Oι τρομοκράτες συνήθως δεν αποκαλύπτουν τους συντρόφους τους. Kανένα μέλος της RAF δεν αποκάλυψε τους συντρόφους του. Στις ερυθρές ταξιαρχίες υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά κατά κανόνα όσοι συλλαμβάνονταν δεν μιλούσαν. Συνήθως οι τρομοκράτες απολογούνται πολιτικά για τις πράξεις τους. Kάτι που δεν έγινε στη «17N», ίσως γιατί η Aστυνομία είχε αδιάσειστα στοιχεία εναντίον των συλληφθέντων μελών της αλλά και διότι επιπλέον αποβλέπουν στην επιείκια του δικαστηρίου.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός ήταν ο δεύτερος που συνελήφθη, στις 16.07.2002, μέσα...
στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού, επισκεπτόμενος τον αδερφό του Σάββα που είχε συλληφθεί από τα τέλη Ιουνίου. Ήταν και ο πρώτος που μίλησε με ακρίβεια για όλες τις δολοφονίες και παράνομες πράξεις της 17Ν στις οποίες συμμετείχε ενώ ήταν και αυτός που έδωσε στεγνά όλους του "συντρόφους" του, προκειμένου να τον αντιμετωπίσουν οι δικαστές με επιείκεια όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ήδη από το 1992 έχω αποσυρθεί από την ομάδα, όμως δίσταζα και φοβόμουνα να απευθυνθώ σε δικηγόρο ή να προσφύγω σε δικαστικές αρχές γιατί φοβόμουν κυρίως για τα αδέρφια μου Σάββα και Βασίλη και για την υπόλοιπη οικογένειά μου», ξεκινά η συμπληρωματική απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού, τον Ιούλιο του 2002. Και καταλήγει: «Ζητώ να εφαρμοσθεί και για μένα και για τα αδέρφια μου η ευνοϊκή διάταξη του νόμου διότι βοήθησα ουσιωδώς στην εξάρθρωση της ομάδας αυτής αβίαστα». Ήδη, από την «προανακριτική απολογία» της 17ης Ιουλίου 2002, είχε εξηγήσει με το νι και με το σίγμα όλα όσα χρειαζόταν η αντιτρομοκρατική για να διαλύσει την οργάνωση «17Ν».
Διαβάστε όλη την απολογία του για να δείτε για τι καρφί μιλάμε
Χριστόδουλος Ξηρός
Προανακριτική κατάθεση & συμπληρωματική απολογία
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατηγορήθηκες άλλη φορά και για ποια αιτία;
ΑΠΟΚΡΙΣΗ: Όχι.
- Κατηγορείσαι ήδη για τις πράξεις που σου γνωστοποιήθηκαν ανωτέρω. Τι απολογείσαι;
- Το 1979 σε ηλικία είκοσι ενός (21) ετών ήρθα στην Αθήνα και εγκαταστάθηκα αρχικά φιλοξενούμενος στο σπίτι του ξαδέλφου μου Κουντούπη Μιχάλη, στην περιοχή της Ν. Σμύρνης, οδός Οικονόμου εξ Οικονόμων, χωρίς να θυμάμαι αριθμό. Εργαζόμουνα σε οικοδομές και παρέμεινα στο σπίτι αυτό για ένα (1) περίπου χρόνου. Ακολούθως νοίκιασα μόνος μου ένα διαμέρισμα στην οδό Λαζαίων 4, αν θυμάμαι καλά στο Κουκάκι, όπου παρέμεινα για έναν (1) χρόνο επίσης. Στη συνέχεια διέμεινα μόνος μου στη οδό Αλκαμένους, περιοχή Αχαρνών, για λιγότερο από ένα (1) χρόνο. Επίσης από την άνοιξη του 1983 μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου έτους συγκατοίκησα με το θείο μου Αργύρη Τσακαλία και τον αδελφό μου Ξηρό Σάββα, σε διαμέρισμα της συμβολής των οδών Βουλγαροκτόνου και Χαριλάου Τρικούπη, στα Εξάρχεια. Από εκεί έφυγα και συγκατοίκησα με τον φίλο μου Ζαμπουφλό Κανέλλο, σε μονοκατοικία της οδού Μυκηνών 7, στο Μεταξουργείο, για τρία (3) χρόνια. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, συμμετέχω ενεργά σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες, στο σωματείο των Σοβατζήδων και σε διάφορες συνελεύσεις, διαδηλώσεις, επιτροπές και κινητοποιήσεις, για διάφορα θέματα, όντας ενταγμένος στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Σε μια τέτοια συγκέντρωση στο Χημείο, περί το τέλος του 1983, γνώρισα τον γνωστό συνδικαλιστή Γιάννη Σερίφη και μιλήσαμε πρώτη φορά συγκεκριμένα για πιθανότητα ένοπλης δράσης. Τους προηγούμενους μήνες είχα γνωριστεί με παρόμοιο τρόπο με τον Αβραάμ Λεσπέρογλου και τον Λευτέρη Αδελείνη, με τους οποίους επίσης είχαμε συζητήσει παρόμοια θέματα, αλλά δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη. Ο Γιάννης Σερίφης με έφερε σε επαφή με αυτόν που σήμερα αναγνωρίζω ως Δημήτρη Κουφοντίνα, μετά τη δημοσίευση φωτογραφιών του στα ΜΜΕ, τον οποίο μου σύστησε ως "Λουκά".
Ο Δ. Κουφοντίνας μ' έφερε σ' επαφή με ένα άλλο άτομο, που παρουσιάστηκε με το όνομα "Κόμης". Όπως έμαθα αργότερα τα πραγματικά στοιχεία του "Κόμη" ήταν Σκανδάλης Γιάννης, ο οποίος προ ετών σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Εγώ μαζί με τον "Κόμη" και τον "Λουκά" αποτελέσαμε μια ομάδα και αυτοί μου δίδαξαν συνωμοτικούς κανόνες και τρόπους κλοπής αυτοκινήτων, μοτοσικλετών και πινακίδων αριθμού κυκλοφορίας. Για τους λόγους αυτούς εγώ χρησιμοποιούσα το ψευδώνυμο "Μανώλης". Στη συνέχεια, στις αρχές του 1984, αυτοί μου συνέστησαν ένα άτομο που εμφανίστηκε με το όνομα "Λάμπρος ή Ψηλός", άλλο άτομο με το ψευδώνυμο "Νικήτας" και ένα τρίτο άτομο με το ψευδώνυμο "Αλέκος ή Ταινίας". Ο "Λάμπρος" υπολογίζω σήμερα να είναι ηλικίας εξήντα (60) περίπου ετών, να έχει κανονική σωματική διάπλαση, ύψος 1,87 περίπου, με άσπρα μαλλιά, με λίγα κατσαρά αραιά μαλλιά. Ο "Νικήτας" πρέπει να είναι σήμερα 55 ετών περίπου, ήταν μετρίου αναστήματος, 1,70 περίπου, με ελαφρώς σπαστά καστανά μαλλιά, φορούσε γυαλιά μυωπίας. Και είχε κανονική σωματική διάπλαση και κοιλίτσα. Ο "Αλέκος ή Ταινίας" είναι σήμερα σαράντα πέντε (45) ετών περίπου, αδύνατος, με ίσιο μαλλί και γυαλιά μυωπίας, ύψος 1,75 περίπου, του οποίου όπως πληροφορήθηκα στη συνέχεια το πραγματικό του όνομα είναι "Πάτροκλος". Με όλους αυτούς βρισκόμασταν σε διάφορους σχηματισμούς ανά δύο ή τρεις, ανάλογα με το τι επρόκειτο να συζητήσουμε ή να κάνουμε και ποτέ όλοι μαζί.
