Ήθελες ας πούμε να ανοίξεις ένα μπουγατσάδικο. Είχες πολύ μεράκι και ενθουσιασμό, το έκανες τέλειο, έβαλες όλα τα λεφτά σου, αλλά για να λειτουργήσει έπρεπε να πάρεις την περιβόητη άδεια,
Για να πάρεις την άδεια, έπρεπε να περάσουν να σε ελέγξουν διάφοροι ...μπαγλαμάδες, π.χ. το "υγειονομικό".
Ερχόταν οι γριές κότες του Υγειονομικού (ο γράφων το ΄χει δει το έργο πολλές φορές) και με τις ξινισμένες σκατόφατσές τους, τα έβρισκαν όλα λάθος. Ενώ εσύ καμάρωνες ότι έκανες το τέλειο μαγαζί, ερχόταν η σκατόγρια και σου ΄λεγε "δεν παίρνετε άδεια, το ψυγείο πρέπει να έχει απόσταση μεγαλύτερη των δύο μέτρων από τον φούρνο". Μα είναι 1,95 και δεν έχει άλλο περιθώριο, έλεγες. Τι να κάνουμε κύριε, έτσι λέει ο νόμος, σου απαντούσε η βαρεμένη σκατόγρια.
Έλεγες τον καημό σου στο λογιστή σου, ο λογιστής σου σε ένα φίλο μηχανικό κι ο μηχανικός σου ΄λεγε "βάλε δυό δεκαχίλιαρα σε ένα φάκελο, αλλιώς άδεια δεν παίρνεις στον αιώνα τον άπαντα γκαρντάσι".
Οι σκατόγριες του υγιειονομικού ερχόταν για επανέλεγχο μετά από δεκαπέντες μέρες, τις έδινες το φακελάκι και έπαιρνες την άδεια. Στο τέλος, αφού τα τσέπωναν σου έλεγαν "θα περάσουμε σε κανένα εξάμηνο, κοιτάξτε να είναι καθαρά, γιατί μας πιέζουν οι από πάνω να είμαστε αυστηρές".
Ερχόταν και μετά από κανένα εξάμηνο κι αν δεν ξανάπεφτε το φακελάκι, σε γράφανε για "παράβαση των όρων της υγιειονομικής διάταξης ...τάδε..." και έτρωγες μια ξεγυρισμένη μήνυση.
Το ίδιο και στο ΚΤΕΟ. Είχα ένα SEAT IBIZA, τότε που για να κλείσεις ραντεβού με την τσογλαναρία των κρατικών ΚΤΕΟ, ξεκινούσες να παίρνεις τηλέφωνο τον Ιανουάριο (στο 167 αν θυμάμαι καλά) για να βγάλεις γραμμή τον Μάιο. Πήγαινες στο ΚΤΕΟ και ο πολλά βαρύς "μηχανικός" σου ΄λεγε "φιλαράκι, με αυτά τα ακρόμπαρα ήρθες να περάσεις ΚΤΕΟ;".
Πήγαινες στο συνεργείο σου, σου ΄λεγε ο μαστρομήτσος "ρε αγόρι μου, μια χαρά είναι τα ακρόμπαρα, πεντοχίλιαρο θέλουν τα λιγούρια", έσκαγες το πεντοχίλιαρο και ο πολλά βαρύ μηχανικός σε περνούσε, ακόμη κι αν είχες αφήσει τον κινητήρα στο σπίτι.
Κάπως έτσι γινόταν προφανώς και στα εξοπλιστικά. Τανκς πουλούσε η A εταιρεία, τανκς και η Β ας πούμε. Και οι δύο καλές. Έκανε διαγωνισμό για 100 κομμάτια το κράτος και όλους τους διαγωνισμούς τους κέρδιζε η "Α". Η "Β" τα πήρε στο κρανίο και σε διαγωνισμό έδωσε τη μισή τιμή. Αλλά και πάλι έχασε! Μπορεί να έδινε τη μισή τιμή, αλλά την έκοψαν επειδή δεν ήταν "τεχνικά συμβατά" τα δικά της τανκς και άλλες πίπες.
Ετσι, οι ιδοκτήτες των εταιρειών στη Γερμανια, τη Ρωσία, την Αμερική κλπ, εκνευρισμένοι που δεν μπορούν να σταυρώσουν διαγωνισμό στην Ελλάδα, έκραζαν τους αντιπροσώπους τους.
Οι αντιπρόσωποι τους ενημέρωναν ότι δεν έφταιγε η ανικανότητά τους, αλλά το ότι, στη χώρα αυτή, υπάρχει ένας άγραφος νόμος: "αν δεν λαδώσεις αξιωματούχο, διαγωνισμό δεν κερδίζεις".
"Και τι να κάνουμε ;" ρωτούσε ο Γερμανός;
"Κοίτα αφεντικό", του ΄λεγε ο εδώ αντιπρόσωπος. "Αντί να κατέβεις στον διαγωνισμό των 100 δις δραχμών, με έκπτωση 60% για να πάρεις τη δουλειά, κατέβα με έκπτωση 5%, αλλά δώσε μίζα 15%, ώστε και τη δουλειά να πάρεις και να πληρωθείς 80 δις, αντί για 40 δις που θα έδινες τίμια".
Έτσι, οι ξένοι κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να πάρουν ούτε ένα έργο στην Ελλάδα, αν δεν λαδώσουν. Οπότε, λάδωναν μέσω των αντιπροσώπων τους.
Τώρα, μετά που ο Κάντας άνοιξε το στοματάκι του και είπε ποιοί τον λάδωναν, άρχισαν οι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις των αντιπροσώπων.
Εντάξει, αδίκημα είναι η δωροδοκία.
Αλλά, πώς αλλιώς θα έπαιρναν δουλειές στην Ελλάδα οι έμποροι, αφού επί ΠΑΣΟΚ , η μίζα ήταν ο υπέρτατος νόμος (και συνεχίζει ακόμη, όχι όσο παλιά, αλλά συνεχίζει).
Έτσι και δεν λάδωνες, διαγωνισμό για όπλα δεν έπαιρνες με τίποτε.
Φταίει αυτός που λάδωνε για να περάσει ΚΤΕΟ; Χίλια σέρβις να έκανες στο αμάξι, ο μπαγλαμάς στο κρατικό ΚΤΕΟ, όλο και κάτι σου έβρισκε. Τι μπορούσες να κάνεις; Σε ποιόν να διαμαρτυρηθείς και να καταγγείλεις τη διαφθορά; Στον ανώτερό του; Μα ήταν πιο αρπάχτρας από τον υφιστάμενο!
Υπάρχει Έλληνας που να μη λάδωσε για να γίνει κάποια δουλειά του;
Αν υπάρχει, να σηκώσει το χέρι !
Β.Π.taxalia