Διαβάστε το άρθρο του Πετρουλάκη και την απάντηση του Άδωνι:
Το πρόσφατο άρθρο του Άδωνη Γεωργιάδη, στο οποίο εξηγούσε τους λόγους της καταψήφισης της νομοθετικής ρύθμισης για τις εκπαιδευτικές άδειες των φυλακισμένων, χαρακτηρίζεται από κραυγαλέα μονομέρεια. Επειδή διαπίστωσα ότι είχε θετικό αντίκτυπο σε αρκετούς, θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο αυτούς τους λόγους.
Πρώτος λόγος Γεωργιάδη: Το κράτος δεν εκβιάζεται.
Το κράτος ούτε εκβιάζεται ούτε εκβιάζει. Επομένως ήταν απαράδεκτο να ακολουθήσει την αρχή της συλλογικής ευθύνης και, λόγω της απόδρασης του Ξηρού, να αναθεωρήσει προς παραδειγματισμό των υπολοίπων το νομοθετικό πλαίσο χορήγησης αδειών στους φυλακισμένους. Δεν επιτρέπεται το κράτος να χρησιμοποιεί ως ομήρους τους επιμελείς κρατουμένους για να πειστούν οι απείθαρχοι.
Το κράτος δεν εκβιάζεται αλλά προσαρμόζεται. Δεν είναι ανεκτό να είναι αυταρχικό και αδιάφορο για το τι συμβαίνει στη ζώσα κοινωνία. Πρόσφατο παράδειγμα η φορολόγηση της αποζημίωσης που δόθηκε από το κράτος στην οικογένεια του φαντάρου που σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας και η στέρηση της πολυτεκνικής έκπτωσης από τη ΔΕΗ, αφού η μάνα είχε πια μόνο τρία παιδιά. Τι κάνει το κράτος στη διαμαρτυρία της; Νιώθει ότι εκβιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης, περιμένει τον ουδέτερο πολιτικά χρόνο ή διορθώνει αμέσως το λάθος του; Προφανώς το τελευταίο. Είναι άλλωστε συνήθης πρακτική αυτή στο κόμμα του κ. Γεωργιάδη, ακόμα και όταν δεν είναι επιβεβλημένη όπως στην περίπτωση αυτή. Ήταν η αγαπημένη μέθοδος Καραμανλή, να απαντά σε κάθε κρίση με ένα πακέτο επτά, συνήθως, νομοθετικών ρυθμίσεων. Στις μέρες μας είναι γνωστότερο ως εντολή Σαμαρά.
Δεν θέλω να λαϊκίσω εδώ και να πώ στον κ. Γεωργιάδη ότι το κράτος μας εκβιάζεται κάθε βδομάδα από τους δανειστές.
Δεύτερος λόγος Γεωργιάδη: Διότι είναι παράνομη.
Ο κ. Γεωργιάδης θεωρεί τη ρύθμιση, κακώς, φωτογραφική. Καμιά διάταξη που αναφέρεται σε μία μεγάλη κατηγορία πολιτών δεν είναι φωτογραφική. Όπως ομολόγησε ο κ. Αθανασίου υπήρχε νομικό κενό το οποίο ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή τον Νίκο Ρωμανό. Ήταν εύλογο λοιπόν να προσαρμοστεί ακριβώς στο κενό που κάλυπτε. Και που είχε δημιουργηθεί από τη σπουδή της πολιτείας να αυστηροποιήσει το θεσμικό πλαίσο των αδειών των κρατουμένων, υπό την κατακραυγή του Τύπου για την απόδραση Ξηρού. Εδώ το κράτος καλώς εκβιάζεται; Φωτογραφικές διατάξεις όλοι ξέρουμε ότι είναι αυτές που περιγράφουν ένα ή ελάχιστα άτομα, συνήθως για να διορίσουν ημετέρους στο κράτος που δεν εκβιάζεται αλλά υπερτρέφεται. Και πολλοί συγκάτοικοι του κ. Γεωργιάδη στην κυβερνητική παράταξη τις έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον για να λύσουν προσωπικά τους θέματα, δηλαδή για να επανεκλεγούν.
Τρίτος λόγος Γεωργιάδη: Διότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.
Κανένας ασκός του Αιόλου δεν ανοίγει εφόσον εφαρμόζονται οι νόμοι και το κράτος είναι συνεπές και ώριμο. Αυτό είναι μια αντιμετώπιση φοβική απέναντι στην κοινωνία που εξελίσσεται. Εδώ εξάλλου, υπήρξε μία ασυνέπεια της πολιτείας να εφαρμόσει έναν ψηφισμένο νόμο, για τα βραχιολάκια, λόγω γραφειοκρατίας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το κόστος που είχε για αρκετούς έγκλειστους πολίτες η κωλυσιεργία. Το ότι πιέστηκε το υπουργείο Δικαιοσύνης να επισπεύσει είναι ευεργετικό, όχι αρνητικό. Αλίμονο πάντως αν οι πολιτεία δεν νομοθετούσε στην ορθή κατεύθυνση υπό το κράτος του φόβου φαντασιακών μελλοντικών διεκδικήσεων.
