Σκοπός τους είναι να γίνουν πλούσιοι πριν από τα σαράντα και γι’ αυτό κατευθύνονται από νωρίς στις υπηρεσίες του χρηματοοικονομικού τομέα. Ως αναλυτές στην αρχή, ας πούμε κάπου σε μια μεσαία εταιρεία στο Σίτι, εργάζονται για χρόνια ολόκληρα σαν τα σκυλιά, συνήθως επί 16 ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα.
Οταν πια έχουν φθάσει αρκετά ψηλά στην ιεραρχία του χώρου τους, επιφορτισμένοι με την ευθύνη της κερδοφόρου διαχείρισης κεφαλαίων που ανήκουν σε άλλους, η ικανότητα αυτών των ανθρώπων να διακρίνουν αμέσως τις βασικές γραμμές της εικόνας μιας κατάστασης, είναι σχεδόν δεύτερη φύση. Επομένως, δεν υπάρχει περίπτωση τέτοιοι άνθρωποι, απολύτως ρεαλιστές μέχρι σημείου κυνισμού, να μην καγχάσουν (από μέσα τους τουλάχιστον) αν ένα πρωί ακούσουν δύο ωραίους τύπους σαν τους κ. Μηλιό και Σταθάκη να τους λένε αυτά ακριβώς που λένε εντελώς ανέξοδα και σ’ εμάς, εδώ στην Ελλάδα, όπου ως γνωστόν ισχύει η απόλυτη ελευθερία του λόγου ακόμη και από τον έλεγχο της λογικής.
Μπορείτε να πάρετε μια πρόγευση των ιδεών που παρουσιάζουν στη διεθνή τουρνέ τους οι οικονομικοί εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ), από την περίληψη της εργασίας που θα παρουσιάσει (ή παρουσίασε ήδη) ο Γ. Μηλιός στο «Ινστιτούτο Οικονομίας Λεβύ» του Μπαρντ. Πρόκειται για την «προοδευτική λύση», όπως την ονομάζουν οι συγγραφείς της εργασίας, εκ των οποίων ο Γ. Μηλιός είναι ένας, της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, σύμφωνα «με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας». Η κύρια στρατηγική τους, γράφουν, είναι να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ένα «σημαντικό μέρος» του χρέους και να το μετατρέψει σε ομόλογα με μηδενικό κουπόνι, αυτά δηλαδή που εξοφλούνται εφάπαξ με τη λήξη τους, χωρίς ενδιάμεσες πληρωμές τόκων. Δεν θα υπάρξουν μεταφορές κεφαλαίων μεταξύ χωρών και οι φορολογούμενοι δεν θα επιβαρυνθούν από την αναδιάρθρωση χρέους σε ξένες χώρες. Το χρέος όμως δεν θα χαρισθεί. Τα κράτη της Ευρωζώνης θα το αγοράσουν πίσω μόλις το ύψος του φθάσει στο 20% του ΑΕΠ. Αυτή, εν ολίγοις, είναι η πρόταση.
Οι ίδιοι οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι το προτεινόμενο από αυτούς μοντέλο είναι «αντισυμβατικό»· ωστόσο, πιστεύουν ότι «θα έδινε στις προοδευτικές κυβερνήσεις τη βάση για την ανάπτυξη κοινωνικών και προνοιακών πολιτικών, προς όφελος της εργατικής τάξης. Θα ανέτρεπε τις σημερινές προτεραιότητες και θα αντικαθιστούσε τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ένα πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης, στο οποίο οι ελίτ θα πληρώσουν την κρίση». (Διόλου τυχαία, η ακροτελεύτια φράση των συμπερασμάτων της εργασίας είναι ένα σύνθημα: «Δεν θα θυσιάσουμε το κοινωνικό κράτος στο χρέος. Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πρέπει να επανιδρυθεί!»...)
Με απλά λόγια, αυτό που προτείνουν οι οικονομικοί εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) ως «προοδευτική λύση» στο πρόβλημα του χρέους είναι να τιναχθεί στον αέρα το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. Πρωτότυπο; Αντιθέτως, πολύ παλιό. Ο φίλος Ν. Κ., συγκεκριμένα, μου εφιστά την προσοχή σ’ ένα απόσπασμα από κάποιο γραπτό του Πρεομπραζένσκυ, όπου εξαίρει τον ρόλο του Νομισματοκοπείου στον θρίαμβο του μπολσεβικισμού στη Ρωσία: «Είναι το πολυβόλο που διέλυσε την αστική τάξη χτυπώντας την από πίσω, χτύπησε το νομισματικό σύστημά της και έκανε τους νόμους της κυκλοφορίας του χρήματος στο αστικό καθεστώς μέσον για την καταστροφή του ίδιου του καθεστώτος και τη χρηματοδότηση της επανάστασης».
Με λεπτότερο τρόπο, τα ίδια λέει ο Μηλιός και οι φίλοι του στο Λέβυ. Συνεπώς, δεν είναι κάπως υπερβολικά αισιόδοξο να περιμένουμε ότι παρόμοιες νεοκομμουνιστικές ανοησίες θα ενθουσιάσουν τους έξω; Πόσο μάλλον, όταν οι έξω δεν αμφιβάλλουν καθόλου για την κατάσταση της πνευματικής και ψυχολογικής ισορροπίας των οικονομικών εγκεφάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς, από τις συναντήσεις μαζί τους, τον βαθμό της βλάβης προσπαθούν να διαπιστώσουν...
Στέφανος Κασιμάτης
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