Του Γιώργου Καισάριου
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου, Χανς Βέρνερ Ζιν, χτύπησε για άλλη μια φορά.
Επανέλαβε την θέση του ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βγει προσωρινά από το ευρώ, διότι είναι ο ευκολότερος τρόπος για την Ελλάδα προκειμένου να βγει από αυτό το χάος.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα υπάρξει υποστήριξη προς την Ελλάδα με πακέτα βοηθείας προκειμένου να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της μετάβασης. Μια τέτοια βοήθεια θα είναι και ένα πολύ μεγάλο κούρεμα του δημοσίου χρέους.
Αφενός διότι αν μειωθεί κατά πολύ η νέα “προσωρινή δραχμή” δεν θα μπορούμε να αποπληρώσουμε αυτές τις υποχρεώσεις, αφετέρου ως έχει σήμερα, πάλι δεν μπορούμε να τις αποπληρώσουμε έτσι και αλλιώς.
Και εδώ τώρα είναι το μεγάλο ερώτημα. Αφού είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο αδυνατούμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, για ποιο λόγο δεν γίνεται ένα κούρεμα σήμερα για να τελειώνει η υπόθεση; Είναι ανάγκη δηλαδή να κάνουμε τόσο μεγάλη φασαρία, να πάμε στην δραχμή κτλ, αφού έτσι και αλλιώς θα γίνει που θα γίνει ένα κούρεμα μελλοντικά;
Η απάντηση νομίζω έχει να κάνει με τις υποτιθέμενες σημερινές εκβιαστικές τακτικές της τρόικας. Δηλαδή, το γεγονός ότι είναι ανάγκη να αλλάξει τρόπο λειτουργίας αυτή η χώρα και ο μοναδικός τρόπος να γίνει αυτό είναι να είμαστε σε οριακό επίπεδο, μπας και φιλοτιμηθεί η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου (λέμε τώρα) και αλλάξουμε.
Διότι αδυνατώ να πιστέψω ότι και οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν γνωρίζουν ότι οι σημερινές υποχρεώσεις της Ελλάδος δεν θα πληρωθούν. Και όσο δεν λύνεται το πρόβλημα της βιωσιμότητας, πολύ αμφιβάλω αν αυτή η οικονομία θα πάρει μπρος, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάνουμε ένα μεγάλο μέρος των διαρθρωτικών αλλαγών που μας λένε (τις οποίες εγώ προσωπικά θεωρώ λίγες).
Από την άλλη βέβαια ο Ζιν λέει αυτά που λέει διότι έχει και τους δικούς του λόγους. Ένας εκ των οποίων νομίζω έχει να κάνει με το όραμά του για μια πολύ ανταγωνιστική ενωμένη Ευρώπη, χωρίς τις μη ανταγωνιστικές και υπερχρεωμένες χώρες.
Αλλά ποιος είπε ότι εντός μιας ενωμένης Ευρώπης όλοι θα πρέπει να είμαστε οικονομικά ισοδύναμοι; Ακόμα και στις ΗΠΑ, άλλες απολαβές έχουν οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης και άλλες της Αλαμπάμα. Δεν είναι αναγκαίο όλοι να είμαστε το ίδιο ανταγωνιστικοί.
Βέβαια το άλλο θέμα για τον Ζιν μάλλον έχει να κάνει με το δημόσιο χρέος και ότι ίσως η Γερμανία κληθεί να πληρώσει τη «νύφη» στο μέλλον. Αλλά όπως έχουμε πει και άλλες φορές, δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Ιταλία και ίσως (μάλλον) η Γαλλία.
Σαφώς η Γερμανία δεν μπορεί (και δεν πρέπει αν θέλετε) να αναλάβει να βγάλει από τη λούμπα όλες αυτές τις χώρες. Διότι ακόμα και αν ήθελε, δεν έχει την δυνατότητα.
Όποτε το αν η Ελλάδα είναι στο ευρώ η όχι, δεν έχει και τόση σημασία μόνο την ίδια την Ελλάδα αλλά και για την Γερμανία. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι καθαρά θεσμικό κατά την άποψή μου. Οι δυσλειτουργίες του συστήματος εμποδίζουν την αγορά να λειτουργήσει σωστά, που είναι η κύρια αιτία για όλα τα προβλήματα που έχουμε σήμερα.
Και ως προς αυτό, ακόμα δεν μπορώ να πω ότι αίρονται αυτές οι δυσκολίες αρκετά γρήγορα ώστε θα πυροδοτήσουν μια επιχειρηματική και επενδυτική επανάσταση, με σκοπό να μειωθεί ραγδαία η ανεργία και να απολαύσουμε όλοι ένα καλύτερο εισόδημα από αυτό που έχουμε σήμερα.
Τέλος, οι Ευρωπαίοι ίσως μας κάνουν χάρη να είναι τόσο σκληροί μαζί μας, διότι ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος να γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές για να δούμε όλοι ένα καλύτερο αύριο.
george.kesarios@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr