Δύο τελικοί, έξι μουντιαλικές αναμετρήσεις, αιώνια έχθρα!

Δύο τελικοί Παγκοσμίου Κυπέλλου και μια… έχθρα που κρατάει χρόνια συνοδεύουν τις προηγούμενες έξι μουντιαλικές αναμετρήσεις Αργεντινής και (Δυτικής) Γερμανίας, οι οποίες συνθέτουν το ζευγάρι του φετινού τελικού

1958: Το… πρώτο αίμα

Στις 8 Ιουνίου 1958, στο Μάλμε της Σουηδίας, αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο η Αργεντινή με τη Δυτική Γερμανία. Τα «πάντσερ» είχαν κατακτήσει το τρόπαιο, τέσσερα χρόνια πριν, στην Ελβετία αλλά έκτοτε είχαν αλλάξει πολλά και αποκλείστηκαν στους «4» από τη διοργανώτρια Σουηδία, τη στιγμή που η Αργεντινή είχε αποκλειστεί από τον όμιλο κιόλας. Το πρώτο της ματς ήταν ενάντια στους Δυτικογερμανούς που νίκησαν άνετα με 3-1 με τα γκολ των Ραν (32’ και 79’) και Σέελερ (42’), είχε ανοίξει το σκορ για τους Λατίνους ο Κορμπάτα. Τίποτα δεν θύμιζε την ομάδα που ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το Copa America, στην επιστροφή στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άϊρες εκτυλίχθηκε… λαϊκό δικαστήριο.

1966: Με… έγγραφη επίπληξη

Στις 16 Ιουλίου 1966 στο «Βίλα Παρκ» του Μπέρμιγχαμ αναμετρήθηκαν ξανά στο πλαίσιο ομίλου οι δύο ομάδες, με το τελικό 0-0 τελικά να τις… βολεύει αφού και οι δύο τελικά προκρίθηκαν στον επόμενο γύρο. Ωστόσο η FIFA τιμώρησε με έγγραφη επίπληξη την Αργεντινή για το αντιαθλητικό παιχνίδι των ποδοσφαιριστών της στο εν λόγω ματς, ειδικά μετά την αποβολή του Ράφαελ Αλμπρεχτ. Αργότερα ο Γερμανός ρέφερι Ρούντολφ Κρίτλιν απέβαλε τον Αργεντινό Αντόνιο Ρατίν στον προημιτελικό με την Αγγλία, αυξάνοντας το… αντιγερμανικό μένος στη χώρα του ταγκό.

1986: «Μίλησε» η κλάση

Δύο διαφορετικές σχολές συναντήθηκαν στον τελικό του 13ου Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό, στις 29 Ιουνίου 1986 στο αχανές «Αζτέκα», παρουσία 114.600 θεατών. Χωρίς να προβάλει ως φαβορί πριν την έναρξη του τουρνουά, αν και φιναλίστ του τελικού του ’82, η Δυτική Γερμανία διέθετε τους παίκτες αλλά και τη νοοτροπία προσέγγισης που χρειάζονται οι μεγάλες διοργανώσεις (Μπρέμε, Ματέους, Μάγκατ, Ρουμενίγκε, Φέλερ, Αλοφς και Μπέρτχολντ). Απέναντί της βρέθηκε η Αργεντινή του Κάρλος Μπιλάρδο και του παγκόσμιας κλάσης ηγέτη Μαραντόνα, περιστοιχισμένου από δύο πολύ σπουδαίους ποδοσφαιριστές (Βαλδάνο, Ρουτζιέρι), συν πως όλοι οι άλλοι παίκτες της βρέθηκαν στο… απόγειο της φόρμας τους εκείνη την εποχή. Στο 22’ ο Μπράουν με κεφαλιά ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Μπουρουσάγα άνοιξε το σκορ, στο 55’ ο Βαλντάνο έκανε το 2-0 αλλά… ποτέ μη λες ποτέ όμως όταν αντίπαλοι είναι οι Γερμανοί. Στο 73’ ο Ρουμενίγκε και στο 82’ ο Φέλερ έφεραν τα πάνω κάτω και ισοφάρισαν για την ομάδα του Φραντς Μπεκενμπάουερ. Εκεί ήταν όμως που… μίλησε ο Μαραντόνα: τη στιγμή που τα «πάντσερ» πίεζαν για το τρίτο γκολ, με μια φανταστική μπαλιά… σέρβιρε στον Μπουρουσάγα την ευκαιρία να νικήσει τον Σουμάχερ, έκανε το 3-2 και ολοκλήρωσε τον θρίαμβο της Αργεντινής.