Οι συναντήσεις γίνονταν σε δημοσίους χώρους, καφενεία, καφετέριες, πάρκα κ.λπ. και για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε τα δημόσια μεταφορικά μέσα. Την περίοδο εκείνη (Φεβρουάριος 1984) ο "Λάμπρος" και ο "Λουκάς", πρότειναν σε μας τους υπολοίπους να χτυπήσουμε ένα ανθρώπινο αμερικάνικο στόχο. Η πρόταση έγινε δεκτή από όλους και αμέσως άρχισε η προετοιμασία για την ενέργεια, η οποία περιελάμβανε τα ακόλουθα στάδια: α) Παρατηρήσεις για την ανεύρεση του στόχου, στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη. Για το σκοπό αυτό τα μέλη στεκόμασταν σε προεπιλεγμένες θέσεις, όπως στάσεις λεωφορείων, παγκάκια, καφενεία κ.λπ., κατά μήκος τόσο της Λ. Κηφισίας, όσο και της Λ. Βουλιαγμένης και εντοπίζαμε κυρίως από τις πινακίδες κυκλοφορίας, διερχόμενα αμερικάνικα αυτοκίνητα. Το στάδιο αυτό της παρατήρησης διήρκεσε περίπου ένα (1) μήνα, αφού εντοπίσθηκε αμερικάνικο αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε μόνο ο οδηγός και διήρχετο σχεδόν σε καθημερινή βάση, την ίδια περίπου ώρα και σταματούσε σε συγκεκριμένο φανάρι, τις περισσότερες φορές, λόγω της κυκλοφορίας. β) Το δεύτερο στάδιο το οποίο πραγματοποιείτο σε παράλληλη βάση-χρόνο, περιελάμβανε την ανεύρεση και εφοδιασμό μετά αναγκαία οχήματα, για την πραγματοποίηση της επίθεσης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση εκλάπησαν μία μοτ/τα τύπου vespa, μια άλλη μοτ/τα μάρκας SUZUKI 250 κι ένα Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο, μάρκας SITROEN, καθώς και πινακίδες κυκλοφορίας από αντίστοιχα οχήματα. Στην υλοποίηση του (β) σταδίου εκτός από εμένα συμμετείχαν και οι "Λουκάς", "Κόμης" και "Αλέκος ή Ταινίας". Δεν ενθυμούμαι τις περιοχές απ' όπου εκλάπησαν οι μοτοσικλέτες και οι πινακίδες κυκλοφορίας, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι το αυτοκίνητο, μάρκας SITROEN, το κλέψαμε από την οδό Καυτατζόγλου στα Πατήσια. γ) Το τρίτο στάδιο περιελάμβανε το σχεδιασμό και τις πρόβες. Εμένα μου ανατέθηκε να οδηγήσω τη μοτοσικλέτα, ο συνεπιβάτης της οποίας θα έκανε το χτύπημα και που ήταν ο "Κόμης".
Η άλλη μοτοσικλέτα θα είχε το ρόλο της κάλυψής μας και σ' αυτήν επέβαιναν ο "Αλέκος" ως οδηγός και ο "Λουκάς". Δεν θυμάμαι σε ποιον από τους "Λάμπρο" ή "Νικήτα" είχε ανατεθεί ο ρόλος της ειδοποίησης. Οι πρόβες περιελάμβαναν δοκιμές όλων των οχημάτων τόσο της πραγματικής διαδρομής του στόχου, όσο και των δρόμων διαφυγής, καθώς και σε δρόμους άλλων περιοχών. Σ' αυτή τη φάση είχε προεπιλεγεί κατάλληλο σημείο, όπου θα ευρίσκετο σταθμευμένο το αυτοκίνητο μάρκας SITROEN, και στο οποίο θα επιβαίναμε αφού εγκαταλείπαμε τις μοτοσικλέτες. Επίσης όλες οι διαδρομές χρονομετρούνταν. Το τελευταίο στάδιο της εκτέλεσης του στόχου, απ' ό,τι θυμάμαι, έγινε ως εξής: Δύο (2) από την ομάδα, τα ονόματα δεν θυμάμαι, τις πρωινές ώρες της 3/4/1984 πήγαν και στάθμευσαν το αυτοκίνητο, μάρκας SITROEN, στο προεπιλεγμένο σημείο, στην περιοχή του Αγ. Δημητρίου. Τις μεσημεριανές ώρες εγώ με τον "Κόμη" και ο "Αλέκος" με τον "Λουκά" συναντηθήκαμε στο σημείο που την προηγούμενη ημέρα είχαμε κλειδώσει τις μοτοσικλέτες, και αφού παραλάβαμε από τον "Λουκά", εγώ ένα (1) περίστροφο, γάντια κι ένα καπέλο, ενώ ο "Κόμης" παρέλαβε ένα (1) 45άρι πιστόλι, γάντια και καπέλο, μεταβήκαμε εγώ με τον "Κόμη" σε ένα προεπιλεγμένο παρκάκι, ενώ οι άλλοι δύο σε προεπιλεγμένο καφενείο, της περιοχής Αγ. Ιωάννης Βουλιαγμένης και αναμέναμε την ειδοποίηση. Αυτός που είχε πάει στο σημείο εκκίνησης του στόχου, δηλαδή την πλ. Συντάγματος, πήρε τηλέφωνο στο καφενείο, όπου βρίσκονταν οι άλλοι δύο, τη στιγμή που ξεκινούσε ο στόχος και ζήτησε ένα προεπιλεγμένο ανύπαρκτο όνομα. Όταν ο καφετζής προσφωνούσε το όνομα προς τους θαμώνες, τα δύο μέλη που ήταν εκεί, δεν απαντούσαν, αλλά καταλάβαιναν ότι ο στόχος ξεκίνησε και μετά από λίγο αποχωρούσαν διακριτικά, μεταβαίνοντας προς το σημείο που είχαν σταθμευμένη τη βέσπα και ήταν ορατό από εμάς.
