Αν είχε βρεθεί απολιθωμένη κοπριά από το άλογο του Βελουχιώτη ή ένα τρύπιο βρακί του Ζαχαριάδη, θα κάνανε τρία επιστημονικά συνέδρια, δυο κατασκηνώσεις της τζιβανάτης νεολαίας τους και σειρά άρθρων στην «Αυγή».
Πέρυσι, ο αδελφικός φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Γαρούφας, με ξενάγησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμφίπολη, εκεί που έπεσε πολεμώντας ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς όλων των εποχών, ο Βρασίδας. Αυτός ο Σπαρτιάτης, πρότυπο πολεμικού ηγήτορα, με μια φράση του, που καταγράφει ο Θουκυδίδης, συνόψισε το τι εστί στρατιωτική ηγεσία: «Τρία του καλώς πολεμείν. Το εθέλειν, το αισχύνεσθαι και το τοις άρχουσι πείθεσθαι». Σε ελεύθερη μετάφραση, «τρεις είναι οι αρετές του καλού πολεμιστή: η αποφασιστικότητα, το αίσθημα τιμής και η υπακοή στην ηγεσία». Πήγαμε στο Μουσείο κι εκεί είδα τον θώρακά του , που βρέθηκε στον τάφο του. Νίκησε στη μάχη κατά των Αθηναίων αλλά σκοτώθηκε έξω από τα τείχη, προκινδυνεύων ο ίδιος των ανδρών του. Αιώνιο παράδειγμα ηγεσίας και στα λόγια αλλά και στην ύστατη του πράξη.
Περπατήσαμε στον αρχαιολογικό χώρο νωρίς το πρωί, με την ομίχλη να μην έχει καλοδιαλυθεί και μου έδειξε, πριν φύγουμε, προς την κατεύθυνση όπου διενεργείται η ανασκαφή, που συγκλονίζει αυτές τις ημέρες την Ελλάδα και την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Δεν ξέρω αν είναι ο Αλέξανδρος ο νεκρός που φρουρούν άγρυπνα οι δυο σφίγγες, η Ρωξάνη κι ο γιος του, ο Αλέξανδρος Δ΄, ο Κάσσανδρος ή όποιος άλλος. Σίγουρα είναι κάτι μεγάλο κι απ’ ό,τι φαίνεται ασύλητο. Πεντακόσια μέτρα μαρμάρινο τείχος και δυο αγάλματα σφίγγες 5,20 μ. έκαστο, δεν τα φτιάχνεις για να θάψεις τον οινοχόο ή τον ιπποκόμο σου.
Αυτό που με θλίψη είδα, ήταν την χολερική και προκαταβολικά μίζερη αντίδραση μέρους της αριστεράς. Είδα πχ τον κακομοίρη τον Κυρίτση, αυτή την συμπαθή παλιμπαιδίζουσα γεροντική φιγούρα, με το σκουλαρικάκι του και τα μπλουζάκια των Ζαπατίστας, να επιδίδεται σε κλαψομουνίαση από τηλοψίας. Σέβομαι τους ηλικιωμένους και τους αγαπώ αλλά αν εμένα με δείτε να έχω καβατζάρει τα 60 και να ντύνομαι σαν δεκαεξάχρονος στα Εξάρχεια και να λέω τέτοιες μπούρδες, ρίχτε μου μια μπούφλα να συνέλθω. Αν είχε βρεθεί απολιθωμένη κοπριά από το άλογο του Βελουχιώτη ή ένα τρύπιο βρακί του Ζαχαριάδη, θα κάνανε τρία επιστημονικά συνέδρια, δυο κατασκηνώσεις της τζιβανάτης νεολαίας τους και σειρά άρθρων στην «Αυγή».
Έχω βέβαια την υποψία πως ο Αλέξης, άρτι αφιχθείς εκ του Αγίου Όρους, που θέλει να γίνει πρωθυπουργός και όχι ταβλαδόρος επαναστάτης στο «Φλοράλ» ή αναλυτής στην «Αυγή» για 1000 μερακλήδες αναγνώστες, θα ρίξει αργότερα, ως οφείλει, μια επίσκεψη στην ανασκαφή και θα μιλήσει για την τεράστια επιστημονική και εθνική σημασία της όποιας ανακάλυψης, οπότε θα πέσουν τ’ ανάσκελα οι ψιλοκομμισάριοι του. Είθε, τώρα που έχει και θεία φώτιση.
