Από τον χρήστη του twitter GVeltsi
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκε ένα φαινόμενο στα social media, τα οποία μπορούν πλέον άνετα να παραλληλιστούν με τα αρχαιοελληνικά φόρα, που εγώ το ονομάζω δυσλεξία Χ όπου Χ είναι το διαδικτυακό όνομα γνωστού πρώην εκπρόσωπου του ελληνικού κοινοβουλίου και περισσότερο ελληνόψυχου από πολλούς όπως διατείνεται, συμπαθή μεν αλλά με παρουσία που χαρακτηρίζει όλη αυτή την κρίσιμη μάζα κυβερνοθαμώνων.
Φυσικά δεν είναι σε καμία περίπτωση ο χειρότερος εκπρόσωπός τους και σίγουρα δεν είναι καθόλου επικίνδυνος σχετικά.
Οι χαρακτήρες αυτοί κατ’ αρχάς αρέσκονται στο να αναπαράγουν ό,τι δουν γραμμένο σε blogs, sites ή οπουδήποτε αλλού και συνήθως αρχίζει με τις λέξεις «ΣΟΚ» ή «ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ» και όλα αυτά τα τελαλίδικα των παλιών εφημεριδοπωλών. Η κατάληξη «ΔΙΑΔΩΣΤΕ» ήταν πάντα το κερασάκι στην τούρτα αλλά τελευταίως χρησιμοποιείται επιλεκτικά.
Συνηθίζουν επίσης τη χρήση κεφαλαίων για να επιβάλλουν την άποψή τους. Τα κεφαλαία στα social media υπονοούν σημειολογικώς την έντονη ομιλία έως και ουρλιαχτά για όσους δεν το γνωρίζουν. Η ανορθόγραφη γραφή, η χρήση τρίτου προσώπου όταν αναφέρονται στον εαυτό τους, οι επαναλήψεις και η καταιγιστική παράθεση links από blogs ακόμα και ως απάντηση σε επιχειρήματά (των αδαών που τολμούν να έρθουν σε διάλογο μαζί τους) είναι χαρακτηριστικά που συμπληρώνουν τον τρόπο γραφής τους. Η δυσλεξία Χ είναι η χείριστη μορφή γλώσσας που εκτός από όλα τα παραπάνω συγκεντρωμένα, περιέχει και αναγραμματισμούς, εμφανίσεις νέων λέξεων, λέξεις να κολλάνε η μία με την άλλη -όχι πάντα εξαιτίας του περιορισμού γραμμάτων- και άλλα υπέροχα που θα κάνανε τον κο Μπαμπινιώτη να χάσει την ψυχραιμία του.
Αν θελήσουμε να σταθούμε στον καταιγισμό πληροφορίας που αναπαράγουν θα λέγαμε ότι φυσικά η ροή πληροφοριών (με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις πρόσφατες «Ανοίξεις») είναι κάτι πολύ πολύπλοκο, πολύ ενδιαφέρον και πλέον μετρήσιμο αφού σε πολλές περιπτώσεις υπόκειται σε καθαρά μαθηματικά ενώ η γενική αρχή που ισχύει είναι ότι αυτό που παλιά πετύχαινε η άγνοια, τώρα πλέον το πετυχαίνει η υπερπληροφόρηση. Αυτά διδάσκονται σε σχολές ανά τον πλανήτη και είναι εύκολο να το διαπιστώσει κάποιος με μια απλή έρευνα στο Google.
Δεν έχω καταλήξει φυσικά για τον καθένα ξεχωριστά αλλά συνήθως η χρήση αυτών των στοιχείων γραφής αποσκοπεί στο να έρθει ο πολιτικός στο επίπεδο της κύριας μάζας ψηφοφόρων του αλλά και της πρώτης γραμμής των «επιτελικών» συνεργατών όπου το φαινόμενο της δυσλεξίας Χ είναι εντονότερο.
Να σημειώσω σε αυτό ακριβώς το σημείο ότι το «Ναόμι Κάμπελ» του Αλέξη ποτέ δεν με έπεισε για την αθωότητά του, όπως ακριβώς δεν με πείσανε και οι «κάλτσες» του Παπανδρέου.
Τον πρώτο καιρό της ανακοίνωσης ενδεχόμενης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ παρατηρήθηκε μετάβαση κάποιων τέτοιων λεκτικών στοιχείων από τους 2ους στους 1ους, σαφή ένδειξη μετάβασης προς το κέντρο των Συριζαίων. Οι δε ΑΝΕΛ καιρό πριν τη συνεργασία είχαν αρχίσει να προβάρουν την αριστερίστικη ρητορική και πρακτική με επισκέψεις σε συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις και άλλα παρόμοια που κατά πάσα πιθανότητα δεν άφηναν τον Βλαδίμηρο Ίλιτς Λένιν να αναπαυθεί ήσυχος στο μαυσωλείο του.
Αν παρατηρήσει κανείς διαδοχικές αναρτήσεις αυτών των ανθρώπων θα διακρίνει τρομερή ανομοιογένεια στο επίπεδο γραφής. Ο ίδιος άνθρωπος που έγραφε πεζοδρομιακά, δυσλεκτικά, ανορθόγραφα και με όλες αυτές τις μορφές της δυσλεξίας Χ, θα γράψει πολιτισμένα με λογοτεχνική αρμονία ανά τακτά διαστήματα.
