26 Μαρτίου 2014

Η απάντηση στο άρθρο του Νίκου Δήμου για το 1821

[Ιεροσυλία η φώτο, δίπλα-δίπλα Κολοκοτρώνης και Δήμου, αλλά τέλος πάντων...]

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι σέβομαι απόλυτα τον κύριο Δήμου για τις απόψεις του και τις ιδέες του.
Όμως θεωρώ ότι οι συγκεκριμένες απόψεις του είναι αφοριστικά εθνομηδενιστικές και αυτό με προβληματίζει ιδιαίτερα.

Η επανάσταση δεν απέτυχε.
Ο στόχος της επανάστασης ήταν η δημιουργία ενός Ελληνικού κράτους, σκοπός ο οποίος και επιτεύχθηκε.

Ναι, αυτό έγινε με την επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων που κατανίκησαν τον Τουρκοαιγυπτυακό στόλο στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Όμως, η ίδια η Ελληνική επανάσταση άρχισε από την Ευρώπη και υποβοηθήθηκε συνεχώς από στοιχεία στο εξωτερικό, που ήθελαν να δουν ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος.
Είναι τα ίδια στοιχεία που πέτυχαν τη Γαλλική επανάσταση και βεβαίως και την Αμερικανική.

Με τον όρο "εκκλησία" εννοούμε το σύνολο των πιστών και όχι μόνο τον Κλήρο.
Με αυτό τον προσδιορισμό οι υψηλόβαθμοι κληρικοί, τυπικά αναθεμάτισαν την επανάσταση.
Δεν είναι όμως απαραίτητο ότι όλοι τους συμφωνούσαν με κάτι τέτοιο.
Η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών κληρικών υποστήριξε και πήρε ενεργό μέρος στην επανάσταση.
Αυτή η αποστασιοποίησή από το Φανάρι, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είχαμε και τη δημιουργία της αυτοκέφαλης εκκλησίας της Ελλάδας.

Το ότι έγιναν πράξεις θηριωδίας δεν το αμφισβητεί κανείς.
Αλλά το να πούμε ότι κάτι τέτοιο έγινε μονάχα από τους Έλληνες ή ότι οι Έλληνες είναι αυτοί που άρχισαν τις θηριωδίες, είναι τελείως λάθος.
Θηριωδίες έγιναν καταρχάς από τους Τούρκους, κατά τα Ορλοφικά και μάλιστα θηριωδίες, που ξεπέρασαν κάθε μέτρο.
Επιπλέον, στην παρακμάζουσα Οθωμανική αυτοκρατορία οι υπόδουλοι Έλληνες αδικούνταν παράφορα και σε καθημερινή βάση.
Η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη, που Έλληνες εκτελούνταν καθημερινά από τους Τούρκους χωρίς λόγο και αιτία.
Η οργή είχε ξεχειλίσει.

Το θέμα με τους Αρβανίτες είναι τελείως λανθασμένο κατά τη γνώμη μου.
Για τους Αρβανίτες υπάρχει ο αντίλογος ότι ήταν Έλληνες που υιοθέτησαν την Αλβανική γλώσσα.
Ακόμη όμως και να έχουν Αλβανική καταγωγή, η εθνική συνείδησή τους ταυτίζεται με την Ελληνική εθνική συνείδηση.
Με άλλα λόγια, θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωμιούς, δηλαδή Έλληνες.

Ο διαχωρισμός μεταξύ Ελληνοφρονων Αρβανιτών και Αλβανών, είναι η θρησκεία.
Οι μεν Αρβανίτες είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, οι δε Τουρκαλβανοί είναι Μουσουλμάνοι.
Εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειωθεί ότι η Αρβανίτικη Ελληνική συνείδηση διαμορφώθηκε πολύ πιο νωρίς από την Αλβανική, και οπότε οποιοδήποτε εγχείρημα να ταυτιστούν οι Αρβανίτες της Ελληνικής επανάστασης με την Αλβανική Εθνική συνείδηση, είναι όχι μόνο άκυρο, αλλά αποτελεί και προϊόν επεκτατικής πολιτικής εναντίον της χώρας μας.
Η σύγχρονη Αλβανική εθνική συνείδηση απέκτησε σάρκα και οστά πολύ αργότερα από την Ελληνική και μάλιστα είναι δημιούργημα όχι μονάχα ιδεολογικό, αλλά κυρίως κάτι που προήλθε από τις γεωπολιτικές ανάγκες της Ιταλίας.

Τώρα, για το πώς διδάσκεται η Ιστορία στα σχολεία...Εδώ έχουμε ένα θέμα.
Στο Δημοτικό μαθαίνουμε στα παιδιά την πολύ απλουστευμένη έκδοσή της.
Ακολουθεί το Γυμνάσιο που εξηγούνται κάποια πράγματα παραπάνω και τελικά το Λύκειο, όπου έχουμε μια σχετικά καλή ανάλυση. Είναι αδύνατο όμως να μάθουμε στα παιδιά ιστορία πανεπιστημιακού επιπέδου, όπως για παράδειγμα τα στοιχεία όπου βασίστηκε το πολύ καλό ντοκιμαντέρ του Σκαϊ, "1821".

Μπορούμε όμως να μάθουμε στα παιδιά το λόγο που μαθαίνουν ιστορία: Για να μάθουν από αυτή τα λάθη του παρελθόντος και τους λόγους για τους οποίους κάποια πράγματα είναι έτσι όπως είναι, σήμερα.
Πρέπει όμως να περνά και το μήνυμα ότι τα λάθη του παρελθόντος δεν μπορούν και δεν πρέπει να μας δεσμεύουν για το ποιοι θα είναι οι φίλοι και οι σύμμαχοι μας στο μέλλον.
Επιπλέον, πρέπει να μάθουμε στους μαθητές ότι η ιστορία είναι ιστορία Εθνών και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να την αφήσουμε να χαρακτηρίζει άτομα.
Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει στον διαχωρισμό ατόμων από τους υπόλοιπους και τελικά στον εθνικισμό και τον ρατσισμό.

Ναι, μεν, να δίνουμε στους αυριανούς πολίτες την ιστορική μνήμη που θα τους επιτρέπει να αναγνωρίζουν προβληματικές καταστάσεις, αλλά από την άλλη, πρέπει να τους μάθουμε ότι αυτή η ιστορική μνήμη δεν μπορεί, και δεν πρέπει να τους περιορίζει για το ποιοι θα είναι οι φίλοι και συνοδοιπόροι τους στο μέλλον.
Και αυτό αφορά και το εθνικό, αλλά και το προσωπικό επίπεδο.

http://www.eyedoll.gr