Τέταρτος λόγος Γεωργιάδη: Απίστευτη υποκρισία
Παραβλέπει ο βουλευτής, όπως και πολλοί άλλοι, ότι οι άδειες των φυλακισμένων θα συνεχίσουν να κρίνονται από το συμβούλιο των φυλακών, δηλαδή η διαγωγή του φυλακισμένου θα είναι πάλι κριτήριο. Όντως η πρώτη επιστολή Ρωμανού ανέφερε ότι δεν ενδιαφερόταν να σπουδάσει. Οι επόμενες όχι. Ήδη η συμπεριφορά του παιδιού αυτού εμφάνισε αλλαγή. Ο συνήγορός του δεσμεύτηκε προσωπικά, προφανώς με τη συγκατάθεσή του, ότι σκοπεύει να σπουδάσει και όχι να αποδράσει. Το Σωφρονιστικό Σύστημα πρέπει να είναι πιο ευρύχωρο και πιο σοφό από την οργή ενός εικοσάχρονου και να του δίνει τον χρόνο να ωριμάζει. Να του δίνει οδό διαφυγής από το αδιέξοδό του. Δεν λέω ότι είναι εύκολο και πάντα εφικτό αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εδώ θα συμφωνήσω με τον κ. Γεωργιάδη ότι ο Ρωμανός από μια μερίδα ηρωοποιήθηκε αφρόνως, αλλά και από μία άλλη καταδικάστηκε χωρίς ελαφρυντικά. Η Δημοκρατία οφείλει να νομοθετεί ανεξάρτήτως και των μεν και των δε. Και αφού του αρέσουν οι αναφορές στους αρχαίους ας του θυμίσω ότι ο Σόλων θεωρούσε ως μια από τις βασικότερες αρετές της Δημοκρατίας την ηπιότητα.
Ας πούμε και δυο λόγια για την υποτιθέμενη ηγεμονία της αριστεράς στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Σε μια χώρα που οι παπάδες έχουν αποφασιστικό λόγο για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων και που θεωρεί τους ένστολους προνομιακή ομάδα εργαζομένων, δεν θάπρεπε να γίνεται τέτοια συζήτηση. Αυθαιρέτως ο κ. Γεωργιάδης ταυτίζει τους εχθρούς των μεταρρυθμίσεων και τους οπαδούς της ακινησίας και του κρατισμού με την αριστερά. Δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι φίλοι των μεταρρυθμίσεων; Ο κ. Παυλόπουλος ήταν άβουλο όργανο στα χέρια των αριστερών και έκανε 850.000 προσλήψεις; Συνδικαλιστές τύπου Μανώλη και Λυμπερόπουλου είναι αριστεροί; Βουλευτές τύπου Τζαμτζή που ξεσηκώνονται για μα μη φορολογηθεί το αγροτικό εισόδημα ή τύπου Ντινόπουλου που αντιμάχονται την αξιολόγηση είναι αριστεροί; Η πραγματικότητα είναι ότι οι εχθροί των πραγματικών μεταρυθμίσεων, είτε φοβικοί, είτε βολεμένοι, είτε δύσπιστοι απέναντι σε ένα αναξιόπιστο κράτος, κατανέμονται οριζοντίως στο πολιτικό φάσμα.
Τέλος ο κ. Γεωργιάδης επιχειρεί μία άστοχη και αχρείαστη σύγκριση του αντίκτυπου που είχαν στην κοινωνία δύο δολοφονίες, του Γρηγορόπουλου και του Αξαρλιάν, καταλήγοντας σε επιδερμικά συμπεράσματα που αγνοούν τις πολύ διαφορετικές συνθήκες και εποχές των δύο περιστατικών. Λέει ότι δεν θυμόμαστε την ημερομηνία του φόνου Αξαρλιάν ενώ η δολοφονία Γρηγορόπουλου είναι επέτειος. Ούτε την ημερομηνία του φόνου του 16χρονου Καλτέτζα από τον αστυνομικό Μελίστα θυμόμαστε, ούτε την ημερομηνία των φόνων της Κανελλοπούλου και του Κουμή από όργανα της τάξης θυμόμαστε, ούτε του φόνου του Τεμπονέρα από τον δεξιό τραμπούκο Καλαμπόκα θυμόμαστε. Οι αντιδράσεις της κοινωνίας είναι γεννήματα της εποχής τους και ποτέ δεν είναι τόσο μονοδιάστατες όπως τις θεωρεί ο κ. Γεωργιάδης. Άλλο αποτέλεσμα έχει ένας αναμμένος δαυλός σε βρεγμένο χορτάρι και άλλο σε ξερά σπαρτά.
