Την πρόθεσή του να επαναφέρει το όνομα της Ν.Δ. και τον «δεξιό λόγο» στις ομιλίες του εκφράζει ο πρωθυπουργός, μετρώντας σοβαρά τις απώλειες της παράταξης από τα δεξιά στις τελευταίες εκλογές.
Τα μηνύματα που λαμβάνουν στο Μαξίμου και τη Συγγρού είναι ξεκάθαρα. Η νεοδημοκρατική βάση δεν επιθυμεί τη Νέα Ελλάδα ως κεντρικό κομματικό φορέα, αλλά ως συνισταμένη ενός ευρέος πολιτικού ρεύματος, το οποίο θα προκύψει από τις προσπάθειες εθνικής συνεννόησης του Αντ. Σαμαρά για την αποφυγή των εκλογών ή για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, με ενωμένη την «κεντροδεξιά πολυκατοικία».
«Η Νέα Ελλάδα, στην παρούσα φάση, θα πρέπει να είναι κάτι ανάλογο με το Κοινωνικό Κέντρο του Κ. Καραμανλή της περιόδου 1997-2004. Τότε η κοινωνία μπορούσε να αφομοιώσει το “ρεύμα” χωρίς να απαιτείται σύμπραξη κορυφής. Σήμερα χρειάζεται το δεύτερο για να συμβεί το πρώτο σε ένα εξαντλημένο από την οικονομική ανέχεια και την πολιτική ασάφεια εκλογικό σώμα», εξηγεί στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της πρότασης.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο πρωθυπουργός δεν ονομάτισε τη Νέα Δημοκρατία ούτε καν στην κεντρική του ομιλία στο Σύνταγμα. Ωστόσο συχνές ήταν οι αναδρομές του στη συμβολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την αποκατάσταση του πολιτεύματος και τη δημιουργία μιας σύγχρονης Ελλάδας. Οπως είναι σε θέση να γνωρίζουν τα «Π», ο κ. Σαμαράς κουβέντιασε απευθείας με πολλούς κομματικούς «πυρήνες» στο κέντρο και την περιφέρεια και εισέπραξε τη δυσαρέσκεια για την απάλειψη της Ν.Δ. από το λεξιλόγιό του. Ενας εκ των κορυφαίων παραγόντων της Ν.Δ. του είπε χαρακτηριστικά: «Πρόεδρε, στη Λάρισα το Αγροτικό Κόμμα και οι Κυνηγοί έλαβαν 3%. Είναι δικοί μας ψηφοφόροι, που έφυγαν γιατί δεν τους είπαμε μία φορά ότι είμαστε Νέα Δημοκρατία. Κι όλοι αυτοί επανεξέλεξαν τον συναινετικό Αγοραστό, ο οποίος όμως επαναλάμβανε συνεχώς ότι προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία».
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Σύμφωνα με το σχέδιο, ο Α. Σαμαράς τον Σεπτέμβριο από το βήμα της ΔΕΘ θα επιχειρήσει τη διεύρυνση προς τα αριστερά και τα δεξιά, ζητώντας από τους πολίτες συμμετοχή στο νέο εγχείρημα, που θα «εγκολπώνει» και δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. Ανάλογα με τον βαθμό εκπλήρωσης των μνημονιακών υποχρεώσεων και τις σχέσεις με την τρόικα, θα θέσει καθαρά το προγραμματικό πλαίσιο συνεννόησης με τα άλλα κόμματα, το οποίο θα εντάσσεται στις αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, όπως αυτές προσδιορίστηκαν στο 1ο Συνέδριο της Ν.Δ. στη Χαλκιδική, το 1979. Αλλωστε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι «ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός βρίσκεται μεταξύ του παραδοσιακού φιλελευθερισμού και του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Το εγχείρημα εγκυμονεί μεν σοβαρούς κινδύνους αναποτελεσματικότητας, όμως ο Α. Σαμαράς διαθέτει δύο βασικά πλεονεκτήματα: α) Την πρωτόγνωρη αντοχή της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και β) το πρωτογενές πλεόνασμα, που καταγράφεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες και συνεχώς αυξάνεται.
