Ο κ. Ελενόπουλος απαντά λεπτομερώς και σε ένα προς ένα τα επιχειρήματα του κ. Ιγνατίου, αφήνοντας, ταυτόχρονα, ορισμένους υπαινιγμούς για τα κίνητρα του δημοσιογράφου.
Απαντώντας στην αναφορά του κ. Ιγνατίου ότι ο κ. Παπανδρέου «ψεύδεται» μέσω σχολίου του συνεργάτη του, ο κ. Ελενόπουλος απαντά ότι ο πρώην πρωθυπουργός όχι μόνο «δεν ψεύδεται», αλλά είχε θέσει το θέμα και μάλιστα συνεπικουρούμενος από τον Ντομινίκ Στρος Καν, αλλά, βεβαίως, όπως είναι ευνόητο, το θέμα αυτό δεν συζητήθηκε δημοσίως. Και προσθέτει ότι Η ΕΕ και η ΕΚΤ ήταν απολύτως αντίθετες στο ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης.
Ο κ. Ελενόπουλος καταλογίζει στον κ. Ιγνατίου ότι αντιπαρέρχεται την αναφορά στο σχόλιό του, στο οποίο τονίζει ότι κάθε αναφορά στο ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης εκτόξευε τα ελληνικά επιτόκια και απορρίπτει τον ισχυρισμό του κ. Ιγνατίου, σύμφωνα με τον οποίο «αν ο Γιώργος Παπανδρέου «έπαιζε» με το χαρτί της αναδιάρθρωσης, οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα υποχωρούσαν έντρομοι». «Η ιστορία», τονίζει ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου, «απέδειξε ότι ο κ. Ιγνατίου έχει, το λιγότερο, άδικο».
Συνεχίζοντας την επιχειρηματολογία του, ο κ. Ελενόπουλος, παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία. Αναφέρει, ειδικότερα:
«Μόλις προ ολίγου καιρού, στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2013, ο κ. Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέχρι το 2011, επιβεβαιώνει αυτό που όλοι γνωρίζαμε αλλά οι γνωστοί συνομωσιολόγοι παρέκαμπταν – και συνεχίζουν να το πράττουν -, ότι πολλοί στη ΕΕ ήθελαν την Ελλάδα εκτός Ευρώ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 και στις εφημερίδες Ημερησία και Έθνος, του Ομίλου στον οποίο γράφει ο κ. Ιγνατίου, ο κ. Σμάγκι αποκαλύπτει στο βιβλίο του «Πεθαίνοντας από λιτότητα» ότι:
«Η Kαγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ πίστευε μέχρι και το 2012 ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από την ευρωζώνη χωρίς μοιραίους κλυδωνισμούς για το κοινό νόμισμα».
Και προσθέτει ο κ. Σμάγκι: «Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πεπεισμένη μέχρι και το φθινόπωρο του 2012 ότι οι επιπτώσεις ενός Grexit ήταν διαχειρίσιμες τόσο για τη Γερμανία όσο και για το κοινό νόμισμα και την ΕΚΤ».
Το γνωρίζει ο κ. Ιγνατίου; Το γνωρίζει.
Όπως γνωρίζει και ότι, την περίοδο στην οποία αναφέρεται, η ΕΕ ήταν απολύτως αρνητική στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους.
Όπως γνωρίζει επίσης ότι, είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις η δήλωση Τρισέ, τότε πρόεδρου της ΕΚΤ, σύμφωνα με την οποία μόνο πάνω από το πτώμα του θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Τη θέση του αυτή επαναλαμβάνει και σήμερα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή.
Τρίτον. Ευρισκόμενος πέραν του Ατλαντικού, ο κ. Ιγνατίου όφειλε να γνωρίζει ότι, άβυσσος χώριζε – και συνεχίζει να χωρίζει – τις αντιλήψεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του χρέους. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στο 2010, αποκαλύπτει: «Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Τίμοθι Γκάιτνερ – τότε υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ – ο οποίος μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;»
Μάλιστα, όπως σημείωνε το δημοσίευμα του περιοδικού, “«ένα βασικό δίλημμα που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει ο κ. Σόιμπλε είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να εξωθηθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη το 2010. Το ενδεχόμενο είχε συζητηθεί στο υπουργείο Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσεις ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν».
Τέταρτον. Ας αποφασίσει ο κ. Ιγνατίου και οι πάσης φύσεως θιασώτες των αποκαλουμένων «εύκολων λύσεων», ποια είναι τελικώς η άποψή τους περί ΔΝΤ. Είναι θετική ή αρνητική η παρουσία του στην Τρόικα. Δεν είναι δυνατόν κάποιες φορές να μιλούν με τον έναν τρόπο και κάποιες με τον άλλον. Για να τον διευκολύνουμε στην απόφασή του, εμείς ούτε ΔΝΤ θέλαμε, ούτε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε και ΕΚΤ, αλλά η χώρα έπρεπε να σωθεί από μια εθνική καταστροφή, για την οποία άλλοι είναι υπεύθυνοι αλλά για αυτούς δεν τολμά να πει ούτε μια λέξη ο κ. Ιγνατίου. Θα έχει τους λόγους του.
Ο λόγος του κ. Ιγνατίου λοιπόν, απέναντι στην πραγματικότητα.
Α, και για να μην ξεχνιόμαστε. Κύριε Ιγνατίου, πρώτα τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και μετά η μπλόφα».