Ο Βούλτεψης στα νιάτα του υπήρξε ελασίτης, και αυτό δεν είναι μυστικό. Το 1983 έγραψε ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο "Συναγωνιστής Ακέλας" (Ακέλας ήταν το ψευδώνυμό του στον ΕΛΑΣ) που περιγράφει την ζωή και την δράση του λίγο πριν τον πόλεμο του ΄40 και φυσικά στο αντάρτικο.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε κάποια αποσπάσματα από αυτά που έγραφε ο ίδιος ο Βούλτεψης στο εν λόγω έργο του.
Καταρχήν, αν και αριστερός, αναγνωρίζει ότι το ΟΧΙ ανήκει στον Ιωάννη Μεταξά.Λέει χαρακτηριστικά:
"Ας μην είμαστε μικρόψυχοι. Ύστερα από 43 χρόνια, ας ξαναδώσουμε στον Μεταξά αυτό που του ανήκει" (σελ.33)
Ο Βούλτεψης ποτέ δεν συμμετείχε στον πόλεμο του '40-41, όπως ψευδώς αναφέρεται, και δεν θα μπορούσε γιατί ήταν μόλις 17 ετών. Απλά στα πλαίσια της πολιτικής και οικονομικής επιστρατεύσεως της χώρας διατάχθηκε να παρουσιαστεί στην Περιφερειακή Υπηρεσία Αλληλεγγύης Μετώπου (ΠΥΑΜ), που ήταν μία υπηρεσία που ιδρύθηκε για να συγκεντρώνει και να στέλνει στο μέτωπο ότι πρόσφερε ο πληθυσμός. (σελ.35)
Τον Ιούλιο του 1943 έφυγε απ΄την Κεφαλλονιά και πέρασε στην δυτική Στερεά με σκοπό να ενταχθεί στοι αντάρτικο. Εκεί υπήρχαν τότε ένοπλες ομάδες τόσο του ΕΛΑΣ όσο και του ΕΔΕΣ. Επέλεξε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ διότι -όπως λέει- οι ελασίτες ήταν ξυπόλητοι, ενώ οι του ΕΔΕΣ ήταν μισθοφόροι (σελ.70).
Η εμπάθειά του για τον ΕΔΕΣ φαίνεται απ΄τον τρόπο που δικαιολογεί και τους αφοπλισμούς μικρών εδεσίτων τμημάτων απ΄τους ελασίτες:
"Γιατί τους αφοπλίζουμε; Μα είναι απλό. Οι Άγγλοι ρίχνουν σ'αυτούς όπλα, λίρες και ιματισμό, όσα θέλουν. Σε μας με το σταγονόμετρο (...) Ας ρίχνουν λοιπόν στους Ζερβικούς και μεις θα τα παίρνουμε" (σελ.81)
Ο Βούλτεψης εντάχθηκε στο 2/39 σύνταγμα του ΕΛΑΣ και ανέλαβε το δικαστικό γραφείο του συντάγματος (σελ.80), δηλαδή διετέλεσε στρατοδίκης του ΕΛΑΣ. Ο ίδιος φυσικά ισχυρίζεται ότι έσωσε πολλούς αθώους από θάνατο, αλλά με δεδομένα τα έργα και τις ημέρες των ελασίτικων στρατοδικείων, θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για τους ισχυρισμούς του.
Δεν παραλείπει πάντως να περιγράφει βασανιστήρια κρατουμένων από άλλους ελασίτες (σελ.94).
Αρκετά γρήγορα, πριν τον Σεπτέμβριο του '43, έγινε και μέλος του ΚΚΕ (σελ.117) και σαν φυσική συνέπεια διορίστηκε πολιτικός υπεύθυνος σε διμοιρία του λόχου μηχανημάτων του 2/39 (σελ.127)
Σε άλλο σημείο επιβεβαιώνει και αυτός ότι οι ελασίτες δεν σήκωναν το κεφάλι τους να κοιτάξουν γυναίκες, σε σημείο του να τους λένε τα κορίτσια: "Μα δεν είσαστε άντρες εσείς;" (σελ.149)
Τον Φεβρουάριο του 1944 τον έστειλαν στην σχολή εφέδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ στην Ρεντίνα (σελ.142), απ'όπου αποφοίτησε.
Οι περιγραφές των μαχών στις οποίες λέει ότι συμμετείχε δεν διαφέρουν απ΄τον κανόνα του μέσου βετεράνου ελασίτη. Δηλαδή υπερβολές και αναπόδεικτοι ισχυρισμοί για εντυπωσιακές νίκες εναντίον πολυπληθέστερων Γερμανών.
Σε μία μάχη ο Βούλτεψης λέει ότι 20 ελασίτες μετριότατης μαχιμότητας (ο ίδιος τους χαρακτηρίζει "μπουλούκι από είκοσι σκόρπιους") συγκρούστηκαν με ένα τάγμα 500 αντρών της Βέρμαχτ και του προκάλεσαν απώλειες 50 νεκρών και 70 τραυματιών (σελ.124)!!!
Σε άλλη μάχη λέει ότι οι Γερμανοί είχαν 93 νεκρούς και τραυματίες (σελ.134)!!!
Συμμετείχε και στην μάχη της Αμφιλοχίας τον Ιούλιο του 1944, για την οποία (αν και σε γενικές γραμμές αποφεύγει τις θριαμβολογίες άλλων αριστερών που μιλάνε για εκατοντάδες νεκρούς Γερμανούς) λέει ότι καλώς εξοντώθηκαν όλοι οι (Έλληνες) χωροφύλακες της πόλης μέχρι τον τελευταίο (σελ.190).
Μετά την Απελευθέρωση συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του Ζέρβα στην Ήπειρο. Συμμετείχε στην πολύνεκρη μάχη της Άρτας τον Δεκέμβριο του '44 μεταξύ ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ όπου και τραυματίστηκε ελαφρά (σελ.257).
istoriakatoxis.blogspot.gr/2014/06/blog-post_11.html
Ποιός ήταν ο Γιάννης Βούλτεψης
Ο Γιάννης Βούλτεψης, γεννήθηκε στο Αργοστόλι και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1940 και στη συνέχεια κατατάχθηκε στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Ακέλας». Συνελήφθη από τους Άγγλους και παρέμεινε κρατούμενος μέχρι το 1945. Το 1946 μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας συνελήφθη και πάλι για παράβαση περί του τύπου και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών με τριετή εκτοπισμό στη Μακρόνησο.
Μετά τη Βάρκιζα συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Άγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946 ως διευθυντής της εφημερίδας τού ΕΑΜ "Ελεύθερη Κεφαλλονιά" και καταδικάσθηκε για "αδικήματα Τύπου" σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση. Απολύθηκε στις 29 Μαΐου 1952 με βάση ένα νόμο που "ευεργετούσε" τον Τύπο και προσήλθε στο Στρατό ως "νεοσύλλεκτος". Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου "υπηρέτησε" ως "λοιπός οπλίτης" (χωρίς όπλο, αλλά με τις δέουσες... νυκτερινές ασκήσεις).
Συντάκτης της "Αυγής" από τον Μάρτιο του 1953, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύτηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό "για την πληρεστάτη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανταρτικού έργου".
Σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας έγραψε στα περιοδικά "Επίκαιρα" και "Αντί" και εργάσθηκε στις ημερήσιες εφημερίδες "Ελληνικόν Μέλλον", "Απογευματινή", "Ελεύθερος Τύπος" και "Μεσημβρινή". Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Έγραψε τα βιβλία: "Υπόθεση Μανώλη Γλέζου" (1960). "Η Μεγάλη Πορεία" (1961), "Υπόθεση Λαμπράκη" (1966), "Ο Ανατολικός Άνεμος" (Φεβρ. 1967), "Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας" (1976) "Συναγωνιστής Ακέλας" (1983), "Η Άγνωστη Τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη" (1984), "Η Αποκάλυψη του Φασισμού" ("Mussolini Socialfascista" του Τζιόρτζιο Μπόκκα και το "Το Δόγμα του Φασισμού" του Μπενίτο Μουσσολίνι) με εισαγωγή, σημειώσεις και κατατοπιστικά προσαρτήματα (1984), "Η Πολιτική Διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η Αντίσταση του Ανδρέα" (1985), "Πρόκληση" (1986).
Ο Γιάννης Βούλτεψης πέθανε στις 2 Ιανουαρίου του 2010 σε ηλικία 87 ετών.
http://www.protothema.gr/politics/article/253919/poios-htan-o-giannhs-voyltepshs/