Επαναφορά του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα προμνημονιακά επίπεδα για όλους, υποσχέθηκε την Τετάρτη ο Γ. Μηλιός, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή του ertopen, επικαλέστηκε μάλιστα την ιδιότητά του ως υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής του κόμματος.
Με την δέσμευσή του αυτή ο κ. Μηλιός διαφοροποιήθηκε από τον Γ. Σταθάκη, ο οποίος προ μερικών ημερών είχε διευκρινίσει ότι η αποκατάσταση θα αφορά μόνον όσους προσλήφθηκαν την τελευταία διετία.
Την ίδια ώρα, ο κ. Μηλιός σε άρθρο του στο neweurope παρουσιάζει μία νέα προσέγγιση στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα του χρέους.
«Η νομισματική πτυχή της Ζώνης του Ευρώ είναι μοναδική. Δεν υπάρχει καμία σταθερή και ομοιόμορφη οικονομική αρχή πίσω από την ΕΚΤ. Η τελευταία, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στο ρόλο της ως δανειστής έσχατης ανάγκης και κατόπιν ως ειδικός διαπραγματευτής», σημειώνει στο άρθρο του ο κ. Μηλιός.
«Η διαγαφή του χρέους είναι ανέφικτη σε όλη την ευρωζώνη»
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει επίσης ότι «αυτό που είναι κατάλληλο για Ελλάδα και άλλες μικρές υπερχρεωμένες οικονομίες στην Ζώνη του Ευρώ, μπορεί να μην είναι κατάλληλο για τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες. Με άλλα λόγια, η διαγραφή του χρέους σε όλη την Ζώνη του Ευρώ είναι μάλλον ανέφικτη, δεδομένου του συνολικού μεγέθους του δημόσιου χρέους στη Ζώνη του Ευρώ (€ 9.200 δισεκατομμύρια)».
«Ωστόσο, μια εναλλακτική προοδευτική προσέγγιση είναι δυνατή», συνεχίζει ο κ. Μηλιός και εξηγεί: «να αποκτήσει η ΕΚΤ ένα σημαντικό μέρος των εκκρεμών δημοσίων χρεών των χωρών της Ζώνης του Ευρώ (σε τιμές αγοράς) και να τα μετατρέψει σε χρεόγραφα μηδενικού επιτοκίου. Αυτά θα εμφανίζονται ως στοιχεία ενεργητικού στον ισολογισμό της, ενώ θα υπάρξει ανάλογη αύξηση της νομισματικής βάσης στην πλευρά του παθητικού. Τα χρέη δεν θα διαγραφούν. Τα κράτη θα συμφωνήσουν να τα εξαγοράσουν στο απώτερο μέλλον. Δηλαδή, ας υποθέσουμε ότι η ΕΚΤ αγοράζει σε τιμές αγοράς το Ιταλικό δημόσιο χρέος σε ποσοστό 100% του ΑΕΠ της χώρας και μεταφέρει την ονομαστική του αξία 7 δεκαετίες αργότερα (με προεξοφλητικό επιτόκιο 1%). Υπολογίζοντας μία μέση ετήσια ονομαστική αύξηση της τάξης του 3%, σε 70 χρόνια, όταν η Ιταλία επαναγοράσει το χρέος από την ΕΚΤ, η ονομαστική του αξία θα αντιστοιχεί περίπου στο 25% του μελλοντικού ΑΕΠ. Αυτό θα ήταν διαχειρίσιμο . Ένα τέτοιο μοντέλο μη συμβατικής νομισματικής παρέμβασης, θα επιτρέψει στις προοδευτικές κυβερνήσεις της Ζώνης του Ευρώ να αποκτήσουν τις αναγκαίες συνθήκες για την ανάπτυξη πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας για το συμφέρον των εργαζόμενων τάξεων και την κοινωνική πλειοψηφία, και να αντικαταστήσει την νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ένα πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης».