Μετά την καταιγίδα του τελευταίου δωδεκαμήνου και τις ήδη δρομολογημένες... τεκτονικές αλλαγές στον κλάδο, κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας επικρατεί στο χώρο της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας.
Φυσικά, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούν τις εξελίξεις και οι πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες θα καταστούν ο μεγαλύτερος μέτοχος-επενδυτής του κλάδου.
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους η φετινή κατάσταση είναι καλύτερη σε σύγκριση τουλάχιστον με την απογοητευτική εικόνα του 2013.
Πρώτον, οι τιμές των ψαριών στις διεθνείς αγορές είναι ανεβασμένες κατά περίπου 8%-10% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.
Δεύτερον, οι τιμές των πρώτων υλών έχουν υποχωρήσει σημαντικά, παρά την όποια ανοδική τάση που εμφανίζουν το τελευταίο τρίμηνο-τετράμηνο.
Και τρίτον, το σύνολο των ελληνικών εταιρειών ενέτεινε τις προσπάθειές του για περιορισμό του κόστους και για ενίσχυση των ταμειακών του ροών.
Όσο δε για την απαγόρευση των ελληνικών εξαγωγών προς τη Ρωσία, αυτές -σε ότι αφορά τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειες- φαίνεται πως είχαν υποχωρήσει δραστικά πριν από την επιβολή των αντιποίνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη συγκεκριμένη χώρα.
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι πως οι προσδοκίες για την πορεία του κλάδου διαγράφονται θετικότερες για το 2015, κυρίως λόγω των εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στην Τουρκία, όπου σε αντίθεση με τα όσα λέγονταν περί δήθεν κυριαρχία της στη μεσογειακή ιχθυοκαλλιέργεια, όλοι τώρα παραδέχονται πως χάνει έδαφος... μέρα με την ημέρα.
Ενδεικτική είναι η δήλωση του Τούρκου παράγοντα της αγοράς Tolga Uruk στην κλαδική ιστοσελίδα Intrafish.com: «Η τουρκική παραγωγή υποχωρεί μέρα με την ημέρα και πρόκειται για μια τάση που επικρατεί κατά την τελευταία διετία.
Αυτό το χρόνο θα κλείσει γύρω στους 80.000 μετρικούς τόνους (εκτιμήσεις τρίτων αναλυτών είναι πως το 2012 είχε ξεπεράσει τους 100 χιλ. μετρικούς τόνους) και τον επόμενο χρόνο θα είναι πιθανόν η ίδια». Κάποιοι άλλοι όμως, πιθανολογούν και νέα υποχώρηση της τουρκικής παραγωγής μέσα στο 2015.
Η ουσία είναι πως οι μονάδες της γειτονικής χώρας επλήγησαν μετά τον τερματισμό της κρατικής ενίσχυσης που ελάμβαναν και τα οικονομικά προβλήματα των εταιρειών ώθησαν τις τουρκικές εταιρείες σε έναν πόλεμο τιμών μέσα στο 2014.
Σε αντίθεση με την Τουρκία, η ελληνική παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού κατά τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια φαίνεται να κυμαίνεται μεταξύ 115.000 και 120.000 μετρικούς τόνους (σε επίπεδα δηλαδή πολύ υψηλότερα από αυτά της Τουρκίας) και κάποιες εκτιμήσεις θέλουν την ελληνική παραγωγή του 2015 να κινείται στα ίδια επίπεδα με τα φετινά.
Η ουσία είναι πως κάτω από αυτές τις συνθήκες, υπάρχει η αισιοδοξία ότι οι τιμές των μεσογειακών ψαριών σε τσιπούρα και λαβράκι θα κινηθούν μάλλον ανοδικά και το 2015, καθώς η Τουρκία με μια μειούμενη παραγωγή και με μια ρωσική αγορά να ανοίγεται στα πόδια της, θεωρείται παράλογο να συνεχίσει τον πόλεμο τιμών στην Ευρώπη.
Στέφανος Kοτζαμάνης
kotzamanis@euro2day.gr