Ο εμπνευστής-συντονιστής και αρχηγός της πρωτοβουλίας «Δημοκρατία πολιτών» Δημοσθένης Τάκος-Γάκος αξιώνει να είναι ο επόμενος ανώτατος άρχων της Ελλάδας. Τι και αν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπει πως τις υποψηφιότητες τις καθορίζουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων, ο ίδιος «τολμά» να αυτοπροτείνεται και με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Βουλής, Ευάγγελο Μεϊμαράκη, «παρακαλεί να συμπεριληφθεί στους καταλόγους των υποψήφιων Προέδρων της Δημοκρατίας». Να σημειωθεί πως αν και τους υποψηφίους τους προτείνουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες, ψήφοι υπέρ προσώπων που δεν έχουν προταθεί δεν θεωρούνται άκυρες, εκτός από την 6η ψηφοφορία που θεωρούνται έγκυρες μόνο οι ψήφοι μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων. Μάλιστα, στο αίτημα που απέστειλε ο κ. Δημοσθένης Τάκος-Γάκος προς τον Πρόεδρο της Βουλής, στις 19/9/2014, φροντίζει να γνωστοποιήσει πως εφόσον εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα θα αποδώσει δικαιοσύνη, πρόοδο και ευημερία στην «Ελλάδα της καρδιάς μας».
Ποιος είναι
Ο 58χρονος Θεσσαλονικιός που θέλει να «μετακομίσει» στο Προεδρικό Μέγαρο μετά τη λήξη της θητείας του Κάρολου Παπούλια έχει σπουδάσει Ηλεκτρολογία, Ψυχολογία και Θρησκεία (όπως αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα που συνοδεύει την επιστολή υποψηφιότητάς του). Είναι μέλος της Πανελλήνιας και Διεθνούς ομοσπονδίας Αντιστασιακών FIR και έχει τιμηθεί με αναμνηστικό μετάλλιο του Μακεδονικού Μετώπου 1916-1918. Πριν αυτοπροταθεί για το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε κάνει δύο –αποτυχημένες– προσπάθειες για να κερδίσει μια έδρα στο Κοινοβούλιο. Στις εθνικές εκλογές, το 2009 και το 2012, έθεσε υποψηφιότητα ως βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με τον ΛΑΟΣ, όμως, δεν κατάφερε να εκλεγεί σε καμία από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Επίσης, υπήρξε υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας τον Νοέμβριο του 2011, όμως ούτε κι εκεί κατάφερε να εκλεγεί. Ετσι, περίπου έναν χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2013, συγκρότησε τη δική του πολιτική κίνηση, την ονόμασε «Δημοκρατία πολιτών», αποφασίζοντας να θέσει και πάλι τον εαυτό του στην «εκλογική αρένα», αυτήν τη φορά για το ύπατο αξίωμα.