Βλέποντάς τους πήραμε θέση σε προεπιλεγμένο κάθετο δρόμο της Λ. Βουλιαγμένης και ακολουθήσαμε το στόχο, αμέσως μετά τη διέλευσή του. Όταν ο στόχος σταμάτησε στο συγκεκριμένο φανάρι, εγώ τον πλησίασα από τη δεξιά του πλευρά, κινούμενος ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σταμάτησα και ταυτόχρονα ο "Κόμης" άρχισε να πυροβολεί εναντίον του. Λόγω του υπερβολικού θορύβου της μοτοσικλέτας, ο στόχος αντελήφθη έγκαιρα την παρουσία μας και αντιδρώντας αστραπιαία κατάφερε να διαφύγει, παρά τα πυρά που δέχθηκε. Στη συνέχεια εμείς ακολουθήσαμε το σχέδιο διαφυγής που είχαμε φτιάξει, δηλαδή εγκαταλείψαμε τις μοτοσικλέτες και επιβιβασθήκαμε στο αυτοκίνητο SITROEN, με το οποίο απομακρυνθήκαμε περισσότερο. Ο "Λουκάς" συγκέντρωσε τον οπλισμό και τα γάντια και τυχόν είδη παραλλαγής και χωρίσαμε ο καθένας προς διαφορετική κατεύθυνση. Όπως εκ των υστέρων έμαθα ο στόχος ήταν ο Αμερικανός λοχίας Robert Judo. Η δεύτερη ενέργεια στην οποία συμμετείχα ήταν μια (1) εύκολη ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στα Πετράλωνα, η οποία έγινε το φθινόπωρο του 1989, στην οποία εκτός από εμένα πήραν μέρος ο "Κόμης" και ο "Λουκάς". Συγκεκριμένα πήγαμε στην τράπεζα με ένα Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο, μάρκας VW, τύπου βαν, το οποίο οδηγούσε ο "Κόμης" ενώ εγώ και ο "Λουκάς" βρισκόμασταν στην καρότσα. Ο "Κόμης" έκανε όπισθεν με το φορτηγό, έσπασε την τζαμαρία, εγώ άνοιξα την πίσω υδραυλική πόρτα και ο "Λουκάς" πήδηξε μέσα στο χώρο της τράπεζας και με την απειλή του όπλου ζήτησε από τους υπαλλήλους, οι οποίοι εκείνη την ώρα κάνανε καταμέτρηση των χρημάτων, να τα τοποθετήσουν σε κάποιο σάκο. Ο "Λουκάς" αμέσως μετά μπήκε πάλι στο πίσω μέρος του φορτηγού κρατώντας ένα (1) σάκο και στη συνέχεια απομακρυνθήκαμε. Το βράδυ από το ραδιόφωνο πληροφορήθηκα ότι το ποσό που πήραμε ήταν μικρό, γύρω στις τριακόσιες χιλιάδες (300.000) δραχμές, αν θυμάμαι καλά.
Η επόμενη ενέργεια είναι η ληστεία μετά φόνου σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη διασταύρωση των οδών Τριών Ιεραρχών και Ιώνων στα Πετράλωνα, που έγινε πρωινές ώρες της 24/12/1984.
Στη ληστεία αυτή εκτός από μένα συμμετείχαν ο "Αλέκος", ο "Λουκάς", ο "Νικήτας", ο "Αποστόλης" και ο "Κόμης", αν θυμάμαι καλά. Ο "Αποστόλης", που αναφέρω, ήταν Τούρκος υπήκοος, οικονομικός πρόσφυγας στην Ελλάδα τα στοιχεία ταυτότητός του ήταν OZTURK Yavuz, τορναδόρος στο επάγγελμα, ο οποίος πέθανε προ ετών από έμφραγμα. Ο "Λουκάς" ντυμένος με στολή αστυνομικού εισήλθε πρώτος στην τράπεζα και κατευθύνθηκε προς το μέρος του ένοπλου αστυνομικού φρουρού. Εγώ με τον "Ταινία" μπήκαμε ταυτόχρονα στο χώρο των ταμείων και οι άλλοι δύο (2), ο "Νικήτας" και ο "Κόμης", κινήθηκαν προς το μέρος των πελατών της τραπέζης, ενώ ο "Αποστόλης" παρέμεινε εκτός της τράπεζας και μαρσάριζε τη μηχανή. Ο "Λουκάς" πυροβόλησε τον αστυνομικό και αφού πήραμε τα χρήματα απομακρυνθήκαμε από την τράπεζα.
Τον Ιανουάριο του 1985 ο "Λάμπρος" πρότεινε στα άλλα μέλη της ομάδας ως επόμενο στόχο τον τότε εκδότης της εφημερίδας "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ" Μομφεράτο, πράγμα που το δεχθήκαμε όλοι. Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας HONDA και επιβάτη τον "Λουκά".
Ακόμη ο "Νικήτας" ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου Βέσπα και συνεπιβάτη τον "Αλέκο". Ο "Λάμπρος" είχε το ρόλο για την ειδοποίηση, όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι. Ο "Λουκάς" μάς εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κ.λπ. και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του, ο "Αλέκος" και ο "Λουκάς" με 45άρια πιστόλια. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας FIAT το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό, πλησίον του ζαχαροπλαστείου "Σόνια" της Λ. Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σ' αυτή την επίθεση τον μάζεψε ο "Λουκάς".
Ο τρόπος ειδοποίησης έγινε με προσυνεννοημένη χειρονομία με απευθείας οπτική επαφή. Ακολούθησε η επίθεση, με έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου εναντίον διερχόμενου λεωφορείου των ΜΑΤ, κοντά στο ξενοδοχείο "Κάραβελ" στην Καισαριανή. Εκεί λάβαμε μέρος εγώ, ο "Λουκάς", ο "Σταμάτης", τον οποίο συναντώ για πρώτη φορά σε ενέργεια, κι ένα ακόμη άτομο, το οποίο δεν θυμάμαι. Τον "Σταμάτη" τον γνώριζα από το χώρο και το πραγματικό όνομά του ήταν Βασίλης Τζωρτζάτος, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα. Μου τον είχε γνωρίσει από παλιά ο συγκάτοικός μου Ζαμπούφλος Κανέλλος. Για την πυροδότηση του αυτοκινήτου χρησιμοποιήθηκε μακρύ καλώδιο και ηλεκτρικό μπουτόν, αλλά δεν θυμάμαι ποιος το παγίδευσε με τα εκρηκτικά. Εγώ άπλωσα το καλώδιο στην αλάνα και φώναξα τους περαστικούς να απομακρυνθούν γιατί θα σκάσει βόμβα. Μετά ακολούθησε η δολοφονία του Αγγελόπουλου της Χαλυβουργικής, στο Κολωνάκι. Εκτός από εμένα, συμμετείχαν ο "Αλέκος", ο "Κόμης", ο "Λουκάς" και ο "Σταμάτης". Ο "Κόμης" βρισκότανε απέναντι από το σπίτι του Αγγελόπουλου και όταν αυτός βγήκε, τότε μου έκανε μια προσυνεννοημένη χειρονομία, έτσι ώστε να ετοιμαστώ. Εγώ βρισκόμουν απέναντι από τον πεζόδρομο της οδού Μηλιώνη, φορούσα μια καπαρντίνα μπεζ χρώματος, αν θυμάμαι καλά, και στον ώμο μου είχα κρεμασμένο ένα μεγαλούτσικο σακβουαγιάζ. Εντός του σακβουαγιάζ υπήρχε τοποθετημένο ένα στενόμακρο χαρτόκουτο, όπου εκεί μέσα είχα τοποθετήσει ένα αυτόματο όπλο, χωρίς κοντάκι σαν αυτά της Αστυνομίας. Στο χαρτόκουτο είχα ανοίξει μια τρύπα, έτσι ώστε, βάζοντας το χέρι μου μέσα στο σακβουαγιάζ να μπορώ να πιάσω τη λαβή-σκανδάλη του όπλου και να πυροβολήσω.