Είναι πολύ ενοχλητικό η γη των Ελλήνων να αναδύει από τα σπλάχνα της τεκμήρια που ενώνουν για πολλοστή φορά τον μύθο με την πραγματικότητα. Μύθος και πραγματικότητα τόσο αδιαίρετα μεταξύ τους και τόσο ενοχλητικά για τον άπατρι μηδενισμό μέρους της ημεδαπής αριστεράς.
Κι η Ρωξάνη με τον γιο του Αλέξανδρου να είναι, την ξέρετε την ιστορία. Τότε εκεί είναι θαμμένος ο αληθινός διάδοχος του μεγαλύτερου πολεμιστή όλων των εποχών κι η μητέρα του, κόρη ηγεμόνα του σημερινού Αφγανιστάν, που σύμφωνα με τον Αρριανό, ήταν η μία από τις δυο ωραιότερες γυναίκες της Ασίας. Η άλλη ήταν η γυναίκα του Δαρείου, την οποία αν και αιχμαλώτισε ο Αλέξανδρος, μαζί με την μητέρα του Πέρση βασιλιά και άλλα μέλη της οικογένειας του, την σεβάστηκε, αποδίδοντας τους βασιλικές τιμές.
Η ωραιότερη γυναίκα της Ασίας, που αγάπησε κι έκανε γυναίκα του ο μεγαλύτερος πολεμιστής κι ο γόνος του έρωτας τους θαμμένοι στην Αμφίπολη; Η ζωή πάντοτε κάνει καλύτερα σενάρια από το Χόλλυγουντ, δεν νομίζετε; Όποιος έχει διαβάσει όλο τον Αρριανό, το ξέρει. Εγώ το κάνω κατ’ έτος, μαζί με τον Θουκυδίδη και τον Ηρόδοτο και πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.
Αν οι αρχαιολόγοι στον ταφικό θάλαμο, που προστατεύεται από αυτό το μοναδικό τείχος με μισό χιλιόμετρο περίμετρο, βρουν τον ίδιο τον γιο του Φιλίππου, τον Έλληνα που έφτασε πολεμώντας καβαλάρης και χτίζοντας πόλεις ως την Ινδία και που η μνήμη του σώζεται σε παραδόσεις, από τα Βαλκάνια ως πέραν του Ινδού ποταμού, τότε η Αμφίπολη θα γίνει τόπος παγκόσμιου προσκυνήματος. Όποιος κι αν είναι ο ένοικος αυτού του πρωτοφανούς ελληνιστικού τάφου, έστω οποιοσδήποτε από τους επιγόνους, θα γίνει πόλος έλξης εκατομμυρίων τουριστών κι επιστημόνων. Αν όμως εκεί «κοιμάται» το σώμα της εκπληκτικότερης μορφής της παγκόσμιας Ιστορίας, τότε, η ανακάλυψη είναι ανυπολόγιστης παγκόσμιας επιστημονικής αξίας αλλά και εθνικά πολιτικής σημασίας. Αυτό που θα γίνει, ξεπερνάει την όποια φαντασία και σίγουρα, πέραν της αρχαιολογικής αξίας θα συμβάλλει, σε βάθος χρόνου, στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής αλλά και στην εθνική οικονομία.
Και βέβαια, μαζί με τον Κυρίτση, ήδη πενθούν οι σκοπιανοί σωβινιστές απατεώνες της Ιστορίας και της πολιτικής, που θα μείνουν με κάτι αγάλματα που στήνουν, που αν τα δεις, αυτά που στολίζουν την καφετέρια – πιτσαρία «Ίωνες» στην Βαρυμπόμπη, είναι πιο πιασάρικα και μπάνικα. Κι η γυναίκα του Αλέξανδρου να ναι, που πας κύριος και τη θάβεις τη κυρά σου και το γιο σου ή τον Χ επίγονο σου στην Αμφίπολη; Και το μαγαζί/κράτος των επιγόνων συνεργατών του Χίτλερ, τι θα γίνει; Είτε βρουν τον Αλέξανδρο στον τάφο, είτε οποιονδήποτε συγγενή ή επίγονο, προτείνω τα Σκόπια να μετονομαστούν σε Νίτσα. Από το Μακεδονίτσα…