Οι άνθρωποι αυτοί μερικές φορές γίνονται αδίστακτοι. Θα χρησιμοποιήσουν ακόμα και αυτές τις αυτοκτονίες δύστυχων ανθρώπων για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Αυτοκτονίες φυσικά και υπήρξαν λόγω της κρίσης. Πάντα υπάρχουν σε τέτοιες περιόδους. Ο αριθμός που δίνουν είναι εξωφρενικός όμως και η χρήση ψευδών στοιχείων τουλάχιστον ηθικά κολάσιμη. Λύση με μηδενικές ή έστω και λιγότερες αυτοκτονίες δεν προτείνουν. Γαντζώνονται γύρω από αυτόκλητους μεσσίες με ρητορική όπως εκείνου του ανεκδιήγητου «κανόνι εντός ευρώ» και μετατρέπονται σε ζόμπι που διψάνε για αίμα για να ανεβάζουν RT, fav, like, share, comments.
Άλλη τεχνική χειραγώγηση που διακρίνουμε γύρω μας είναι εκείνη που προσομοιάζει με την κόπωση του ελατηρίου. Αφήνονται συνεχώς ειδήσεις υπερβολικές που προκαλούν άμεση αντίδραση στα social media κυρίως, όπως πχ η περίφημη εκείνη φωτό Σαμαρά-Ολάντ με τον άστεγο και σε μία ή δύο μέρες έρχεται και η διάψευσή της που προκαλεί μικροαισθήματα ντροπής σε αυτόν που ξέσπασε με την εμφάνιση της πλαστής πληροφορίας. Τα περιστατικά αυτά λειτουργούν ψυχολογικά σαν ελατήριο στην ψυχολογία της μάζας και δημιουργούν παραμένουσες καταστάσεις μετά από καιρό παρόμοιες με αυτές της «κόπωσης ελατηρίου».
Οι τεχνικές αυτές φαίνεται πλέον ότι χρησιμοποιούνται και από τα επικοινωνιακά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το όνομα Βαρδής Βαρδινογιάννης πχ από τα πρώτα στους κεντρικούς συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε αίσθηση ώσπου να αντιληφθούν όλοι ότι επρόκειτο για έναν συμπαθή παππούλη από την Κρήτη, ήρωα του πολέμου. Δυο μέρες πριν η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη φιγούραρε ως υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων με τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαψευσθεί περίτρανα η είδηση και όλοι μας να αισθανθούμε τα προαναφερόμενα αισθήματα ντροπής.
Προφανώς κάποιοι κατάλαβαν ότι αφού το διαδίκτυο είναι γεμάτο από τύπους που διαδίδουν ό,τι θέλουν ανεξέλεγκτα και αφού αυτό δεν ελέγχεται γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα να χειριστεί κάποιος τέτοιο όγκο πληροφορίας με τους ρυθμούς της ελληνικής δικαιοσύνης, καλό θα ήταν αυτή η κατάσταση να γίνει όπλο για ένα ιδιότυπο social engineering.
Από τη στιγμή που επιλέξαμε δημοκρατικά τα μνημόνια και όχι το κανόνι και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, θα έπρεπε όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις να επικεντρωθούν στο πως αυτά τα μνημόνια θα εφαρμοστούν καλύτερα. Μεγάλο λάθος του Παπανδρέου το να μη ζητήσει εξ αρχής τις 180 ψήφους του Σαμαρά. Αυτό προφανώς ανάγκασε και τον Σαμαρά να επιλέξει αντιμνημονιακή ρητορική για να επιβιώσει ενώ όπως απέδειξε η συνέχεια, θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία αγαστή των δύο χώρων. Κάποιοι βέβαια επέλεξαν να φωνάζουν διαρκώς ξέροντας εκ των προτέρων ότι δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα. Οι κραυγές στα ΜΜΕ και στα social media έχουν αδρανοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα της κοινωνίας από τις πρώτες μέρες της κρίσης. Η ανυπαρξία λογικής που κυριάρχησε αποδυνάμωσε ακόμα και εκείνες τις σοβαρές περιπτώσεις επισήμανσης και κατακραυγής της κακής εφαρμογής του μνημονίου και ενέτεινε τις τάσεις διατήρησης του status quo που μας έφερε στην κρίση. Πολύ φοβάμαι ότι αυτοί οι τύποι που ούρλιαζαν όταν ο Τιτανικός βυθιζόταν, θα μείνουν στο απυρόβλητο και μια μέρα ίσως ακόμα και να επανέλθουν στην κεντρική πολιτική σκηνή με βασικό επιχείρημα εξιλέωσης το «λέγαμε καμιά βλακεία να περνάει η ώρα».
*Το Capital.gr δημοσιεύει άρθρα χρηστών του twitter σεβόμενο την ανωνυμία τους όπως εκείνοι το επέλεξαν
Πηγή:www.capital.gr