Όταν μου έκανε το προκαθορισμένο σήμα ο "Κόμης", εγώ πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο της οδού Κανάρη και μπήκα μέσα σε μια είσοδο πολυκατοικίας. Παράλληλα με εμένα, κινούνταν στο ίδιο ύψος, αλλά στο απέναντι πεζοδρόμιο και ο "Αλέκος". Όταν πλησίασε προς το μέρος μου ο Αγγελόπουλος, ο "Αλέκος" μου έκανε σήμα κι εγώ βγαίνω από την είσοδο της πολυκατοικίας και τον συναντώ μπροστά μου. Τον πυροβολώ δύο ή τρεις φορές και περνώ απέναντι στον πεζόδρομο της οδού Μηλιώνη, όπου με αναμένει ο "Αλέκος" επάνω σε κλεμμένη μοτοσικλέτα μάρκας Honda 250 και εξαφανιζόμαστε. Κατά την επιβίβασή μου στη μοτοσικλέτα, ένας ιδιώτης πήγε να με πιάσει, αλλά εγώ τον έβρισα και τον απώθησα με το χέρι μου. Τη μοτοσικλέτα την εγκαταλείψαμε πλησίον του Γαλλικού Ινστιτούτου και επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας δεν θυμάμαι, εντός του οποίου μας ανέμεναν ο "Λουκάς" και ο "Σταμάτης". Τον οπλισμό τον παρέδωσα στον "Λουκά" και το αυτοκίνητο το εγκαταλείψαμε και πάλι πλησίον της "Σόνιας" επί της Λ. Αλεξάνδρας. Στην απόπειρα δολοφονίας κατά του γιατρού Καψαλάκη εγώ δεν συμμετέχω, πλην όμως γνωρίζω ότι πήραν μέρος ο "Λουκάς" με τον "Σταμάτη" και η ενέργεια έγινε απλώς για να φοβίσουν τον Καψαλάκη. Στη συνέχεια συμμετέχω στην έκρηξη βόμβας κατά λεωφορείου που επέβαιναν Αμερικανοί στρατιώτες στη Λ. Κηφισού στο Ρέντη το έτος 1987. Μαζί μου ήταν ο αδελφός μου ο "Σάββας", που συμμετέχει για 1η φορά, ο "Λουκάς" και ο "Σταμάτης".
Πιθανόν να ήταν και ο "Αλέκος". Τη βόμβα την τοποθετήσαμε εγώ και ο Σάββας, μέσα σ' ένα σιδερένιο βαρέλι, που το αφήσαμε στην αριστερή πλευρά του ρεύματος κυκλοφορίας προς Πειραιά. Μετά συνδέσαμε τη βόμβα με ένα καλώδιο, το οποίο είχαμε βάλει από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας, πέρναγε το ποτάμι και έβγαινε στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας. Το μπουτόν για την πυροδότηση της βόμβας το πάτησα εγώ. Στη συνέχεια όλοι μαζί επιβιβαστήκαμε σε Ι.Χ. φορτηγό μάρκας VW, τύπου βαν και απομακρυνθήκαμε από το σημείο, προς την πλευρά του Ρέντη, όπου το εγκαταλείψαμε χωρίς να θυμάμαι πού ακριβώς. Ακολουθεί η έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κατά λεωφορείου με Αμερικανούς στρατιώτες και πάλι στην περιοχή της Βούλας, το ίδιος έτος (1987). Πριν γίνει η έκρηξη εγώ με τον "Λουκά" βρισκόμαστε σε στάση λεωφορείου, της λ. Βουλιαγμένης, πλησίον του Αλίμου και περιμένουμε να περάσει το συγκεκριμένο λεωφορείο με τους Αμερικανούς στρατιώτες. Όταν περνάει, εμείς επιβιβαζόμαστε σε δίκυκλη μοτοσικλέτα, μάρκας KAWASAKI, που είχαμε κλέψει από την περιοχή Παγκρατίου. Προτού, τα άλλα μέλη της ομάδας είχαν τοποθετήσει το αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά. Μπαίνουμε μέσα σε ένα διπλανό γιαπί και τη στιγμή που περνάει από δίπλα το λεωφορείο, εγώ πυροδοτώ τα εκρηκτικά με τηλεχειρισμό, χρήση του οποίου γίνεται πρώτη φορά. Το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο το είχαν τοποθετήσει και προετοιμάσει ο "Λάμπρος", ο "Σταμάτης" και ο αδελφός μου ο Σάββας, ο οποίος είχε το ψευδώνυμο "Μιχάλης". Μετά την τοποθέτηση του αυτοκινήτου τα εν λόγω άτομα μας περιμένανε στο προκαθορισμένο σημείο, επί της παραλιακής, με κάποιο κλεμμένο αυτοκίνητο. Το σύστημα τηλεχειρισμού (πομπός και δέκτης) το αγοράσαμε, χωρίς να θυμάμαι ποιος, από το κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών ΒΕΝΙΕΡΗ, στο Περιστέρι. Συγκεκριμένα, αγοράσαμε ένα τέτοιο σύστημα, το οποίο στο στάδιο της πρόβας μου δόθηκε και έκανα δοκιμές ως προς τη λειτουργία του, χρησιμοποιώντας στη θέση του πυροκροτητή σχετικό λαμπάκι από φακό και διαπίστωσα ότι ήταν λειτουργικό και η εμβέλειά του ήταν περίπου 30 μ. Αυτά τα συστήματα τηλεχειρισμού χρησιμοποιούνται κυρίως για το άνοιγμα-κλείσιμο γκαραζόπορτας και μετά τις δοκιμές αγοράσαμε από το προαναφερόμενο κατάστημα 7-8 κομμάτια για μελλοντικές χρήσεις. Στις αρχές του 1988 είχαμε αποφασίσει ως επόμενο στόχο Αμερικανό Αξιωματούχο. Με τη συνήθη διαδικασία παρατήρησης κατά μήκος της λ. Κηφισίας εντοπίστηκε στόχος, ο οποίος διέμενε στην περιοχή Φιλοθέης.
Στην επίθεση αυτή λάβανε μέρος, εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Σταμάτης" και ο "Αλέκος". Επιλέξαμε ως χρόνο πραγματοποίησης τη στιγμή κατά την οποία επέστρεφε στην οικία του. Τοποθετήσαμε τηλεχειριζόμενο εκρηκτικό μηχανισμό στο σκουπιδοτενεκέ, δίπλα στην είσοδο της οικίας του. Ενώ περιμέναμε την επιστροφή του, κάποιος περίοικος μας ρώτησε τι κάνουμε εκεί και ο "Αλέκος" ο οποίος ήταν υπεύθυνος της ομάδας αυτής, αποφάσισε ότι πρέπει να φύγουμε, πράγμα που κάναμε. Στη συνέχεια τηλεφωνήσαμε και υπεδείξαμε ως ομάδα την ύπαρξη του εκρηκτικού μηχανισμού. Από τα ΜΜΕ έμαθα στην εν λόγω οικία διέμενε ο υπάλληλος της Αμερικανικής Πρεσβείας George Carros.
Η επόμενη επίθεση στην οποία εγώ συμμετείχα ήταν τον Ιούνιο του 1988, η έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου, κατά Αμερικανού Αξιωματούχου, στο Κεφαλάρι Κηφισιάς.
Σ' αυτή την επίθεση είμαστε χωρισμένοι σε δύο (2) ομάδες. Στην πρώτη ομάδα συμμετείχαν ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Αλέκος" και ο "Σταμάτης". Αυτοί αναλαμβάνουν την προετοιμασία και τοποθέτηση του παγιδευμένου με εκρηκτικά αυτοκινήτου, στο προεπιλεγμένο σημείο, όπως και έγινε. Δεν θυμάμαι ποιος τοποθέτησε τα εκρηκτικά εντός του αυτοκινήτου.