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Χρ. Λαζαρίδης, αποδεικνύει με αριθμούς το απαραίτητο της «δεξιάς στροφής». Κατά τις εκτιμήσεις του, προκύπτει ένα «κενό» 1.650.000 ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές, οι οποίοι έφυγαν από τη Ν.Δ. δυσφορώντας για την απουσία του «παραταξιακού λόγου» και δεν πήγαν πουθενά, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη Χρυσή Αυγή ούτε σε άλλα κόμματα. Απλά, λείπουν από το εκλογικό σώμα. Πλέον τούτων, υπάρχουν 400.000 Νεοδημοκράτες ψηφοφόροι των υπόλοιπων «ενοίκων» της «πολυκατοικίας» (Καμμένος, Καρατζαφέρης, Πολύδωρας κ.λπ.). Στην ουσία, πρόκειται για τους μισούς δεξιούς ψηφοφόρους που απομακρύνθηκαν από τη Ν.Δ. περιμένοντας να επιστρέψουν όταν επανέλθει ο «δεξιός λόγος». Τούτο εξάγεται ως συμπέρασμα από το ότι δεν ψήφισαν τον έτερο πόλο, τον ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντας το «μήνυμα» ότι μεγάλο μέρος αυτών θα γυρίσει όταν ακουστεί ξανά η φωνή της «λαϊκής Δεξιάς».
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν το εκλογικό αποτέλεσμα αναλυόταν στη Ν.Δ. σε μια-δυο συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων, ο Α. Σαμαράς ζήτησε πλήρη καταγραφή ανά περιφέρεια και δήμο της συμπεριφοράς των Νεοδημοκρατών ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν σε άλλο κόμμα. Κλιμάκια στελεχών περιοδεύουν στις νομαρχιακές οργανώσεις, συζητούν επισταμένα και ετοιμάζουν τις εκθέσεις τους έως τα τέλη του μήνα.
Τα μεγαλύτερα ζητήματα ανακύπτουν στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα, όπου οι κομματικοί απαιτούν επιστροφή της «γραμμής» στις παραδοσιακές ρίζες της Ν.Δ.
Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν στο Λεκανοπέδιο Αττικής, τα οποία αντιμετωπίζονται εν μέρει με την υπουργοποίηση βουλευτών της Α’ και Β’ Αθηνών. Υπέρμαχοι της συνεχούς κινητοποίησης του κομματικού μηχανισμού για την καταγραφή των προβλημάτων και την παράλληλη «ζύμωση» είναι ο Β. Μεϊμαράκης και ο Α. Παπαμιμίκος, που ούτως ή άλλως ευρίσκεται σε περιοδείες διαρκείας.
Σταυρόλεξο με Καραμανλή-Μητσοτάκη
Παρά τα όσα διακινούνται εκατέρωθεν, οι σχέσεις Σαμαρά - Καραμανλή είναι ιδιαίτερα ψυχρές. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν συνέβαλε καθόλου στον προεκλογικό αγώνα του Αντ. Σαμαρά, αφήνοντας να διαρρέει η δυσαρέσκειά του «για την εμμονή του Μαξίμου να αλλάξουν το όνομα της Ν.Δ. χωρίς να ρωτήσουν κανέναν». Ο πρωθυπουργός αμφιβάλλει έως σήμερα «για τις πραγματικές προθέσεις του Καραμανλή», θεωρώντας ότι ο προκάτοχός του «τον περιμένει στη γωνία», παρότι, ομολογουμένως σε διεθνές επίπεδο, η Ν.Δ. πέτυχε τη μεγαλύτερη «ανατροπή» της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου αποσοβώντας την τελευταία στιγμή την άτακτη χρεοκοπία.
Η «συγκόλληση» των δύο μερών θεωρείται αμφίβολη και για τούτο δεν ευθύνονται μόνον οι ίδιοι, αλλά και τα περιβάλλοντά τους. Από διαφορετική οπτική βλέπει τα πράγματα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πέραν του ενδιαφέροντός του για την Ντόρα Μπακογιάννη. Ο πρώην πρωθυπουργός υποστηρίζει θερμά «τη σημαία της Ν.Δ.», θεωρεί όμως ότι οποιαδήποτε προσπάθεια κι αν γίνει από τον κ. Σαμαρά δεν θα έχει αποτέλεσμα, καθώς το κόμμα «αποψιλώθηκε» από στελεχικό δυναμικό. Στις όποιες επαφές με το Μαξίμου (αναθερμάνθηκαν εσχάτως), στέκεται στην ανάγκη της περιφερειακής οργάνωσης της Ν.Δ., που έχει εγκαταλειφθεί πλήρως από την τελευταία κυβερνητική θητεία Καραμανλή, 2007-2009.
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