Ο πολιτικός του λόγος περιορίστηκε στο παρωχημένο πλέον δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, το οποίο αποτελεί θέμα συζήτησης μόνο μεταξύ των συνιστωσών του κόμματός του. Έφτασε σε σημείο μάλιστα, αφού πρώτα είχε αμφισβητήσει την ύπαρξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, να επικρίνει τη διανομή του, αγνοώντας ότι πρόκειται για μια πρώτη έμπρακτη και χειροπιαστή απόδειξη ότι θυσίες του ελληνικού λαού αναγνωρίζονται από την κυβέρνηση Σαμαρά. Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα των πολιτών της Ηπείρου κρίνεται μετεξεταστέος, τόσο αυτός όσο και οι υποψήφιοί του. Εκτός από μια απλή αναφορά σε αυτά με το γνωστό λαϊκίστικο ύφος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρότεινε καμία λύση, αλλά αρκέστηκε να «συγκινήσει» με «επίκαιρα» συνθήματα όπως αυτό της «αλλαγής» εμπλουτισμένα με ολίγη από Τσάβεζ.
Όπως ήταν φυσικό τόσο η ηχηρή απουσία της νεολαίας όσο και της κοινωνίας στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και θα είναι ένα κόμμα του 4% για τα Γιάννινα και την Ήπειρο, την ώρα που η χώρα με την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης.
Υ.Γ Έχουμε την βεβαιότητα ότι η επόμενη θρησκευτική επίκληση για τον κ. Τσίπρα θα είναι: «ο Θεός βοηθός».