Από τον Σταμάτη Ζαχαρό
Ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε χθες το Αναπτυξιακό Σχέδιο 2015-2020 αλλά ταυτόχρονα επιχείρησε να δώσει στους πολίτες αυτό που αναζητούσαν από την αρχή της κρίσης. Ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα κινηθεί η Κυβέρνηση και θα αιτιολογεί εν μέρει και τις σκληρές θυσίες. Με τον τρόπο αυτό έθεσε επί τάπητος και το διακύβευμα της Κυριακάτικης κάλπης απευθυνόμενος πρωτίστως σε όσους έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος της ύφεσης και που αποτελούν την παραδοσιακή δεξαμενή των υποστηρικτών του.
Πολλά από όσα είπε, άλλωστε, αποτελούν εδώ και καιρό πάγια αιτήματα όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά και της αγοράς και των επιχειρήσεων. Ο οδικός χάρτης που οραματίζεται ο Πρωθυπουργός περνά μέσα από συγκεκριμένες επιλογές οι οποίες αφορούν στους μεγάλους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας που απασχολούν εκατομμύρια εργαζόμενους και προφανώς θα κληθούν να σηκώσουν και το βάρος της ανάκαμψης. Ακόμη και αν δεν υποσχέθηκε κάτι – αποφεύγοντας ορθώς την παροχολογία – έδειξε ότι αφουγκράζεται τις ανάγκες και έσπευσε να τις ενσωματώσει στο σχεδιασμό του.
Η πρόταση του για σταδιακή μείωση της φορολογίας ήταν μια εξαγγελία που περίμενε η κοινωνία και σίγουρα το συντηρητικό ακροατήριο. Μικρομεσαίοι και μικροϊδιοκτήτες βλέπουν σαστισμένοι για χρόνια τους φόρους να συσσωρεύονται από τις επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής και την αξιωματική αντιπολίτευση να κάνει λόγο για αύξηση της φορολογίας του μεγάλου πλούτου και των συντελεστών των επιχειρήσεων! Ο Σαμαράς διαχωρίζει τώρα την επιλογή του και θέτει με διλημματικό τρόπο το θέμα στους ψηφοφόρους. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η αναφορά του για βελτίωση της ρευστότητας. Άλλωστε λίγες ώρες νωρίτερα, Στουρνάρας και Χατζηδάκης είχαν εξαγγείλει την διάθεση 200 εκατ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση υφισταμένων δανείων μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και την παροχή ρευστότητας.
Παρά τη στόχευση στο κομμάτι αυτό της κοινωνίας που σήκωσε το βάρος της κρίσης, ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του επιχείρησε να εξηγήσει σε όλους τον τρόπο μέσω του οποίου θα φτάσουμε στον στόχο που ο ίδιος θέτει, αλλά και να τον ποσοτικοποιήσει. Για να επιστρέψει η οικονομία στα επίπεδα προ κρίσης, η οικονομία θα πρέπει να ανακτήσει 50 δισεκατομμύρια ευρώ που θα προέλθουν κυρίως από 6 κλάδους της οικονομίας και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν 770 χιλιάδες θέσεις εργασίας εντός της επόμενης επταετίας.
Ουσιαστικά ο Αντώνης Σαμαράς προσπάθησε να θέσει ένα ορόσημο, ένα σημείο καμπής στις πολιτικές που ακολουθεί. Διαβεβαίωσε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, έκανε αναφορά στον κατώτατο μισθό και εμφάνισε μια εικόνα ανάπτυξης βασισμένη σε αριθμούς κατά τα πρότυπα των δύο Ζαππείων. Η επιλογή του να μην συνυπολογίσει τα μεγέθη από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου (παρά την εκτενέστατη αναφορά) ήταν μια στρατηγική κίνηση που μάλλον προσέδωσε ρεαλισμό στο σχέδιο του, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί τελικά.
Ο χρόνος και μόνο που επέλεξε Ο Πρωθυπουργός για να ανακοινώσει το σχεδιασμό του, έδωσε προφανώς έντονο προεκλογικό χαρακτήρα σε όσα είπε. Ο ίδιος έχει δώσει μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση, ασχέτως αν κανείς πιστεύει ότι μπορεί ή θα του επιτρέψουν οι συνθήκες να υλοποιήσει. Επιχειρεί επίσης με τον τρόπο αυτό να πιέσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος προτείνει ως λύση στο πρόβλημα της λιτότητας, μια διαφορετική διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, συνεχίζει να επιμένει στη συνταγή της σταθερότητας και της λελογισμένης πορείας. Μέχρι τώρα άλλωστε η επιλογή του δεν δείχνει να «κοστίζει» υπερβολικά στην Κυβέρνηση του. Η αντίληψη που για δεκαετίες είχαν οι πολιτικοί περί «πολιτικού κόστους» και «φθοράς εξουσίας» δείχνει να διαψεύδεται από τους πολίτες. Η αντίληψη αυτή είχε οδηγήσει τα κόμματα να εφαρμόζουν σχεδόν πάντα την ίδια πολιτική με γνώμονα την εξάλειψη του πολιτικού κόστους. Ο Πρωθυπουργός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έφτασε ως εδώ κάνοντας συγκεκριμένες επιλογές και τώρα δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να κάνει διαφορετικά παρά να τις υπερασπιστεί. Αν κάνει πίσω θα απογοητεύσει ακόμη και όσους μέχρι τώρα τον στήριξαν.
