«Ανοησίες..., για τους εκδότες. Ίσως και για κάποιους ποιητές..» σχολιάζει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για γιορτές όπως είναι η Παγκόσμια Ημέρα ποίησης. Χτες, Πέμπτη 20 Μαρτίου, ο Έλληνας ποιητής συμπλήρωσε το 83ο έτος της ηλικίας του, αλλά όπως είπε δεν συνηθίζει να γιορτάζει τα γενέθλιά του: «Η μητέρα μου δεν ήθελε να μού γιορτάζει τα γενέθλια όταν ήμουν παιδί... Πίστευε πως τα γενέθλια μας φέρνουν πιο κοντά στον θάνατο. Μας χτυπούν το καμπανάκι... Ε, έτσι έμαθα κι εγώ να μην τα γιορτάζω».
Καταβεβλημένος από την πρόσφατη, νέα περιπέτεια της υγείας του, παραμένει πάντα στο ισόγειο διαμέρισμά του στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης. Ο Καβάφης κι ο Τσισάνης κοσμούν σε κάδρα στον τοίχο πάνω από το γραφείο του. Εδώ και χρόνια έχει σταματήσει να γράφει ποίηση. Πιστεύει ότι είναι νεανικό φαινόμενο η ποίηση; Παύει η δυνατότητα «ποιητικής παραγωγής» με την πάροδο των χρόνων;
«Έχετε δίκαιο. Υπάρχει αναλογία της (ερωτικής) ποίησης με το βίωμα. Γράφεις με το βίωμα, όχι με τις αναμνήσεις του. Αλλά, ο Καβάφης έλεγε πως η ποίηση είναι καρπός γεροντικός...» απάντησε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Για τον ίδιο η ποίηση είναι ένα μυστήριο και δηλώνει ανίκανος να διεισδύσει σε αυτό: «Είναι απίθανο μυστήριο αυτό της ποίησης... Εμένα, πάντα μου άρεσαν, μου αρέσουν πολύ οι λέξεις... Δεν μπορώ όμως να διεισδύσω σ' αυτό το μυστήριο που λέγεται ποίηση... Μπορεί όμως η ποίηση ('δεν ξέρω εγώ από καθεστώτα- που λέει ο Αναγνωστάκης') να αναστείλει πολέμους, να δώσει λύση σ΄ αυτή την κρίση που βιώνουμε; Δεν νομίζω...» είπε.
Η ποίηση είναι στους δρόμους γράφει σ' έναν τοίχο... Συμφωνείτε;
«Σ' έναν άλλο τοίχο γράφει τον δικό μου στίχο ("Τα πρόβατα απήργησαν/ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής"), δεν το έσβησαν ακόμη... Μπορεί όμως και να είναι στον δρόμο. Να έχουν δίκαιο. Εγώ όμως βρίσκομαι εδώ μέσα...»
Ελπίζει να αναρρώσει σύντομα. Να βγει. «Και μόλις τα καταφέρω, μού ετοιμάζουν ήδη μια διάλεξη για το έργο του Τσιτσάνη. Και θα ακολουθήσει μια συναυλία με την "Παρέα του Τσιτσάνη" (το μουσικό συγκρότημα που ίδρυσε από το 1998 με το Νίκο Στρουθόπουλο».
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)» διακρίνεται για το καβαφικό ύφος της, ενώ στις επόμενες εμφανίσεις του εκφράζεται καθαρά το κυρίαρχο θέμα της ποίησής του, η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση και το ερωτικό πάθος που οδηγεί στην ταπείνωση και στη μοναξιά[4]. Κατά καιρούς κυνηγήθηκε πολύ από το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, όπως για παράδειγμα, κόντεψε να συλληφθεί από την χούντα λόγω της άρνησης του να παραλάβει σχετικό βραβείο για ένα πεζό του έργο τον "Χιλιαστή". Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του "Εναντίον" από το 1979 όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι.» Τον Ιούνιο του 2011 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο τμήμα Φιλολογίας.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