Η δεύτερη ομάδα αποτελείτο από εμένα και τον "Λουκά". Οι οποίοι ταυτόχρονα με την τοποθέτηση του αυτοκινήτου, μπήκαμε σε διπλανό ακατοίκητο σπίτι. Τη στιγμή που πέρασε ο στόχος με το αυτοκίνητό του, εγώ πάτησα το μπουτόν του τηλεχειρισμού. Στη συνέχεια εγώ με τον "Λουκά" πήγαμε στο σημείο που είχαμε αφήσει κλεμμένη μοτοσικλέτα και απομακρυνθήκαμε με κατεύθυνση τα Μελίσσια, όπου εγκαταλείψαμε τη μοτοσικλέτα και επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο αυτοκίνητο, με κατεύθυνση προς την περιοχή Ελληνορώσων νομίζω, όπου και το εγκαταλείψαμε. Μετά την ενέργεια αυτή από τις ειδήσεις μάθαμε ότι από την έκρηξη σκοτώθηκε ο στόχος, ο οποίος ήταν ο Αμερικανός Πλοίαρχος Nordeen. Η επιλογή και ο εντοπισμός του στόχου αυτού έγινε με τη διαδικασία που προανέφερα σε άλλες ενέργειες. Εκείνη την περίοδο γίνονταν συζητήσεις μεταξύ μας, για τους τρόπους ανεύρεσης όπλων και πυρομαχικών, για τις ανάγκες της οργάνωσης. Αποφασίστηκε να εισβάλουμε στο Αστυνομικό Τμήμα του Βύρωνα, γιατί κρίθηκε πιο ευάλωτο. Στην εισβολή πήραν μέρος εκτός από εμένα, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Αλέκος", ο "Λάμπρος", ο "Λουκάς", ο "Σταμάτης", ο "Στέλιος" και ο "Χάρις". Τον "Στέλιο" και τον "Χάρι" τους συναντώ για πρώτη φορά, εκ των οποίων ο "Στέλιος", όπως έμαθα αργότερα ήταν τυπογράφος, το μικρό του όνομα ήταν "Κώστας" και κατάγεται από την Ήπειρο. Η ηλικία του είναι περίπου 35 ετών, μετρίου αναστήματος, προς το κοντό, με λεπτή σωματική διάπλαση. Το πραγματικό όνομα του "Χάρι" είναι Ηρακλής, κατάγεται από την ίδια περιοχή με τον Στέλιο, και έχει παρόμοια ηλικία και διάπλαση. Επιλέχθηκε ως χρόνος η παραμονή του 15Αυγουστου του έτους 1988, διότι ήταν αργία και στο τμήμα θα ευρίσκετο μειωμένη δύναμη Αστυνομικών και θα υπήρχε μειωμένη κίνηση πολιτών. Αρκετό καιρό πριν την εισβολή διάφορα μέλη της ομάδας και σε διαφορετικές ώρες έκαναν "παρατήρηση" στο Αστυνομικό Τμήμα από κοντινή ταβέρνα-ουζερί. Πρώτοι εισήλθαμε ο "Λουκάς" που φορούσε στολή Αστυνομικού και εγώ που παρίστανα τον κρατούμενο. Αφού ακινητοποιήσαμε το σκοπό που δεν αντιστάθηκε, στη συνέχεια τόσο εμείς όσο και τα άλλα μέλη της ομάδας μπήκαμε στο εσωτερικό του κτιρίου και με βάση το σχέδιο που είχαμε καταστρώσει αφοπλίσαμε και τους υπόλοιπους Αστυνομικούς που βρίσκονταν στο οίκημα και που ήταν συνολικά τέσσερα άτομα. Στη συνέχεια τους κλειδώσαμε σε ένα κρατητήριο και αφού πήραμε διάφορα έγγραφα, σφραγίδες, ασύρματους, στολές και το διαθέσιμο οπλισμό, αποχωρήσαμε, χωρίς να ανοιχθεί η κεντρική αποθήκη οπλισμού του Τμήματος. Υπεύθυνος της εισβολής αυτής ήταν ο "Λουκάς", ενώ ο "Λάμπρος" παρέμεινε εκτός του Τμήματος, ευρισκόμενος οπλισμένος προς υποστήριξη, εντός φορτηγού κλεμμένου. Στην επίθεση κατά του Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη Κωνσταντίνου, εγώ δεν συμμετείχα, αλλά από συζητήσεις στην οργάνωση άκουσα ότι την ενέργεια αυτή την έκαναν ο "Σταμάτης" και ο "Λουκάς". Η επόμενη στην οποία συμμετείχα ενέργεια ήταν κατά του Πέτσου.
Αφού φτιάχτηκε το αυτοκίνητο, χωρίς να θυμάμαι από ποιους, εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας και ο "Λουκάς" πήγαμε με ένα κλεμμένο αυτοκίνητο μάρκας Morris Marina, τύπου Κάραβαν, το οποίο παρκάραμε σε σημείο οπτικής επαφής με το παγιδευμένο, πλην όμως ο στόχος δεν πέρασε από το σημείο και φύγαμε, παίρνοντας τον εκρηκτικό μηχανισμό και τους πυροκροτητές από το παγιδευμένο αυτοκίνητο, για να αποφύγουμε την τυχαία έκρηξη. Μετά από μία-δύο μέρες ξαναπήγαν ο "Λουκάς" και ο αδελφός μου ο Σάββας και κάποιος άλλος στη θέση μου, γιατί είχα πρόβλημα με τη μέση μου και πραγματοποίησαν την έκρηξη. Στη δολοφονία του Μπακογιάννη εγώ δεν συμμετείχα, πλην όμως απ' όσα άκουσα στην οργάνωση, την ομάδα αποτελούσαν ο "Σταμάτης", ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς", ο "Χάρις" και ο "Λάμπρος". Την κλοπή πυρομαχικών από το στρατόπεδο Συκουρίου της Λάρισας την κάναμε εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς", ο "Σταμάτης", ο "Στέλιος", ο "Χάρις" και ο "Μάρκος". Με τον "Μάρκο", ο οποίος εμφανίζεται πρώτη φορά, είχαμε γνωρισθεί στο χώρο και το πραγματικό του όνομα είναι ......, δάσκαλος στο επάγγελμα από τη Θεσ/νίκη, ηλικίας 40 ετών περίπου σήμερα. Το στρατόπεδο αυτό επιλέχθηκε ανάμεσα σε άλλα που κοιτάζαμε, γιατί ήταν απομονωμένο και πιο εύκολο έναντι των άλλων.
Συγκεκριμένα απ' όσα γνωρίζω από συζητήσεις που γινότανε στην οργάνωση είχαμε κοιτάξει μεταξύ των άλλων κι ένα στρατόπεδο στην περιοχή της Λαμίας, δεν επιλέχθη, διότι ήταν πιο δύσκολο. Απ' ό,τι θυμάμαι εκείνη την περίοδο είχαμε κλέψει ένα ΙΧΦ αυτοκίνητο, μάρκας Nissan Vannete, στο οποίο για πρώτη φορά, τοποθετήσαμε πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας που αντιστοιχούσαν σε άλλο αυτοκίνητο, ιδίου τύπου και χρώματος, το οποίο χρησιμοποιούσαμε για τις μετακινήσεις μας. Από το φθινόπωρο του 1989 και μέχρι την Παραμονή των Χριστουγέννων, τα μέλη της οργάνωσης πηγαίναμε ανά τρία άτομα, τα βράδια στο χώρο πλησίον του στρατοπέδου και αφαιρώντας κεραμίδια από τις σκεπές των αποθηκών, εισέρχονταν ο αδελφός μου ο Σάββας και έλεγχε το περιεχόμενό τους. Στη συνέχεια ξανατοποθετούσε τα κεραμίδια και φεύγαμε. Έτσι με τον τρόπο αυτό, όταν πήγαμε την παραμονή γνωρίζαμε εκ των προτέρων ποιες αποθήκες μας ενδιαφέρουν, τις οποίες ανοίξαμε και αφού αφαιρέσαμε ρουκέτες, σφαίρες, χειροβομβίδες κ.λπ., τις ασφαλίσαμε με δικά μας λουκέτα. Τα πυρομαχικά τα μεταφέραμε με αυτοσχέδια "σαμάρια" εκτός στρατοπέδου και τα τοποθετήσαμε στη συνέχεια εντός του NISSAN. Λέγοντας σαμάρια, εννοώ αυτοσχέδιους φορείς, με σιδερόλαμες και λουριά που είχαμε εκ των προτέρων ετοιμάσει και τα οποία φορούσαμε στους ώμους. Το πώς ανοίχθηκαν τα λουκέτα των αποθηκών δεν το γνωρίζω, διότι τα άνοιξε άλλο μέλος της οργάνωσης.