@StamatisSugar
Πηγή:www.capital.gr
Ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε χθες το Αναπτυξιακό Σχέδιο 2015-2020 αλλά ταυτόχρονα επιχείρησε να δώσει στους πολίτες αυτό που αναζητούσαν από την αρχή της κρίσης. Ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα κινηθεί η Κυβέρνηση και θα αιτιολογεί εν μέρει και τις σκληρές θυσίες. Με τον τρόπο αυτό έθεσε επί τάπητος και το διακύβευμα της Κυριακάτικης κάλπης απευθυνόμενος πρωτίστως σε όσους έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος της ύφεσης και που αποτελούν την παραδοσιακή δεξαμενή των υποστηρικτών του.
Πολλά από όσα είπε, άλλωστε, αποτελούν εδώ και καιρό πάγια αιτήματα όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά και της αγοράς και των επιχειρήσεων. Ο οδικός χάρτης που οραματίζεται ο Πρωθυπουργός περνά μέσα από συγκεκριμένες επιλογές οι οποίες αφορούν στους μεγάλους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας που απασχολούν εκατομμύρια εργαζόμενους και προφανώς θα κληθούν να σηκώσουν και το βάρος της ανάκαμψης. Ακόμη και αν δεν υποσχέθηκε κάτι – αποφεύγοντας ορθώς την παροχολογία – έδειξε ότι αφουγκράζεται τις ανάγκες και έσπευσε να τις ενσωματώσει στο σχεδιασμό του.
Η πρόταση του για σταδιακή μείωση της φορολογίας ήταν μια εξαγγελία που περίμενε η κοινωνία και σίγουρα το συντηρητικό ακροατήριο. Μικρομεσαίοι και μικροϊδιοκτήτες βλέπουν σαστισμένοι για χρόνια τους φόρους να συσσωρεύονται από τις επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής και την αξιωματική αντιπολίτευση να κάνει λόγο για αύξηση της φορολογίας του μεγάλου πλούτου και των συντελεστών των επιχειρήσεων! Ο Σαμαράς διαχωρίζει τώρα την επιλογή του και θέτει με διλημματικό τρόπο το θέμα στους ψηφοφόρους. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η αναφορά του για βελτίωση της ρευστότητας. Άλλωστε λίγες ώρες νωρίτερα, Στουρνάρας και Χατζηδάκης είχαν εξαγγείλει την διάθεση 200 εκατ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση υφισταμένων δανείων μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και την παροχή ρευστότητας.
Παρά τη στόχευση στο κομμάτι αυτό της κοινωνίας που σήκωσε το βάρος της κρίσης, ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του επιχείρησε να εξηγήσει σε όλους τον τρόπο μέσω του οποίου θα φτάσουμε στον στόχο που ο ίδιος θέτει, αλλά και να τον ποσοτικοποιήσει. Για να επιστρέψει η οικονομία στα επίπεδα προ κρίσης, η οικονομία θα πρέπει να ανακτήσει 50 δισεκατομμύρια ευρώ που θα προέλθουν κυρίως από 6 κλάδους της οικονομίας και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν 770 χιλιάδες θέσεις εργασίας εντός της επόμενης επταετίας.
Ουσιαστικά ο Αντώνης Σαμαράς προσπάθησε να θέσει ένα ορόσημο, ένα σημείο καμπής στις πολιτικές που ακολουθεί. Διαβεβαίωσε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, έκανε αναφορά στον κατώτατο μισθό και εμφάνισε μια εικόνα ανάπτυξης βασισμένη σε αριθμούς κατά τα πρότυπα των δύο Ζαππείων. Η επιλογή του να μην συνυπολογίσει τα μεγέθη από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου (παρά την εκτενέστατη αναφορά) ήταν μια στρατηγική κίνηση που μάλλον προσέδωσε ρεαλισμό στο σχέδιο του, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί τελικά.
Ο χρόνος και μόνο που επέλεξε Ο Πρωθυπουργός για να ανακοινώσει το σχεδιασμό του, έδωσε προφανώς έντονο προεκλογικό χαρακτήρα σε όσα είπε. Ο ίδιος έχει δώσει μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση, ασχέτως αν κανείς πιστεύει ότι μπορεί ή θα του επιτρέψουν οι συνθήκες να υλοποιήσει. Επιχειρεί επίσης με τον τρόπο αυτό να πιέσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος προτείνει ως λύση στο πρόβλημα της λιτότητας, μια διαφορετική διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, συνεχίζει να επιμένει στη συνταγή της σταθερότητας και της λελογισμένης πορείας. Μέχρι τώρα άλλωστε η επιλογή του δεν δείχνει να «κοστίζει» υπερβολικά στην Κυβέρνηση του. Η αντίληψη που για δεκαετίες είχαν οι πολιτικοί περί «πολιτικού κόστους» και «φθοράς εξουσίας» δείχνει να διαψεύδεται από τους πολίτες. Η αντίληψη αυτή είχε οδηγήσει τα κόμματα να εφαρμόζουν σχεδόν πάντα την ίδια πολιτική με γνώμονα την εξάλειψη του πολιτικού κόστους. Ο Πρωθυπουργός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έφτασε ως εδώ κάνοντας συγκεκριμένες επιλογές και τώρα δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να κάνει διαφορετικά παρά να τις υπερασπιστεί. Αν κάνει πίσω θα απογοητεύσει ακόμη και όσους μέχρι τώρα τον στήριξαν.
@StamatisSugar
Πηγή:www.capital.gr