Ο Ριγκ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, πήρε συνέντευξη από 400 περίπου εβραϊκής καταγωγής στρατιώτες τις οποίες περιλαμβάνει στο βιβλίο του. Βάσει των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης, που έθεσε σε εφαρμογή ο Χίτλερ το 1935, Εβραίος θεωρείτο όποιος είχε έναν, έστω, Εβραίο πρόγονο από το 1770 και εντεύθεν και απαγορευόταν να υπηρετεί στη Βέρμαχτ.
Παρόλα αυτά 60.000 άνδρες με έναν Εβραίο γονέα και 90.000 άνδρες με έναν Εβραίο παππού ή γιαγιά, υπηρέτησαν στη Βέρμαχτ, παρά τις διώξεις που υφίσταντο οι Εβραίοι της Γερμανίας, πιστεύοντας ότι υπηρετώντας θα έσωσαν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.
Δυστυχώς για αυτούς δεν συνέβη έτσι και οι περισσότεροι που επέστρεψαν στη Γερμανία, μετά την εκστρατεία της Πολωνίας, πληροφορήθηκαν πως οι οικογένειές τους διώκονταν όπως και πριν. Πολλοί τότε παραπονέθηκαν, επισήμως, στην στρατιωτική ιεραρχία, με αποτέλεσμα το ζήτημα να φτάσει στον Χίτλερ, ο οποίος διάταξε την άμεση αποστράτευσή τους. Ωστόσο η διαταγή αποστράτευσης δεν έφτασε εγκαίρως σε όλους και αρκετοί συνέχισαν να πολεμούν, για ένα διάστημα, μέχρι τα τέλη του 1940, περίπου.
Ορισμένοι συνέχισαν να κρύβουν την καταγωγή τους και παρέμειναν στη Βέρμαχτ, από φόβο. Άλλοι απλώς είχαν, από χρόνια αποποιηθεί την εβραϊκή τους καταγωγή, έχοντας απολύτως αφομοιωθεί στη γερμανική κοινωνία, αν και το Χίτλερ αρνούνταν ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί. Υπήρξαν και περιπτώσεις, όπως του στρατάρχη της Luftwaffe Έρχαντ Μιλχ, ο οποίος ήταν και ο πραγματικός αναδιοργανωτής της Luftwaffe. Άλλη περίπτωση είναι αυτή του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος υπηρέτησε στον Γερμανικό στρατό και επέζησε του πολέμου.
Οι μικτής καταγωγής Γερμανοί ονομάζονταν Mischlinge (μικτού γένους) και υπέστησαν τις αυτές διώξεις με τους άλλους Εβραίους στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, όπως και οι εβραϊκής καταγωγής στρατιώτες που αποστρατεύτηκαν, από το 1940 και μετά. Οι περισσότεροι κατάληξαν στα στρατόπεδα εξόντωσης συγκέντρωσης.
του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα – hellasforce.com