Αναφέρεται μεταξύ άλλων στο άρθρο:
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, που συχνά τον συγκρίνουν με τον Ιταλό Μπέπε Γκρίλο, αρχηγός του κόμματος Το Ποτάμι, ξέρει ότι υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία για να σπάσει το πρόσωπο μιας πολιτικής τάξης που αποσυντίθεται.
Αυτό το ποτάμι θα μπορούσε να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του και να καταστρέψει τα παραδοσιακά ελληνικά κόμματα στις επόμενες ευρωεκλογές του Μαΐου, οι οποίες φαίνονται ευνοϊκές σε νέες εκλογικές απόπειρες.
Αυτό το νέο κόμμα ενσαρκώνει, ούτως ή άλλως, την ελπίδα για μια αναγέννηση της ελληνικής πολιτικής τάξης η οποία θεωρείται υπεύθυνη για αυτά τα σαράντα χρόνια δημοσιονομικής ασωτίας που οδήγησε τη χώρα σε αποδιοργάνωση.
Για τους επικριτές του, ο σχηματισμός αυτός αποτελεί περισσότερο μια ψευτο-απειλή που δημιούργησαν τα μεγάλα μίντια. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, Σταύρος Θεοδωράκης έκανε τον κόσμο να μιλάει γι 'αυτόν.
Αυτός ο δημοσιογράφος 51 χρονών, αστέρι της ιδιωτικής τηλεόρασης, αποφάσισε στις αρχές Μαρτίου να ξεκινήσει ένα κίνημα, το Ποτάμι. Στόχος του είναι να συναντηθεί με τους πολίτες για να συλλέξει τα παράπονά τους.
«Είναι λίγο σαν αυτό που έκανα στην εκπομπή μου, αλλά αυτή τη φορά δεν επαφίεμαι απλά στο να παρατηρώ, αντιδρώ», εξηγεί ο αστέρας της μικρής οθόνης, πριν κάτσει στο ολοκαίνουργιο γραφείο του, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας.
Φορώντας τζιν, αθλητικά παπούτσια, και μεταφέροντας ένα σακίδιο στις περιοδείες του σε όλη τη χώρα, μένει πολύ προσεκτικός στις δηλώσεις του. "Δεν είμαι ο Μεσσίας και δεν έχω όλα τα κλειδιά για να βγάλω τη χώρα από την κρίση. Έχω την αίσθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει και θέλω κυρίως να φέρω μια συνολική ρήξη με τη σημερινή πολιτική τάξη, αμετάβλητη εδώ και πενήντα χρόνια.
Όπου και να πάω, σε πόλεις και χωριά, μου ζητούν αυτή την αλλαγή!" αναφέρει. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που προσπαθεί να κάνει με το φιλοευρωπαϊκό κόμμα του υπέρ των ριζικών μεταρρυθμίσεων.
Αν και δεν ανοίγεται πολύ αναφορικά με τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, δίνει έμφαση στον διαχωρισμό της δικέφαλης δύναμης Εκκλησίας-Πολιτείας, στο τέλος του νεποτισμού, της διαφθοράς, και στην εγκαθίδρυση ενός αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού.
«Είναι ντροπιαστικό για τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αναφέρει, να περιμένουν διαταγές από το εξωτερικό, τους δημόσιους πιστωτές μας να κάνουν βασικές μεταρρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα, τη δημιουργία ενός κτηματολογίου ή τη σωστή συνεισφορά στη φορολογία! Θα μπορούσαμε να τα είχαμε κάνει χωρίς να μας τα υπαγορεύουν.»
Ο Σταύρος Θεοδωράκης περιβάλλεται από άλλους δημοσιογράφους, δημοσίους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς, όλους τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών, αλλά που ποτέ δεν έχουν εμπλακεί πολιτικά. Για να τους βοηθήσουν, δεκάδες νεαροί εθελοντές αναλαμβάνουν δράση. «Ορισμένοι υποστηρίζουν, άλλοι παραιτούνται, το καταλαβαίνω», τόνισε.
Με αέρα άνετο, ειρωνικό χαμόγελο και πονηρό βλέμμα, δεν θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη. Παραδέχεται ότι «ακόμη και το όνομα που δίνεται στο κίνημα, το Ποτάμι, είναι στρατηγικό, σε μια εποχή που οι Έλληνες δεν θέλουν πια να ακούν για κόμματα, συνασπισμούς, ούτε για πολιτική ένωση."
Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Μόλις ένα μήνα μετά τη δημιουργία του, το νέο κόμμα ανέβηκε στην τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις, με ποσοστό 18% υπέρ. Συχνά τον συγκρίνουν με τον Ιταλό Μπέπε Γκρίλο, ο Σταύρος Θεοδωράκης, αρχηγός του κόμματος Το Ποτάμι, ξέρει ότι υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία για να σπάσει το πρόσωπο μιας πολιτικής τάξης που αποσυντίθεται.
Αλλά η «συνταγή δεν δουλεύει πάντα," ειδικά αν ανακυκλώνει παλιούς “υποστηρικτές των καταστημάτων”, αναφέρει ο Ηλίας Νικολακόπουλος. Ο πολιτικός αναλυτής θυμίζει πως «η κεντροαριστερά ενώθηκε για τις ευρωεκλογές σε μια συγκεκριμένη λίστα που ονομάζεται Ελιά, που ξεκίνησε καλά στη δημόσια γνώμη, μέχρι να ενταχθεί το ΠΑΣΟΚ στο κίνημα. Έπειτα η Ελιά βούτηξε στις δημοσκοπήσεις, τονίζοντας τη δυσπιστία απέναντι στα παραδοσιακά πολιτικά κινήματα. " Ενώ πολλοί ειδικοί αμφιβάλουν ότι αυτό το ποτάμι θα είναι αειφόρο, όλοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα ζει την αρχή μιας ριζικής αλλαγής στην πολιτική της τάξη.