Η είδηση ότι ο Ευσταθίου στην απολογία του στον ανακριτή ανέφερε το όνομα Παναγιωτάκης ανάμεσα στ΄ άλλα που φέρονται να έχουν πάρει χρήματα για εξοπλιστικά προγράμματα άφησε άναυδο όποιον γνωρίζει έστω και ελάχιστα τον στρατηγό.
Ο Παναγιωτάκης είχε εναντιωθεί σε προμήθεις εξόφθαλμα άχρηστες. Όπως εκείνα τα περιβόητα πυροβόλα ... “Σουζάνα” που είχε αγοράσει ο Άκης από τη Τσεχία. Δεν τα δέχτηκε ποτέ στο στράτευμα κι αυτά κατέληξαν στη Κύπρο.
Δεν έκανε ποτέ ρουσφέτια. Σπάνιο για Αρχηγό να μην ενδώσει.
Έχει σημασία να θυμηθούμε τι έγραφε σε έγγραφό του προς το προσωπικό λίγες ημέρες πριν παραδόσει τα καθήκοντά του. Τι έγραψε για τους ανθρώπους των ΕΔ αλλα και για τα οπλικά συστήματα:
•Χαρακτήριζε πολυτιμότερο και «απολύτως μη αναλώσιμο πόρο του Στρατού» το στρατιωτικό προσωπικό, τα μόνιμα δηλαδή στελέχη και τους έφεδρους στρατευμένους και όχι τα οπλικά συστήματα.
•«Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, τα οποία απαρτίζουν το σύστημα που λέγεται "Στρατός", απαξιώνονται αν το προσωπικό δεν διαθέτει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις επαγγελματικές, ηθικές και ψυχικές ικανότητες, οι οποίες απαιτούνται για το έργο που έχει αναλάβει. Τα σύγχρονα οπλικά συστήματα που χορηγεί η πολιτεία γίνονται αποτελεσματικά μόνο αν είναι ικανοί οι χειριστές τους».
•«Τα μέλη ενός οργανωμένου σχήματος, όπως ο Στρατός, πρέπει να απολαμβάνουν από την εργασία τους τη μέγιστη δυνατή ικανοποίηση. Η μέριμνα της υπηρεσίας για τους ανθρώπους της πρέπει να καλύπτει όλους τους τομείς των υπηρεσιακών δραστηριοτήτων, καθώς και βασικές ανάγκες εκτός μονάδων ώστε το προσωπικό να είναι απερίσπαστο στην εκτέλεση των καθηκόντων του και όσο το δυνατόν περισσότερο παραγωγικό και αποδοτικό. Στον τομέα αυτόν έχουμε να κάνουμε ακόμη πολλά...».
•Καλούσε όλους τους αξιωματικούς «να αντιληφθούν ότι από την αρχή της καριέρας τους οφείλουν να επενδύσουν και να στηρίζονται στον εαυτό τους και μόνο σε αυτόν και ότι η επένδυση αυτή, μορφωτική ή επαγγελματική, μέσα στο πλαίσιο της στρατιωτικής δεοντολογίας θα τους αποδώσει καρπούς οι οποίοι θα ικανοποιήσουν τις επαγγελματικές και ατομικές επιδιώξεις τους».
•«Οι στρατευμένοι είναι ο ομφάλιος λώρος μας με την ελληνική κοινωνία, η οποία μας εμπιστεύεται τα παιδιά της. Οφείλουμε να τα σεβόμαστε, να τα προσέχουμε και να τα αντιμετωπίζουμε όπως θα θέλαμε το ίδιο για τα δικά μας παιδιά».
