Ουσιαστικά θέτει τον κίνδυνο «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ, διάσπασης των δυνάμεών του, εφόσον η ηγεσία επιμείνει σε συνεργασία με τον κ. Βουδούρη και άλλους ίδιας προέλευσης πολιτικούς και επισημαίνει ότι η επιμονή σε αυτό το εγχείρημα θα ενισχύσει τις δυνάμεις που κινούνται αριστερά του κόμματος.
Ο κ. Νταβανέλλος κατηγορεί ευθέως την ηγεσία ότι υλοποιεί μία στρατηγική ανοιγμάτων και συμμαχιών, που δεν έχει εγκριθεί από κανένα συλλογικό όργανο του κόμματος και αμφισβητεί την αξία αυτής της προσπάθειας, τονίζοντας ότι «το ‘‘άνοιγμα’’ του ΣΥΡΙΖΑ προς τα θραύσματα του μνημονιακού στρατοπέδου δεν αποτελεί πολιτική συμμαχιών ενός ριζοσπαστικού αριστερού ρεύματος, που έχει ως στόχο μια ουσιαστική ανατροπή μέσα από την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Η σύμπλευση με τέτοιες προσωπικότητες ή ομάδες δεν ενισχύει «αντικειμενικά» το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα είναι πιθανό να προκαλεί ρωγμές στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με πραγματικά πλατειά κοινωνικά ακροατήρια, ακόμα και να προκαλεί ρωγμές στον κορμό των κεκτημένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να αποδεικνύεται στο τέλος της ημέρας ως μια αποσυσπειρωτική και όχι συσπειρωτική πολιτική. Με αυτή την έννοια η πολιτική της «αμφίπλευρης διεύρυνσης» είναι πιθανόν να αποδεικνύεται στο τέλος ως πολιτική επιπολαιότητα και όχι ως συγκροτημένη πολιτική συμμαχιών».
Και θέτει το πλαίσιο για την όποια διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ:
«Σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος να τροποποιηθεί, ή και να ανατραπεί, αυτή η «παράδοση». Αντίθετα, οι δημοσκοπήσεις μας προειδοποιούν ότι το ασθενέστερο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φόβος μεγάλων λαϊκών τμημάτων για το ενδεχόμενο μιας «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ είναι απολύτως σωστή η στόχευση να κερδηθεί ο κόσμος που μαζικά στήριζε τις ελπίδες του στη σοσιαλδημοκρατία, σήμερα ο στόχος αυτός δεν υπηρετείται μέσω «μεταγραφών» από το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ, που υπηρέτησε τα μνημόνια ή υποτάχθηκε σε αυτά. Αντίθετα τέτοιες «μεταγραφές» απονευρώνουν τη βασική πολιτική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργούν υπόνοιες ότι τελικά ακόμα και η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να αποδειχθεί «μια από τα ίδια». Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους πολιτικούς αντιπάλους μας και ειδικά στους πιο επικίνδυνους, στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Η στήριξη στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ –όπως γίνεται με την υποψηφιότητα π.χ. του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Αθήνα– αλλά και η «διεύρυνση» προς τα μαζικά τμήματα της κοινωνικής αντίστασης, αλλά και της «άλλης» πολιτικής Αριστεράς –όπως γίνεται με την υποψηφιότητα της Αγλαΐας Κυρίτση στο Β. Αιγαίο– είναι μια σαφής εναλλακτική λύση. Που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι ασύμβατη με το σχέδιο ‘‘ένας, δύο, τρεις… πολλοί Βουδούρηδες’’».
http://www.bankwars.gr