O κ. Άδωνις Γεωργιάδης απαντά
Κατ'αρχήν σας ευχαριστώ για την κριτική που την εκλαμβάνω ως εξαιρετικά καλόπιστη. Μερικές σύντομες ανταπαντήσεις
1. Ποτέ δεν άλλαξε το νόμο το Κράτος λόγω Ξηρού. Τα Συμβούλια των Φυλακών έγιναν πιο αυστηρά, όχι η Βουλή. Και αύριο μπορεί να γίνουν πιο μαλακά, αυτό όντως εξαρτάται από την συγκυρία που επηρεάζει την γνώμη των ανθρώπων. Η σύγκριση με το επίδομα ατυχεστάτη σοφιστεία. Το Κράτος ήθελε να λύσει αυτό το θέμα και το έλυσε. Στην περίπτωση Ρωμανού η Βουλή δεν ήθελε και αναγκάστηκε, εξ ου και ο εκβιασμός.
2. Ασφαλώς και η διάταξη είναι ο ορισμός της φωτογραφικής. Άλλαξε ο νόμος δεν συμπληρώθηκε. Ο αρχικός νόμος για τις εκπαιδευτικές άδειες προέβλεπε την κρίση του Συμβουλίου το οποίο είχε το ελεύθερο, τώρα αυτό έγινε το ανάποδο, την δικαιούται και μόνον με αιτιολογημένη γνώμη το Συμβούλιο μπορεί να την κόψει. Δηλ αναγκάζει τα μέλη του Συμβουλίου να έρθουν αντιμέτωποι με τις απειλές των Τρομοκρατών και των Κουκουλοφόρων. Πριν το οχυρό τους ήταν ο νόμος και οι ευθύνες του αν έκαναν λάθος, τώρα δεν έχουν καμμία ευθύνη αν δεν κόψουν την άδεια. Δεν θα το κάνουν διοτι θα φοβηθούν και αυτό είναι και ανθρώπινο και κατανοητό. Αλλά ο φωτογραφικός αυτός νόμος άλλαξε όπως το ζήτησε ο Ρωμανός και ως προς το βραχιολάκι. Ο αρχικός απηγόρευε να κάνουν αίτηση οι καταδικασθέντες για Τρομοκρατία και ένοπλες ληστείες, δηλ οι ιδιαιτέρως επικίνδυνοι κρατούμενοι. Αυτό ήταν σωστό και έτσι ισχύει παγκοσμίως. Είναι πολύ εύκολο να δραπετεύσει κάποιος με το βραχιολάκι αν έχει την κατάλληλη ομάδα υποστηρίξεως έτσι πουθενά δεν δίνεται σε οργανωμένους εγκληματίες αλλά σε μικροεγκληματίες που αν δραπετεύσουν εύκολα συλλαμβάνονται και χωρίς να ρισκάρουμε μεγάλη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Εδώ αυτό άλλαξε λόγω Ρωμανού, εάν αυτό δεν είναι φωτογραφικό τότε πείτε τί θεωρείτε εσείς φωτογραφικό.
3. Ασφαλώς ένα Κράτος που το έκανε αυτό για ένα ληστή Τραπεζών δεν μπορεί ηθικά να το αρνηθεί σχεδόν σε οποιονδήποτε άλλον.
4. Ο Ρωμανός επιβράβευσε τους συντρόφους του που του συμπαραστάθηκαν με ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ δηλ πχ εκείνους που κατέβασαν το ίδιο πρωι στις 06:30 μεροκαματιάρηδες ανθρώπους από το Λεωφορείο στην Πατησίων για να το κάψουν, λέγοντάς τους: "έχετε 3' αλλιώς θα σας κάψουμε όλους"...τώρα στα σοβαρά συζητάμε ότι αυτός ο άνθρωπος θέλει να σπουδάει ή κοροιδευόμαστε;
Όσον αφορά την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, φυσικά και μεγάλο τμήμα της Δεξιάς φέρεται, πολιτεύεται και σκέφτεται σαν να ήταν αριστεροί αλλιώς τί είδους ιδεολογική ηγεμονία θα ήταν. Η Δεξιά στην Ελλαδα έγινε Κρατικιστική η μόνη στην ΕΕ ακριβώς λόγω αυτής της ιδεολογικής ηγεμονίας.
Σας ευχαριστώ αν χρειαστεί θα επανέλθω.