1990: Από ένα πέναλτι

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 8 Ιουλίου 1990 στο «Ολίμπικο» της Ρώμης, ο τελικός έφερνε και πάλι αντίπαλους τους φιναλίστ του 1986. Ήταν, κατά γενική ομολογία, ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το θέαμα που προσέφεραν οι δύο ομάδες. Η Δυτική Γερμανία του Μπεκενμπάουερ ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και είχε προσφέρει συγκριτικά το καλύτερο θέαμα ενώ η Αργεντινή είχε φτάσει ως τον τελικό, χάρη στην εκπληκτική ικανότητα του Γκοϊκοετσέα να αποκρούει πέναλτι (με τη Γιουγκοσλαβία και την Ιταλία), τις εκλάμψεις του Μαραντόνα και τα γκολ του Κανίγια (κυρίως κόντρα στη Βραζιλία). (ΔΕ: Κάπου εδώ αρχίζει και του βγαίνει το ΣΥΡΙΖΑϊκό μένος εναντίον των Γερμανών του γνωστού ΣΥΡΙΖΑίου συγγραφέα...)Στο 68’ ο Πέδρο Νταμιάν Μονσόν έγινε ο πρώτος παίκτης που αποβλήθηκε σε τελικό, η Αργεντινή ζήτησε πέναλτι σε ανατροπή του Γκαμπριέλ Καλδερόν στο 75’, δεν δόθηκε από τον Μεξικανό ρέφερι Εδγάρδο Κοδεσάλ και εννέα λεπτά, σε ίδια φάση, καταλογίστηκε η εσχάτη των ποινών σε… φύσημα του Σενσίνι επάνω στον Φέλερ. Ο Αντρέας Μπρέμε ανέλαβε την ευθύνη και ο Γκοϊκοτσέα αυτή τη φορά νικήθηκε, η Αργεντινή τελείωσε το ματς με εννέα παίκτες μετά την αποβολή και του Ντεζότι και η Δυτική Γερμανία στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια για τρίτη φορά στην ιστορία της. Εξι χρόνια αργότερα, ο σκόρερ του τελικού θα παραδεχόταν σε συνέντευξή του ότι δεν έπρεπε να καταλογιστεί αυτό το πέναλτι…

2006: Στη... ρώσικη ρουλέτα

Στις 30 Ιουνίου 2006, στο «Ολίμπιασταντιον» του Βερολίνου, Αργεντινή και Γερμανία αναμετρήθηκαν στον προημιτελικό. Το γκολ του Ρομπέρτο Αγιάλα στο 49’ έδινε προβάδισμα στην «αλμπισελέτσε» όμως, όπως… πάντα, οι Γερμανοί έβαλαν γκολ στο τέλος, με τον Μίροσλαβ Κλόζε στο 80’. Εντέλει η Γερμανία προκρίθηκε χάρη στην ευστοχία της στα πέναλτι: οι Αγιάλα και Καμπιάσο δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων αφού νικήθηκαν από τον Γενς Λέμαν και τα «πάντσερ» προκρίθηκαν στα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκαν από τη μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία (στην παράταση).

2010: Γερμανικό... τανκ

Deja vu για τις δύο ομάδες στις 3 Ιουλίου 2010 στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής όπου... γκρεμίστηκε ο μύθος του προπονητή, πια, Ντιέγο Μαραντόνα και με την Αργεντινή να γνωρίζει μία από τις μεγαλύτερες ήττες της σε Παγκόσμιο Κύπελλο, γνωρίζοντας τη συντριβή με 4-0 από τους Γερμανούς. Ο Τόμας Μίλερ στο 3’, ο Μίροσλαβ Κλόζε στο 68’ και το ’89 (ανήμερα της συμπλήρωσης 100 συμμετοχών με τα «πάντσερ») και ο Φρίντριχ στο 74’ σμπαράλιασαν τα όνειρα των Αργεντινών που γνώρισαν την βαριά ήττα σε Μουντιάλ μετά το 4-0 από την Ολλανδία το 1974 ενώ το γκολ του Μίλερ ήταν το δεύτερο πιο γρήγορο τέρμα που δέχθηκε η Αργεντινή στην ιστορία του τουρνουά μετά από αυτό του Βορειοϊρλανδού Πίτερ ΜακΠάρλαντ (1958).

Ν. Μποζιονέλος
http://www.kingbet.net/category-eidiseis/article/47923/dyo-telikoi-exi-moyntialikes-anametriseis-aionia-ehthra