Ηγετική περπατησιά ανοίγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εισέλθει στην πλέον κρίσιμη περίοδο της θητείας της, κατά την οποία θα κριθεί εν πολλοίς τόσο η πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, με φόντο τη συζήτηση για το χρέος, όσο και η χρονική διάρκεια του βίου της.
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναπτύσσει αυτό το διάστημα όλο και πιο έντονη και πολυεπίπεδη κινητικότητα, γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, δεδομένης της παρούσας πολιτικής συγκυρίας. Εξάλλου, αν δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο δραστηριοποιείται ο κ. Μητσοτάκης, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πως, πέραν της υλοποίησης των υπουργικών του υποχρεώσεων, έχει ξεκάθαρο στόχο να αφήσει ισχυρό στίγμα στο πολιτικό σκηνικό (κυρίως της Κεντροδεξιάς), ενόψει των εξελίξεων.
Από τη μια, επιχειρεί να καθιερωθεί ακόμη περισσότερο στη συνείδηση του στελεχικού δυναμικού της Ν.Δ., αλλά και της κοινωνίας, ως η πλέον συνεπής μεταρρυθμιστική φωνή στους κόλπους της συγκυβέρνησης, ερχόμενος συχνά-πυκνά σε δημόσιες συγκρούσεις όχι μόνο με τα υπόλοιπα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά και με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, όσο το άρωμα των εκλογών γίνεται όλο και πιο έντονο στην ατμόσφαιρα, τόσο ο υπουργός βγάζει προς τα έξω ένα διαφορετικό πρόσωπο, απευθυνόμενος στο θυμικό της παραδοσιακής «γαλάζιας» βάσης, «γήπεδο» στο οποίο δεν είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο παρελθόν.
«Είναι φανερό πως όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, αλλά και στις αναπόφευκτες, απροσδιόριστες καταστάσεις που θα επιφέρει μια πιθανή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυριάκος κάνει τους σχεδιασμούς του για το μέλλον και της παράταξης και του ίδιου», λένε άνθρωποι που γνωρίζουν να ερμηνεύουν τις κινήσεις του υιού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. «Αλλωστε, οι συνεχώς αυξανόμενες κόντρες του είναι ένα εντελώς καινούργιο στοιχείο, που προσέθεσε εσχάτως στο πολιτικό του ρεπερτόριο», συμπληρώνουν οι εν λόγω κύκλοι.
ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΑ
Κεντρικός άξονας της δράσης του κ. Μητσοτάκη είναι φυσικά η διελκυστίνδα που έχει ξεκινήσει μεταξύ των κορυφαίων «γαλάζιων» της Β’ Αθήνας, όπου η μάχη για την εξασφάλιση μίας ακόμη κοινοβουλευτικής θητείας στις προσεχείς εκλογές αναμένεται σκληρή. Εξάλλου, όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν οι μυημένοι στα νεοδημοκρατικά μυστικά, το μπρα-ντε-φερ μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών (και μη) της Β’ Αθήνας για μία έδρα στην επόμενη Βουλή είναι ένα από τα βασικά στοιχεία των δυσλειτουργιών που παρατηρούνται στο πεδίο άσκησης της εξουσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι διαξιφισμοί ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αργύρη Ντινόπουλο για το «καυτό» θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο, που προκάλεσαν την άμεση παρέμβαση του Μεγάρου Μαξίμου. «Απαντες έχουν αντιληφθεί την αγωνία κάποιων να καλλιεργήσουν κοινωνικό προφίλ για να κερδίσουν την επανεκλογή τους. Ωστόσο, όταν κατέχεις κυβερνητικό πόστο, πρέπει να επιδεικνύεις μεγαλύτερη υπευθυνότητα», έλεγαν τότε κομματικοί παράγοντες που συνομιλούν τακτικά με τον κ. Μητσοτάκη.
