκόπηση και να διερευνήσει όχι μόνον ποιοι πολίτες αισθάνονται «κεντροαριστεροί», αλλά κυρίως σε τι ακριβώς πιστεύουν. Καλώς ή κακώς όσοι αυτοπροσδιορίζονται «αριστεροί» εδώ και καιρό δηλώνουν συριζαίοι. Και αυτοί είναι επίσης προφανές ότι έχουν πεισθεί ότι ο κ. Τσίπρας με ένα ραβδί θα επαναφέρει μαγικά τη χώρα στην προ κρίσης κατάσταση. Ανευ συγχωνεύσεων και απολύσεων στο Δημόσιο, ακυρώνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις, κρατικοποιώντας τράπεζες κ.λπ. Επομένως μήπως όλη αυτή η συζήτηση περί «κεντροαριστεράς» θα έπρεπε να περιοριστεί στο πρώτο συνθετικό της;
Θα γίνω σαφέστερος: τον Μάιο του 2012 οι κ.κ. Μάνος, Τζήμερος και Μπακογιάννη άθροισαν το διόλου ευκαταφρόνητο 6,5%. Πρόκειται για 410.000 πολίτες που ακόμη και εν μέσω ακραίας πόλωσης πίστεψαν ότι αυτό που πραγματικά λείπει στην Ελλάδα είναι μια παράταξη αμιγώς μεταρρυθμιστική, με νέα και άφθαρτα πρόσωπα. Οι εν λόγω πολίτες, όπως και ένα 10-12% των ψηφοφόρων που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, είναι προφανές ότι ουδεμία σχέση έχουν με την εκτός πραγματικότητας Αριστερά, όπως αυτή εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν αντιθέτως ότι αν κάπου πάσχει η σημερινή διακυβέρνηση είναι στην αναποφασιστικότητα της έναντι της εξόφθαλμης ανάγκης περιορισμού και εξυγίανσης του Δημοσίου, στην αίσθηση πως σύρεται από την τρόικα αντί να να υπηρετεί με συνέπεια ένα δικό της μεταρρυθμιστικό σχέδιο και κυρίως από το γεγονός ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να βολεύουν τους ανθρώπους τους, αντί να συνειδητοποιούν ότι η ίδια η επιβίωσή τους προϋποθέτει τη ριζική ανανέωσή τους με στελέχη που έχουν διακριθεί στον ιδιωτικό τομέα και δεν βρέθηκαν ποτέ σε κομματικό σωλήνα.
Η κρίσιμη αυτή μάζα των κεντρώων ψηφοφόρων είναι εξίσου αυτονόητο ότι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ξαναψηφίσουν τη Ν.Δ. (όπως έπραξαν τον Ιούνιο) ή ακόμη και να την εμπιστευθούν για πρώτη φορά, όποτε γίνουν εκλογές. Και ορθώς θα το πράξουν όσο το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αναλώνονται σε ψευδοαριστερές αναζητήσεις, βλέπουν την ανανέωσή τους στη Βάσω Παπανδρέου και τον Χάρη Καστανίδη και δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα τούτα πείθουν ευλόγως τους πολίτες ότι η Ν.Δ. -και με τα λάθη της- είναι σήμερα η μόνη ρεαλιστική λύση για τη χώρα.
Κατά τα λοιπά ουδείς στην αυτοαποκαλούμενη «ελληνική κεντροαριστερά» ασχολείται με το γεγονός ότι το τάχα συγγενικό της γερμανικό κόμμα (το Σοσιαλδημοκρατικό SPD) ασκεί προεκλογικά εκ δεξιών (!) αντιπολίτευση στην κ. Μέρκελ, απειλώντας τους Γερμανούς φορολογούμενους ότι αν ξαναβγεί η καγκελάριος θα τους «γδάρει», προκειμένου να δώσει κι άλλα λεφτά στους τεμπέληδες Ελληνες...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αλήθεια πιστεύει ο κ. Φώτης Κουβέλης ότι με τη μετεγγραφή του Χάρη Καστανίδη στη ΔΗΜΑΡ θα επαυξήσει τα ποσοστά του, όταν γίνουν εκλογές; Αλλά και ο κ. Ευ. Βενιζέλος εκτιμά ότι η παρουσία -στο Συνέδριο που διοργανώνει- της Βάσως Παπανδρέου, του Κώστα Σκανδαλίδη και του Δημήτρη Ρέππα θα εκπέμψει μήνυμα ανανέωσης; Την πεποίθηση, δηλαδή, ότι το ΠΑΣΟΚ διδάχθηκε από τα λάθη του και επιστρέφει δριμύτερο για να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ;
Η επίκληση των εν λόγω στελεχών είναι ενδεικτική και τυχαία. Αλλά αποδεικνύει -νομίζω- πόσο αδιέξοδη και ξένη προς τους πολίτες είναι όλη αυτή η ανούσια συζήτηση για την «ανάγκη» επανασύστασης της κεντροαριστεράς.
