Αυτό γράφει στο αγγλόφωνο αντι-ρωσικό σάιτ The Moscow Times, ο δημοσιογράφος Βικτόρ Νταβίντοφ, ο οποίος ζει στη Μόσχα. Και συνεχίζει:
Αχυράνθρωποι«Ο Πούτιν έδωσε άσυλο στον Γιανουκόβιτς, ο οποίος ισχυρίζεται ότι παραμένει πρόεδρος της Ουκρανίας και χαρακτήρισε τις αποφάσεις του νέου ουκρανικού κοινοβουλίου παράνομες.
Ωστόσο για να δικαιολογήσει το δικό του Anschluss και να του προσδώσει νομικό μανδύα, ο Πούτιν, ετοίμασε στη Δούμα ένα σχέδιο νόμου σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται στο Κρεμλίνο να εισβάλει σε οποιοδήποτε έδαφος, αν οι ηγέτες αυτού του εδάφους του το ζητήσουν. Ας μην αναφέρουμε τι σημαίνει ηγέτες, σε αυτή την περίπτωση. Ο Σεργκέι Ακσιόνοφ, επικεφαλής του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία στην Κριμαία και τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση με τη βοήθεια του ρωσικού στρατού, πήρε μόνο 4% στις εκλογές.
Η Δύση και ο ΧίτλερΤο χειρότερο απ'όλα, απέναντι στην εισβολή στην Ουκρανία, είναι ότι οι ηγέτες της Δύσης βρίσκονται στην ίδια θέση όπως συνέβαινε και το 1930, με τον Χίτλερ. Σύμφωνα με τη Συμφωνία της Βουδαπέστης του 1994, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία είναι υποχρεωμένες να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Ωστόσο, παρά τις απειλές και τις σκληρές προειδοποιήσεις του Μπαράκ Ομπάμα και των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα μπορούσαν να κάνουν οι δυτικοί εναντίον του Πούτιν. Κάθε δράση -όπως θαλάσσιος αποκλεισμός της Κριμαίας- θα έφερναν τις στρατιωτικές μονάδες του ΝΑΤΟ, σε άμεσο πόλεμο με τον ρωσικό στρατό.
Ο Πούτιν και ο πιθανός εμφύλιος στην ΚριμαίαΤο μέλλον μιας «ρωσικής Κριμαίας» αποτελεί επίσης έναν εφιάλτη για όλους. Το Κίεβο στηρίζεται στην οικονομία της χερσονήσου, ηλεκτρισμός, νερό και τουρισμός είναι τα δυνατά όπλα της Κριμαίας.
Το χειρότερο θα ήταν να ξεκινήσει εμφύλιος πόλεμος στην Κριμαία. Ο Βιτάλι Πορτνίκοφ, ειδικός στα θέματα της Ουκρανίας έγραψε στο μπλογκ του Grani.ru:
«Στην Κριμαία ζουν πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως ρωσικής συνείδησης και σίγουρα δεν βλέπουν με καλό μάτι μια τοπική κυβερνηση που θα επιβληθεί άνωθεν
Πρόκειται για δεκάδες εκατοντάδες άτομα, όπως οι Τάταροι της Κριμαίας, 250.000 πληθυσμός, οι οποίοι είναι οργανωμένοι, ενωμένοι και έχουν ακόμη και το δικό τους εθνικό κοινοβούλιο το Mejlis. Ο Μουσταφά Ντζεμίλεφ, πρώην επικεφαλής του Mejlis, αρνήθηκε κάθε συνομιλία με το καθεστώς που επέβαλαν οι Ρώσοι στην Κριμαία και έγραψε στην in Liga.novosti:
«Οι Mejlis θα πολεμήσουν. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πολεμήσουμε με τα σώματά μας τους εισβολείς. Μονάδες Τατάρων της Κριμαίας, ετοιμοπόλεμοι, σχηματίζονται τώρα».
Λαμβάνοντας υπόψιν όλες αυτές τις παραμέτρους γίνεται φανερό ότι αν ο Πούτιν προτιμήσει τον πόλεμο, τότε η Ευρώπη θα έχει τον πόλεμο στα εδάφη της. Σ' αυτή την περίπτωση, θα χρειαστεί το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας για να δούμε τι θα συμβεί.
Εκδίκηση για την ΟυκρανίαΟ Αντρέι Ιλλιριόνοφ, πρώην οικονομικός σύμβουλος του Πούτιν, έγραψε στο LiveJournal ότι στόχος του Πούτιν είναι «να κάνει τα πάντα για να φέρει εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία».
Ο Ιλλιριόνοφ πιστεύει ότι αυτή η επικίνδυνη πολιτική βασίζεται στη δίψα του Πούτιν για εκδίκηση εναντίον των Ουκρανών «οι οποίοι τόλμησαν να ανατρέψουν έναν πρόεδρο που ήταν φιλικός απέναντί του, τον Γιανουκόβιτς, στέλνοντας το μήνυμα και σε άλλες πρώην σοβιετικές χώρες ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο με τους δικούς τους δικτάτορες».
Η Δύση δεν τιμώρησε καμία εισβολή του ΠούτινΦαίνεται ότι οι μόνοι που δεν διαβάζουν τα μαθήματα ιστορίας, είναι οι πολιτικοί της Δύσης. Για πάνω από 20 χρόνια, η Δύση δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την ρωσική κατοχή στην Μολδαβία, την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Για την εισβολή της στη Γεωργία, το 2008, η Ρωσία δεν τιμωρήθηκε. Αντίθετα, πήρε και βραβείο αφού έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Η αποτυχημένη πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, σήμερα, θυμίζει την αποτυχημένη πολιτική των δυτικών χωρών, απέναντι στην άνοδο του Χίτλερ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δυστυχώς, οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν για τις επιλογές των πολιτικών και των διπλωματών. Σήμερα είναι οι Ουκρανοί. Αύριο μπορεί να οι πολίτες των Βαλτικών Χωρών ή κάποιας άλλης πρώην σοβιετικής δημοκρατίας.
