Ο Παναθηναϊκός είναι και εταιρεία. Είναι και θρησκεία, και ιδέα, και ιδεολογία, όμως είναι και επιχείρηση. Το πρόβλημα, άλλωστε, στη λαόφιλη ομάδα είναι οικονομικό. Τα brand names Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Ολυμπιακός παραμένει πάντα ισχυρό, είτε η ανώνυμη εταιρεία συμμετέχει στη πρώτη κατηγορία είτε στην τέταρτη του πρωταθλήματος.
Δουλεύουν τον κόσμο οι Αλαφούζος, Γιαννακόπουλος όταν μιλάνε για το... σύλλογο του Παναθηναϊκού. Δεν υπάρχει κανένας σύλλογος, ούτε σωματείο, ένωση, σύνδεσμος κι άλλα τέτοια που παραπέμπουν σε προπολεμικά στερεότυπα.
Όλοι οι επιχειρηματίες που εμπλέκονται με το επαγγελματικό, πιο σωστά επιχειρηματικό ποδόσφαιρο, το ίδιο μπαλαμούτι παίζουν. Ότι θέλουν να βοηθήσουν το... σύλλογο. Γιατί; Επειδή αυτό θέλει να ακούει ο κόσμος.
Υποανάπτυκτος κοινωνικά, αλλά και ανεκπαίδευτος πολιτικά ο κόσμος, αρνείται να δεχθεί ότι ο Μαρινάκης, ο Σαββίδης, ο όποιος, θα έρθει στην ομαδάρα μας για να κερδίσει χρήματα. Δεν το έχει μάθει αυτό ο κόσμος, ότι η ομάδα έχει ανάγκη από επιχειρηματία. Όχι κάποιον χορηγό, ευεργέτη, κορόιδο, φιλάνθρωπο.
Τους λένε παράγοντες του ποδοσφαίρου, όχι με την έννοια ότι παράγουν κέρδη, προϊόντα, αλλά ότι αποτελούν διοίκηση. Κι αυτό δεν το ξέρει, δεν θέλει να το ακούσει ο κόσμος. Τι σημαίνει διοίκηση, διαχείριση οικονομική, έσοδα, έξοδα.
Η εξέδρα είναι σε επίπεδο γλάστρας, γι’ αυτό θα φρικάρει αν κάποιος σοβαρός και αξιόπιστος αυτοσυστηθεί είτε σαν επιχειρηματίας μιας ΠΑΕ είτε σαν επαγγελματίας πολιτικός. Γιατί;
Επειδή ο κόσμος θέλει τα λεφτά του προέδρου της ΠΑΕ, ας ξοδευτούν στον αέρα, ας μην πιάσουν τόπο. Όπως από τον πολιτικό περιμένει ρουσφέτι, γι’ αυτό τον θέλει κομματικό, όχι τεχνοκράτη.
zougla.gr