Υπενθυμίζεται πως αντίστοιχες καταστάσεις είχαν δημιουργηθεί και μεταξύ των συγκάτοικων στο υπουργείο Ανάπτυξης, Νίκου Δένδια και Γεράσιμου Γιακουμάτου, μια και ο Κερκυραίος πολιτικός στις προσεχείς εθνικές κάλπες (όποτε κι αν στηθούν) θα δοκιμάσει πρώτη φορά την τύχη του στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. Φυσικά, στην περίπτωσή του ο ανταγωνισμός με τον κ. Μητσοτάκη δεν έχει μόνο τη διάσταση της διεκδίκησης μιας έδρας, αλλά έχει να κάνει και με το μέλλον της παράταξης, αφού είναι γνωστό πως αμφότεροι έχουν μπει στο κάδρο των στελεχών που θα διαδραματίσουν εξέχοντα ρόλο στα πράγματα της Κεντροδεξιάς. Αμφότεροι, δε, διεκδικούν τον ίδιο εσωκομματικό χώρο δράσης, που δεν είναι άλλος από τον λεγόμενο φιλελεύθερο πυρήνα (τον μεσαίο χώρο, όπως επικράτησε να λέγεται την εποχή της κυριαρχίας του Κώστα Καραμανλή) της Ν.Δ.
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Ωστόσο, μόνο απαρατήρητη δεν έχει περάσει η ξεκάθαρη επιθυμία του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης για την υιοθέτηση μιας επιχειρηματολογίας η οποία θα ακούγεται ευχάριστη ακόμη και στα αυτιά της παραδοσιακής κομματικής βάσης, που ταυτίζεται με τη λαϊκή Δεξιά. Παρά τις συνεχείς αντιπαραθέσεις που είχε στο παρελθόν με τη συγκεκριμένη τάση (ενδεικτικές οι ευθείες βολές του κατά του συνόλου σχεδόν των «γαλάζιων» συνδικαλιστών), από το καλοκαίρι και μετά -και χωρίς να παρεκκλίνει από την πάγια πολιτική του ρητορική- βγήκε μπροστά για να υπερασπίσει τον βασικό κυβερνητικό εταίρο, έναντι των προεκλογικού τύπου τοποθετήσεων του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τις δυσάρεστες πτυχές των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας. Αναλόγως δυναμικά απαντά τον τελευταίο καιρό και στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο στο πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό, όπως έγινε στην περίπτωση του Αλέξη Μητρόπουλου πριν από μερικές ημέρες. «Αυτές οι τοποθετήσεις ήταν μια έκπληξη για τον συνήθως μετριοπαθή Κυριάκο. Ομως έδειξε ότι μπορεί να συμβαδίσει με το κλίμα του “σκληρού ροκ” που επιβάλλουν οι καταστάσεις», σημειώνει έμπειρος «γαλάζιος» κοινοβουλευτικός, με διαχρονικούς πολιτικούς δεσμούς με την οικογένεια Μητσοτάκη.
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ
«Ο Κυριάκος είναι ο πιο συνεννοήσιμος από τους Μητσοτάκηδες», έλεγαν σε ανύποπτο χρόνο οι συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά για τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ακόμη και την περίοδο που εκείνος είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στο πρώτο κυβερνητικό σχήμα υπό τον σημερινό πρωθυπουργό. Αλλωστε, ουδείς παρέβλεψε πως στον πρώτο ανασχηματισμό στον οποίο προχώρησε ο κ. Σαμαράς έδωσε ουσιαστικά την ευκαιρία στον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει πράξη τα όσα υπογράμμιζε διαχρονικά περί εξυγίανσης του Δημοσίου. Παράλληλα, ο υπουργός τα τελευταία δύο χρόνια έχει πυκνώσει και τις επαφές του με τον Κώστα Καραμανλή και το περιβάλλον του, απλώνοντας με τον τρόπο αυτόν το δίκτυο των συνομιλητών του και στον στενό πυρήνα του πάντα δημοφιλούς στην κεντροδεξιά βάση πρώην πρωθυπουργού. Οσον αφορά τους εντός Κ.Ο. της Ν.Δ. συνομιλητές του, τα λέει συχνά με τους Χρίστο Δήμα, Μάξιμο Σενετάκη και Κώστα Καραγκούνη, ενώ διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας με τους υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Τουρισμού, Βασίλη Κικίλια και Ολγα Κεφαλογιάννη αντίστοιχα.
Του Θανάση Φουσκίδη - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