Αφού φορτώθηκαν τα πυρομαχικά στο NISSAN, ακολούθως τα μεταφέραμε σε άγνωστο προς εμένα, υπόγειο διαμέρισμα, κοντά στη Διαγώνιο, στη Θεσ/νίκη. Εγώ με τον αδελφό μου την επόμενη ημέρα επιστρέψαμε στην Αθήνα, ενώ στη Θεσ/νίκη παρέμεινε ο "Λουκάς", χωρίς να είμαι σίγουρος, ο οποίος είχε κλειδιά του συγκεκριμένου διαμερίσματος. Επόμενη ενέργεια είναι η κλοπή των μπαζούκας από το Πολεμικό Μουσείο, την οποία κάναμε, εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς" και ο "Σταμάτης". Ο Σάββας με τον "Σταμάτη" ανέβηκαν στο πάνω διάζωμα του κτιρίου και ο "Σταμάτης" αφαίρεσε τα... μπαζούκας από τις προθήκες που ήταν τοποθετημένα. Ακολούθως επιβιβασθήκαμε σε ένα λευκό ΙΧΕ αυτοκίνητο, χωρίς να θυμάμαι την μάρκα και κατευθυνθήκαμε προς το Παγκράτι.
Σκοπός της αφαίρεσης των μπαζούκας ήταν να δούμε το ηλεκτρικό κύκλωμά τους για την εκτόξευση των ρουκετών, κατά διαστήματα κάναμε δοκιμές με τις ρουκέτες σε ερημική τοποθεσία στον Βραυρώνα Αττικής. Κυρίως πηγαίναμε εγώ, ο Σάββας, ο "Λουκάς" και ο "Σταμάτης".
Από τις δοκιμές διαπιστώσαμε ότι δεν μας ήταν εύχρηστα και δεν μας εξυπηρετούσαν. Κατόπιν συμμετείχα στην ενέργεια εκτόξευσης τριών (3) ρουκετών κατά του Βαρδινογιάννη, στην Εκάλη. Μαζί μου ήταν ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς" και πιθανόν ο "Χάρις". Οι εργασίες διάνοιξης των οπών, στο αυτοκίνητο μάρκας Mitsubishi Galland, έτσι ώστε να τοποθετηθούν οι φορείς των ρουκετών, έγιναν σε ερημική περιοχή στο Βραυρώνα Αττικής. Το αυτοκίνητο με τους φορείς το μεταφέραμε το πρωί στο σημείο που θα γινότανε η ενέργεια και το σταθμεύσαμε σε χώρο τον οποίο είχαμε καταλάβει από το βράδυ, με άλλο αυτοκίνητό μας.
Οι εκτοξεύσεις των ρουκετών θα γίνονται με τηλεχειρισμό και γι' αυτό λίγο πριν την ενέργεια μπήκαμε μέσα σε ένα ΙΧΦ μάρκας Mitsubishi, απ' ό,τι θυμάμαι με σκοπό τη στιγμή που θα διέλθει το αυτοκίνητο του Βαρδινογιάννη, να πατήσουμε το μπουτόν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το μπουτόν το πάτησε ή ο Σάββας ή ο "Λουκάς". Μετά την εκτόξευση των ρουκετών, ο "Λουκάς" πέρασε μπροστά στη θέση του οδηγού και έτσι φύγαμε από το σημείο.
Στη συνέχεια συμμετάσχω στην έκρηξη βόμβας με τηλεχειρισμό σε Αμερικανό αξιωματούχο στη Γλυφάδα, μαζί με τον αδελφό μου Σάββα, τον "Λουκά" και τον "Χάρις".
Η διαδικασία επιλογής του έγινε με τον τρόπο που αναφέρεται σε προηγούμενες ενέργειες. Το μπουτόν, τον τηλεχειρισμό το έκανε πιθανόν ο Σάββας, και όλοι μας ήμασταν στο πίσω μέρος ενός ΙΧΦ αυτοκινήτου, μάρκας δεν θυμάμαι, κλεμμένου και αναμέναμε τον στόχο. Το όνομα του στόχου το έμαθα την επομένη ημέρα από τα ΜΜΕ. Το Νοέμβριο του 1991, εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Σταμάτης" και ο "Λουκάς" κάναμε την επίθεση εναντίον λεωφορείου της Αστυνομίας, που ήταν σταθμευμένο σε πάρκιν της Χαρ. Τρικούπη. Στο σημείο που επιλέξαμε για την εκτόξευση της ρουκέτας υπήρχε τοιχείο ύψους 2,5 μ. περίπου και λόγω που δεν είχαμε σκάλα, εγώ υποβάσταζα στους ώμους μου τον αδελφό μου Σάββα, ο οποίος κατάφερε να στοχεύσει και να εκτοξεύσει τη ρουκέτα. Εκ των υστέρων έμαθα ότι σκοτώθηκε ένας αστυνομικός, ενώ δεν θυμάμαι εάν και ποιος πέταξε χειροβομβίδα, ούτε και πώς απομακρυνθήκαμε από το σημείο. Λίγες ημέρες αργότερα εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς" και ο "Αρης", πήγαμε στην περιοχή των Σεπολίων με σκοπό να κλέψουμε ένα φορτηγάκι. Κάποιος όμως από τους ενοίκους μας αντελήφθηκε και ειδοποίησε την Αστυνομία. Φθάνοντας το πρώτο περιπολικό στο σημείο ανταλλάξαμε πυροβολισμούς, ακινητοποιήσαμε ένα διερχόμενο ταξί και κάνοντας διαφόρους ελιγμούς καταφέραμε να βγούμε στην οδό Αγ. Μελετίου. Αντιληφθήκαμε την παρουσία περιπολικού με φάρο και θεωρώντας ότι μας καταδιώκει, ή ο "Αρης" ή ο "Σάββας" έριξε προς το περιπολικό χειροβομβίδα. Όλοι είχαμε μαζί μας όπλα, οι τρεις περίστροφα και ένας, δεν ξέρω ποιος, 45άρι, τα οποία όλοι χρησιμοποιήσαμε κατά την ανταλλαγή πυρών με τους Αστυνομικούς. Όταν ακινητοποιήσαμε το διερχόμενο ταξί, ο "Λουκάς" έβγαλε με τη βία έξω τον οδηγό και έκατσε αυτός στη θέση του, στη θέση του συνοδηγού έκατσε ο Σάββας και στα πίσω καθίσματα, εγώ μαζί με τον "Αρη". Το Δεκέμβριο του 1991, εγώ, ο Σάββας και ο "Λουκάς" κάναμε την επίθεση με δύο (2) ρουκέτες κατά των γραφείων της Βιοχάλκο στους Αμπελόκηπους. Εκτοξεύσαμε με τη χρήση ενός μπαζούκα και τις δύο (2) ρουκέτες, οι οποίες ήταν των 2,36'' και ήταν η μοναδική φορά που εγώ πήρα μέρος σε επίθεση και εκτόξευσα ο ίδιος τις ρουκέτες. Στη συνέχεια από συζητήσεις στην οργάνωση έμαθα για το περιστατικό της Ριανκούρ, στο οποίο πήραν μέρος ο αδελφός μου ο Σάββας, ο "Λουκάς", ο "Σταμάτης" και ένας ακόμη που δεν θυμάμαι.
