Αίσθηση προκαλεί το κείμενο που αναρτήθηκε (δείτε το στο τέλος) στην ιστοσελίδα iskra.gr (που απηχεί τις απόψεις της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ και των Π. Λαφαζάνη, Δ. Στρατούλη και άλλων) και υποστηρίζει, με αφορμή τη Χρυσή Αυγή και τη δολοφονία Φύσσα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να στοιχηθεί πίσω από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στο «συνταγματικό τόξο».
Το κείμενο που υπογράφεται από τον ανώνυμο «Σχολιαστή», αναφέρει, μεταξύ άλλων ότι «οι κυρίαρχες αστικές μνημονιακές δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την πολιτική δολοφονία και ήδη το κάνουν, για να ενσπείρουν το φόβο και να μετατοπίσουν συντηρητικά τον άξονα της πολιτικής, για να κατευνάσουν τους κοινωνικούς αγώνες και να προκαλέσουν μια ευρύτερη κεντρώα συναίνεση στο όνομα, τάχα, της αντιμετώπισης του κινδύνου της Χρυσής Αυγής».
Και προτείνει: «Η Αριστερά, στο νέο σύνθετο πολιτικό περιβάλλον, δεν πρέπει να χαθεί στη γενική σύγχυση ούτε να παρασυρθεί εμμέσως και στην πράξη, από την πίσω πόρτα, σε μια γενική αντιφασιστική σούπα που θα εκτείνεται από την Αριστερά και θα φτάνει ως την καλή Ν.Δ., μέσω της οποίας η Αριστερά θα γίνεται σταδιακά όμηρος ενός αστικού σχεδιασμού για τη διαιώνιση των μνημονίων, με την αλλαγή της μορφής τους.
Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν πρέπει να γίνει αφετηρία φόβου και αναδίπλωσης. Δεν πρέπει να οδηγήσει την ίδια την Αριστερά να δίνει εξετάσεις καταδίκης, γενικώς και αορίστως, της βίας και ένταξης στο συνταγματικό και δημοκρατικό τόξο ως συμπλήρωμα της πασοκονεοδημοκρατίας.
Η Αριστερά, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλει να αναδείξει ακόμα πιο πολύ και όχι να χαλαρώσει το μέτωπο για να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το μέτωπο για να ενισχυθούν οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, το μέτωπο για την κοινή δράση και συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων, το μέτωπο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα με σοσιαλιστικό ορίζοντα».
Και καταλήγει το κείμενο ως εξής: «Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν θα πρέπει, όπως επιδιώκουν τα εγχώρια κατεστημένα και διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, να γίνει αφορμή για να ανακοπεί ο επίφοβος και επί θύραις δρόμος της Αριστεράς προς την προοδευτική ανατροπή, αλλά να καταστεί αφετηρία μιας μεγάλης, πιο τολμηρής, πιο ουσιαστικής και ριζοσπαστικής αντεπίθεσης της Αριστεράς».
Πηγή:www.capital.gr
Ακολουθεί το εν λόγω κείμενο:
ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ
Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα διαμορφώνει ένα νέο και αρκετά πιο σύνθετο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.
«Ξαφνικά» άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και οι «αποκαλύψεις» σχετικά με τη Χρυσή Αυγή δίνουν και παίρνουν.
Όσο, όμως, αυτές οι «αποκαλύψεις» γίνονται θέαμα και αναγνώσματα προς τέρψη και ικανοποίηση των φιλοπερίεργων αισθημάτων του κοινού, τόσο μεγαλύτερο «σκότος» καλύπτει τα πραγματικά περιστατικά της εκκόλαψης της Χρυσής Αυγής και της δολοφονίας αλλά και τις επιδιωκόμενες πολιτικές σκοπιμότητες.
Είναι προφανές ότι οι κυρίαρχες αστικές μνημονιακές δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την πολιτική δολοφονία, ήδη το κάνουν, για να ενσπείρουν το φόβο, για να μετατοπίσουν συντηρητικά τον άξονα της πολιτικής, για να κατευνάσουν τους κοινωνικούς αγώνες και να προκαλέσουν μια ευρύτερη «κεντρώα» συναίνεση στο όνομα, τάχα, της αντιμετώπισης του κινδύνου της «Χρυσής Αυγής».