Ενα παράδειγμα από την επικαιρότητα είναι ικανό για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι ειδικώς η ΔΗΜΑΡ τελεί πλέον εκτός τόπου και χρόνου. Ο κ. Κουβέλης απαγόρευσε στα στελέχη του να εμφανίζονται στη νέα Δημόσια Τηλεόραση μέχρις ότου συζητηθεί στη Βουλή η κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που ήταν η αιτία αποχώρησής του από την κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεστε, δηλαδή, τι επιθυμεί ο κ. Κουβέλης; Να αναγνωρίσουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ -ύστερα από τέσσερις μήνες- το λάθος τους, να επανασυστήσουν την ΕΡΤ, να επαναπροσλάβουν όλους τους εργαζομένους, να ματαιώσουν το σχέδιο του κ. Παντ. Καψή και να αρχίσουν εκ νέου την εξυγίανση σε... συνεννόηση με τον αρχισυνδικαλιστή της ΠΟΣΠΕΡΤ κ. Καλφαγιάννη.
Ουδείς ισχυρίζεται βέβαια ότι η Ν.Δ. χειρίστηκε με τον πρέποντα τρόπο την ΕΡΤ. Αλλά δεν βλέπει άραγε ο κ. Κουβέλης ότι από τον Μάιο που είχε διατυπώσει αυτή τη θέση έχουν μεσολαβήσει κάποια γεγονότα που αναγνωρίζονται ως νόμιμα ακόμη και για την πανευρωπαϊκή ένωση ραδιοτηλεοπτικών μέσων; Και τι μήνυμα θα έστελνε η Αθήνα στους εταίρους της, αν ξαναλειτουργούσε την ΕΡΤ, όπως θέλει ο κ. Κουβέλης;
Για να επιστρέψουμε, όμως, στο κυρίως θέμα, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γίνει σήμερα μια δημοσκόπηση και να διερευνήσει όχι μόνον ποιοι πολίτες αισθάνονται «κεντροαριστεροί», αλλά κυρίως σε τι ακριβώς πιστεύουν. Καλώς ή κακώς όσοι αυτοπροσδιορίζονται «αριστεροί» εδώ και καιρό δηλώνουν συριζαίοι. Και αυτοί είναι επίσης προφανές ότι έχουν πεισθεί ότι ο κ. Τσίπρας με ένα ραβδί θα επαναφέρει μαγικά τη χώρα στην προ κρίσης κατάσταση. Ανευ συγχωνεύσεων και απολύσεων στο Δημόσιο, ακυρώνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις, κρατικοποιώντας τράπεζες κ.λπ. Επομένως μήπως όλη αυτή η συζήτηση περί «κεντροαριστεράς» θα έπρεπε να περιοριστεί στο πρώτο συνθετικό της;
Θα γίνω σαφέστερος: τον Μάιο του 2012 οι κ.κ. Μάνος, Τζήμερος και Μπακογιάννη άθροισαν το διόλου ευκαταφρόνητο 6,5%. Πρόκειται για 410.000 πολίτες που ακόμη και εν μέσω ακραίας πόλωσης πίστεψαν ότι αυτό που πραγματικά λείπει στην Ελλάδα είναι μια παράταξη αμιγώς μεταρρυθμιστική, με νέα και άφθαρτα πρόσωπα. Οι εν λόγω πολίτες, όπως και ένα 10-12% των ψηφοφόρων που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, είναι προφανές ότι ουδεμία σχέση έχουν με την εκτός πραγματικότητας Αριστερά, όπως αυτή εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν αντιθέτως ότι αν κάπου πάσχει η σημερινή διακυβέρνηση είναι στην αναποφασιστικότητα της έναντι της εξόφθαλμης ανάγκης περιορισμού και εξυγίανσης του Δημοσίου, στην αίσθηση πως σύρεται από την τρόικα αντί να να υπηρετεί με συνέπεια ένα δικό της μεταρρυθμιστικό σχέδιο και κυρίως από το γεγονός ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να βολεύουν τους ανθρώπους τους, αντί να συνειδητοποιούν ότι η ίδια η επιβίωσή τους προϋποθέτει τη ριζική ανανέωσή τους με στελέχη που έχουν διακριθεί στον ιδιωτικό τομέα και δεν βρέθηκαν ποτέ σε κομματικό σωλήνα.
Η κρίσιμη αυτή μάζα των κεντρώων ψηφοφόρων είναι εξίσου αυτονόητο ότι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ξαναψηφίσουν τη Ν.Δ. (όπως έπραξαν τον Ιούνιο) ή ακόμη και να την εμπιστευθούν για πρώτη φορά, όποτε γίνουν εκλογές. Και ορθώς θα το πράξουν όσο το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αναλώνονται σε ψευδοαριστερές αναζητήσεις, βλέπουν την ανανέωσή τους στη Βάσω Παπανδρέου και τον Χάρη Καστανίδη και δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα τούτα πείθουν ευλόγως τους πολίτες ότι η Ν.Δ. -και με τα λάθη της- είναι σήμερα η μόνη ρεαλιστική λύση για τη χώρα.
Κατά τα λοιπά ουδείς στην αυτοαποκαλούμενη «ελληνική κεντροαριστερά» ασχολείται με το γεγονός ότι το τάχα συγγενικό της γερμανικό κόμμα (το Σοσιαλδημοκρατικό SPD) ασκεί προεκλογικά εκ δεξιών (!) αντιπολίτευση στην κ. Μέρκελ, απειλώντας τους Γερμανούς φορολογούμενους ότι αν ξαναβγεί η καγκελάριος θα τους «γδάρει», προκειμένου να δώσει κι άλλα λεφτά στους τεμπέληδες Ελληνες...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