Απ' ό,τι ξέρω μόλις μπήκαν στο κλειστό φορτηγό, το οποίο ήταν σταθμευμένο στην οδό Ριανκούρ από την προηγούμενη ημέρα, αντελήφθησαν την παρουσία Αστυνομικών με πολιτικά και αντί να έρθουν στο σημείο που είχαμε ραντεβού, σε πάρκο πίσω από τον Ερυθρό Σταυρό, αυτοί έφυγαν εσπευσμένα προς την περιοχή του Γηροκομείου, όπου εγκατέλειψαν το φορτηγάκι, μέσα στο οποίο ξέχασαν κι ένα περίστροφο, λόγω της βιασύνης τους να εξαφανιστούν. Η τελευταία πολιτική ενέργεια που συμμετείχα ήταν η εκτόξευση ρουκετών κατά του Παλαιοκρασσά στο Σύνταγμα, τον Ιούλιο του 1992, μαζί με τον αδελφό μου τον Σάββα, τον "Λουκά" και τον "Σταμάτη". Λίγες μέρες πριν από την ενέργεια αρχίσαμε να ψάχνουμε για σημείο τοποθέτησης των εκτοξευτήρων. Εντοπίσαμε ένα εγκαταλειμμένο κατάστημα στον 1ο όροφο μιας γωνιακής πολυκατοικίας. Παραβιάσαμε την κλειδαριά και τοποθετήσαμε μια άλλη δική μας. Την ημέρα της ενέργειας εγώ με τον "Σταμάτη" ήμασταν αρχικά πάνω στο κατάστημα μαζί με τους άλλους δύο και κάναμε τις τελευταίες εργασίες εγκατάστασης και ακολούθως μόλις βγήκε ο Παλαιοκρασσάς από το Υπουργείο, κατεβήκαμε τρέχοντας και πήγαμε σε προκαθορισμένα σημεία που είχαμε αφήσει τα μηχανάκια. Ο Σάββας και ο "Λουκάς" κατεβαίνουν κι αυτοί, περνούν απέναντι στο πεζοδρόμιο και ο ένας πυροδοτεί τις ρουκέτες και ο άλλος τον καλύπτει, χωρίς να γνωρίζω ποιος πάτησε το μπουτόν. Ακολούθως επιβιβαστήκαμε στα μηχανάκια και κατευθυνόμαστε προς το Μοναστηράκι, όπου και εγκαταλείψαμε τα μηχανάκια.
- Επίσης από το 1985 έως 1998 έχω συμμετάσχει μαζί με άλλα μέλη της οργάνωσης στις ακόλουθες ληστείες.
α) Στο σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος στην περιοχή των Αμπελοκήπων, δίπλα από του Floca, μαζί με τους: "Λουκά, Σταμάτη, Αλέκο και τον αδελφό μου Σάββα", με ποσό περίπου 5.000.000 δρχ.
β) Υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Δροσοπούλου στα Πατήσια, μαζί με τους: "Λουκά, Αλέκο, Σταμάτη και Φώτη", με ποσό γύρω στα 10-15.00.000 δρχ. Στο χρηματοκιβώτιο υπήρχε αυτόματο όπλο, το οποίο και πήραμε. Στην περίπτωση αυτή για πρώτη φορά συμμετέχω με τον "Φώτη", τα πραγματικά στοιχεία του οποίου είναι Ψαραδέλλης Θεολόγος, ηλικίας περίπου 60 ετών σήμερα, τυπογράφος.
γ) Ταχυδρομικά Ταμιευτήρια Αιγάλεω, μαζί με τους: "Λουκά, Σταμάτη, Αποστόλη, Φώτη, Λάμπρο και τον αδελφό μου Σάββα", με ποσό περίπου 30.000.000 δρχ. Στη ληστεία αυτή ο "Λουκάς" φορούσε στολή αστυνομικού.
δ) Σε υποκαταστήματα της Τράπεζας Εργασίας στα Πατήσια μαζί με τους: "Λουκά, Σταμάτη, Μάρκο, και τον αδελφό μου Σάββα", με ποσό περίπου 30.000.000 δρχ.
ε) Υποκαταστήματα Εργασίας στο Περιστέρι, το 1990, με τους: "Λουκά, Αρη, τον αδελφό μου Σάββα" και ίσως άλλους που δεν θυμάμαι, με ποσό περίπου 40-50.000.000 δρχ.
στ) Υποκαταστήματα ΕΛ.ΤΑ. στο Βύρωνα, το 1997, μαζί με τους: "Λουκά, Στέλιο, τον αδελφό μου Σάββα, και τον αδελφό μου Βασίλη", ο οποίος είχε το ψευδώνυμο στην οργάνωση "Παναής", με ποσό περίπου 90.000.000 δρχ.
ζ) Υποκαταστήματα Εθνικής Τράπεζας στο Παγκράτι, το 1998 μαζί με τους: "Λουκά, και τα αδέλφια μου Σάββα και Βασίλη" με ποσό περίπου 110.000.000 δρχ.
- Όλες οι ανωτέρω ληστείες έγιναν με την απειλή όπλων προς τους υπαλλήλους και μόνο στη ληστεία των ΕΛ.ΤΑ. Αιγάλεω και της Εθνικής Τράπεζας στο Παγκράτι, ο "Λουκάς", πυροβόλησε με αυτόματο όπλο.
- Το 1988 από την οργάνωση έγινε ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Πατησίων, στην οποία εγώ δεν συμμετείχα, αλλά όπως πληροφορήθηκα από συζητήσεις στην οργάνωση συμμετείχαν ο "Σταμάτης", ο "Αλέκος", ο αδελφός μου Σάββας και ο "Λουκάς", ο οποίος πυροβόλησε κατά του αστυνομικού φρουρού.
- Για το άτομο με ψευδώνυμα "Λάμπρος ή Ψηλός", θέλω να τονίσω τον αρχηγικό του ρόλο σε όλες τις ενέργειες που εγώ έχω συμμετάσχει, καθώς επίσης ήταν γνωστό σε όλα τα μέλη ότι αυτός ήταν ο συντάκτης των προκηρύξεων και αυτός που πρότεινε στα μέλη τον εκάστοτε στόχο. Πιθανολογώ ότι το πραγματικό του όνομα είναι "Μιχάλης". Επιπλέον για τον "Νικήτα" θέλω να πω ότι διατηρούσε κατάστημα Κεραμικών στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου στην Ομόνοια.
- Από την όλη μου παραμονή, δραστηριότητα, αλλά και συζητήσεις, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου παρουσία γυναίκας μέλους της οργάνωσης.
- Αναγνωρίζεις το πρόσωπο που εικονίζεται στο φωτοαντίγραφο φωτογραφίας που σου επιδεικνύεται;
- Ανεπιφύλακτα αναγνωρίζω το πρόσωπο που εμφανίζεται. Είναι ο "Λάμπρος ή ψηλός" που σας ανέφερα παραπάνω.