Οι δυνάμεις του αστικού τόξου, αφού με τις τροϊκανές μνημονιακές πολιτικές λεηλασίας έθρεψαν το τέρας της «Χρυσής Αυγής», ενώ ανέχτηκαν και κάλυψαν τη διείσδυση και επέκταση της, θέλουν τώρα να χρησιμοποιήσουν το «Χρυσαυγίτικο» κίνδυνο όχι για να τον αντιμετωπίσουν στην ουσία αλλά ως φόβητρο για να αποδυναμώσουν αν όχι και να «ενσωματώσουν», την Αριστερά σε ένα σχεδιασμό που τελικά θα δώσει πνοή στο σημερινό «status» .
Η Αριστερά στο νέο σύνθετο πολιτικό περιβάλλον δεν πρέπει να χαθεί στη γενική «σύγχυση» ούτε να παρασυρθεί εμμέσως και στην πράξη, από την πίσω πόρτα, σε μια γενική «αντιφασιστική» σούπα που θα εκτείνεται από την Αριστερά και θα φθάνει ως την «καλή» ΝΔ, μέσω της οποίας η Αριστερά θα γίνεται σταδιακά όμηρος ενός αστικού σχεδιασμού για τη διαιώνιση των μνημονίων με την αλλαγή της μορφής τους.
Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν πρέπει να γίνει αφετηρία φόβου και αναδίπλωσης. Δεν πρέπει να οδηγήσει την ίδια την Αριστερά να δίνει εξετάσεις καταδίκης γενικώς και αορίστως της βίας και ένταξης στο «συνταγματικό» και «δημοκρατικό» τόξο ως συμπλήρωμα της Πασοκονεοδημοκρατίας.
Η Αριστερά, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλει να αναδείξει ακόμα πιο πολύ και όχι να «χαλαρώσει» το μέτωπο για να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το μέτωπο για να ενισχυθούν οι εργατικοί-λαϊκοί αγώνες, το μέτωπο για την κοινή δράση και συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων, το μέτωπο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Δεν θέλω να υπονοήσω ούτε στο ελάχιστο ότι πρέπει να αποφύγουμε τον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής και του φασιστικού εκτρώματος, που πρέπει να είναι αδυσώπητος και συνεχής.
Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι όσο πιο αδιάλλακτο και πιο ουσιαστικό είναι το μέτωπο για άμεσες εξελίξεις αριστερής ανατροπής τόσο πιο αποτελεσματική μπορεί να γίνεται η καταπολέμηση του νεοναζιστικού τέρατος.
Και αντίστροφα το να διεξάγουμε συνεπή και αταλάντευτο αγώνα κατά του φασισμού σημαίνει ότι συνδυάζουμε και συνυφαίνουμε αυτόν τον αγώνα με το μέτωπο μιας προοδευτικής και σοσιαλιστικής ανατροπής, μέτωπο που οφείλει να γίνεται όλο και πιο οξύ, πιο διεισδυτικό, πιο προσανατολισμένο και βαθύτερα πιο ταξικό.
Η μεγαλύτερη παγίδα για την Αριστερά θα ήταν στο όνομα της Χρυσής Αυγής να ταλαντεύεται ανάμεσα στην αντιφασιστική διάσταση της πολιτικής της και την επικαιρότητα του αγώνα για την ανατροπή και μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ακόμα χειρότερα θα ήταν αν, στο όνομα του νεοναζιστικού μορφώματος, προωθούσε η Αριστερά διευρύνσεις που θα έφταναν μέχρι τη συνεύρεση της με τις λεγόμενες «δημοκρατικές αστικές δυνάμεις», σε αντίθεση με τις πιο ακραίες από αυτές που χρησιμοποιούν τη ρητορική των «δύο άκρων» και θέτουν την Αριστερά εκτός «συνταγματικού τόξου».
Η Αριστερά τούτη την ώρα δεν θα πρέπει να επιλέξει (ή ακόμα χειρότερα, να συγκροτήσει) το «καλό» έναντι του «κακού» αστικό στρατόπεδο.
Αντίθετα, θα πρέπει να αναδειχθεί η ίδια με την πλατιά συμπαράταξη της σε ηγεμονική δύναμη ενός νέου πλειοψηφικού και αγωνιστικού κοινωνικού μπλόκ, που θα ακολουθήσει ένα σύγχρονο αντιφασιστικό, προοδευτικό και σοσιαλιστικό δρόμο.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν θα πρέπει, όπως επιδιώκουν τα εγχώρια κατεστημένα και διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, να γίνει αφορμή για να ανακοπεί ο επίφοβος και επί θύραις δρόμος της Αριστεράς προς την προοδευτική ανατροπή αλλά να καταστεί αφετηρία μιας μεγάλης, πιο τολμηρής, πιο ουσιαστικής και ριζοσπαστικής αντεπίθεσης της Αριστεράς.