Γίνεται μνεία ότι το επιδειχθέν φωτοαντίγραφο φωτογραφίας υπογράφεται από τον κατηγορούμενο, τον εισαγγελέα και τους ανακριτικούς υπαλλήλους και επισυνάπτεται στην παρούσα έκθεση.
- Τι γνωρίζεις για τον τρόπο προμήθειας των υλικών μέσων και ιδίως των εκρηκτικών υλών της οργάνωσης "17Νοέμβρη";
- Για τα οικονομικά σάς ανέφερα ήδη ότι εξασφαλίζονταν από ληστείες τραπεζών ή άλλων ιδρυμάτων. Για τα όπλα και πυρομαχικά, στο βαθμό που γνωρίζω σας ανέφερα παραπάνω ότι αφαιρέθηκαν από στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Όσον αφορά τις εκρηκτικές ύλες τις κλέβαμε από λατομεία. Συγκεκριμένα θυμάμαι ότι το καλοκαίρι, πριν την επιχείρηση στο Συκούριο, πήγαμε, εγώ, ο "Σταμάτης", ο "Λουκάς" και ο αδελφός μου Σάββας σ' ένα λατομείο που βρίσκεται δυτικά του Κάστρου Βοιωτίας και σε απόσταση 20-30 χιλιομέτρων και κλέψαμε ένα (1) τόνο δυναμίτη και πάνω από χίλιους (1.000) πυροκροτητές, αφού παραβιάσαμε την περίφραξη και μία σιδερένια πόρτα. Όλα τα υλικά τα φορτώσαμε στο ΙΧΦ αυτοκίνητο, μάρκας NISSAN Vannete, που όπως έχω προαναφέρει, είχαμε κλέψει και χρησιμοποιούσαμε εκείνη την περίοδο και έτσι τα μεταφέραμε στην Αθήνα. Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω ότι, όλο το παραπάνω διάστημα που δραστηριοποιούμουνα πολιτικά, σ' αυτήν την οργάνωση, πίστευα ότι έκανα το σωστό και ότι θα ωθούσε τον κόσμο σε μία αλλαγή.
Σιγά σιγά διαπιστώνοντας ότι δεν γινότανε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά το αντίθετο, μάλλον, διέκοψα την πολιτική μου δραστηριότητα, εδώ και δέκα (10) χρόνια, όπως φαίνεται, από τα προαναφερόμενα, παραμένοντας όμως σε αδιέξοδο. Τίποτε άλλο δεν έχω να προσθέσω και γράμματα γνωρίζω.
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΞΗΡΟΥ
- Τι απολογείσθε;
- Αναφέρομαι στην από 17-7-2002 προανακριτική μου απολογία, το περιεχόμενο της οποίας επιβεβαιώνω. Έχω αναφέρει ήδη ότι γνώριζα κάποιο άτομο με το ψευδώνυμο "Χάρης" το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Ηρακλής και κατάγεται από την Ήπειρο. Αχώ αναφέρει επίσης το όνομα "Αρης" το οποίο είναι διαφορετικό πρόσωπο από τον Χάρη, δεν γνωρίζω όμως τα πραγματικά του στοιχεία. Είναι ηλικίας περίπου 40 ετών, λεπτός, σχετικά κοντός, κάτω του 1,70 μ. μελαχρινός με ίσια μαλλιά, πυκνά καστανόμαυρα, με κανονική σωματική διάπλαση χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα.
Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ήδη από το 1992 έχω αποσυρθεί από την ομάδα, όμως δίσταζα και φοβόμουνα να απευθυνθώ σε δικηγόρο ή να προσφύγω σε δικαστικές αρχές γιατί φοβόμουν κυρίως για τα αδέρφια μου Σάββα και Βασίλη και για την υπόλοιπη οικογένειά μου. Από το 1992 μέχρι τη σύλληψή μου συμμετείχα σε ελάχιστες επιχειρήσεις που αφορούσαν κυρίως ληστείες. Ο αδερφός μου Βασίλης μπήκε πολύ πρόσφατα στην ομάδα μετά το 1998. Για τον Γεωργιάδη δεν γνωρίζω ακριβώς, είναι πάντως φίλος του αδερφού μου Βασίλη και θα πρέπει να μπήκαν μαζί στην ομάδα. Για την ιεραρχική δομή της οργάνωσης μπορώ να πω ότι στην κορυφή φαινόταν να ήταν ο "Λάμπρος" τον οποίο έχω ήδη αναγνωρίσει στη φωτογραφία που μου επιδείχθηκε αλλά και στην κατ' αντιπαράσταση εξέτασή μας προανακριτικά. Αυτός καθόριζε κάθε φορά τους εκάστοτε στόχους μας, τους οποίους συζητούσε μαζί μας αλλά πάντα περνούσε η δική του άποψη, γιατί μας έπειθε με τα ιδεολογικά του επιχειρήματα. Στη συνέχεια έφερνε μαζί του χειρόγραφες προκηρύξεις, τις οποίες μας τις διάβαζε για να τις σχολιάσουμε. Πολλές φορές σημείωνε κάποια πρόσθετα στοιχεία επάνω σ' αυτές που εμείς συζητούσαμε. Τα γράμματά του ταυτίζονταν με αυτά της χειρόγραφης προκήρυξης. Στη συνέχεια αυτή η χειρόγραφη προκήρυξη για την οποία είχαμε συμφωνήσει όλοι, στη συνέχεια δακτυλογραφείτο σε κάποια γραφομηχανή, την οποία εγώ δεν έχω δει ποτέ ούτε γνωρίζω ποιος την είχε, αλλά το περιεχόμενο της δημοσιευμένης ταυτίζετο με το περιεχόμενο της χειρόγραφης, που μας είχε ήδη επιδείξει ο "Λάμπρος".
Πιστεύω ότι τις προκηρύξεις αυτές τις έγραφες μόνος του γιατί και ο λόγος του και η συγκρότησή του με έπειθαν ότι ήταν αυτός ο συντάκτης τους. Εγώ προσωπικά δεν είχα δει στην ομάδα πρόσωπο ιεραρχικά ανώτερο από το Λάμπρο ούτε είχα υποψιαστεί ότι υπήρχε κάποιο άλλο πρόσωπο πίσω του που τον καθοδηγούσε. Αλλωστε ήμουν ιδεολογικά τοποθετημένος στον αριστερό χώρο και εξάλλου στις εφημερίδες συχνά δημοσιεύονταν τέτοιου είδους υποθέσεις και γι' αυτό ήμουν επιφυλακτικός. Το δεξί χέρι του Λάμπρου ήταν ο Λουκάς, δηλαδή ο Κουφοντίνας και ο Φώτης, δηλαδή ο Ψαραδέλλης. Ο Λουκάς ήταν κυρίως στο χώρο της εκτέλεσης των επιχειρήσεων ενώ ο Φώτης στην ιδεολογική υποστήριξη της ομάδας. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα είχε παρακμάσει και λειτουργούσε κυρίως με νέα άτομα τα οποία δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη ιδεολογική τοποθέτηση γιατί οι παλιοί οι περισσότεροι είχαμε ήδη αποσυρθεί και είχαν μείνει μόνο ο Λάμπρος και ο Κουφοντίνας και ο Φώτης. Ζητώ να εφαρμοσθεί και για μένα και για τα αδέρφια μου η ευνοϊκή διάταξη του νόμου διότι βοήθησα ουσιωδώς στην εξάρθρωση της ομάδας αυτής αβίαστα.
Τίποτε άλλο δεν έχω να προσθέσω.
archive.in.gr/news/17n/a-x-xiros.asp